انجمن‌های فارسی اوبونتو
جامعه کاربران => کافه اوبونتو => نویسنده: lomion در 06 اردیبهشت 1387، 05:12 ب‌ظ
-
بالاخره هاردی هم اومد... یه فصل جدید توی اوبونتو رقم خورد! یه فصل حواصیلی شروع شده؛ اونم از نوع ماندگارش! شاید برای خیلیها نسخه جدید اوبونتو یعنی «هورا!» یه پیشرفت تکنیکی و چون این نسخه با پشتیبانی درازمدت هست، لابد دوتا یا سه تا هورا! اما دوست دارم به ماجرا از یه زاویه دیگه نگاه کنم که کمتر هورا داره و بیشتر فکر.... (البته منم به وقتش هورا کشیدم ;))
حواصیل پرنده‌ای هست که توی افسانه‌ها به غم خورک معروفه. کنار آب می‌شینه و نگران اینه که مبادا از آب چیزی کم بشه!! هاردی از این زاویه یعنی غم خوار بودن و نگران بودن! و این یعنی کمی حواسمون باشه که بقیه اوبونتویی ها در چه حالن. همینکه به اینترنت وصل شدیم، دیگه کار تموم نشده. مشکلات توی این جامعه فقط مشکلات ما نیست،
لینوکس،
برای همهْ انسانها،
این حرف اوبونتوست،
این که همان هستی،
آنچه دگران هستند،
این فلسفه‌ی اوست،
آزادی و آزادی،
که گزینی وی را،
اما به گزیدن نیست،
روح اوبونتویی...
:)
یه گروه دیگه می‌گن حواصیل حوصله داره، اونم خیلی! :P ساعتها منتظر میشه تا به مقصودش برسه. از زاویه اوبونتویی، شاید لازم باشه که کم بیشتر حوصله داشته باشیم...
و از این نظر انجمن کوچیک ما، فکر کنم احتیاج داره به کلی از این حوصله‌ها! :)
حوصله در پرسیدن: اول کمی جستجو کنیم! توی انجمن خودمون. شاید مشکل ما، مشکل یکی دیگه از دوستان باشه! اینطوری شاید راه‌حل رو هم پیدا کنیم، بدون اینکه وقتی صرف بشه. اگه هم مشکل هنوز حل نشده، میتونیم با پست کردن مطلب خودمون، هم اون مطلب بیاد بالا و هم اینکه با چند نفر از دوستان همراه می‌شیم برای حل یه مشکل. کیه که از این بدش بیاد؟
اگه هم کسی دید مطلب توی انجمن جدیده، می‌تونه توی انجمن پست کنه. اما اگه کسی خواست که باز جلوتر بره، می‌تونه توی ubuntuforums.org بگرده که انجمن بزرگ اوبونتو هست و شاید اینترنت رو... شاید وقت بیشتری بخواد، اما دانش بیشتری هم بدست میاد. شاید هم یه باگ جدید کشف شد و یا حل شد. کسی چه می‌دونه در دنیایی از بی‌شمار احتمال، چی رخ می‌ده؟
اما برای پست، باید باز حوصله داشت؛ اول محل مناسب برای سوال و بعدش یه کمی وقت برای عنوان مناسب... مثلا اکه موضوع در مورد کارت گرافیک هست، مدل کارت گرافیکی و نسخه اوبونتو رو توی پستمون بزنیم. چیزی از دست نمی‌دیم مگه یه چند حرف اضافه. ولی عوضش وقتی رو هم خودمون بدست میاریم، هم کسانی که جواب می دن.
بعدش هم کمی صبر برای جواب. نمیشه که توقع داشت که به محض زدن پست، کسی جواب بده! انجمن کاملا داوطلبانه داره کار می‌کنه و این خیلی معنی داره... اینجا این معنیش مهمه که نباید توقع بی‌جا داشت. باید کمی صبر کرد و اگه جوابی نیومد، دوستانه باز، یک پست زد که بره توی عناوین جدید. شاید لازم باشه که سوال بیشتر باز بشه... یادمون باشه، ما داریم از نوشتار برای ارتباط استفاده میکنیم.
این سمت اول حوصله هست، (چه خبره؟!) حوصله داشتن برای جواب دادن هم خودش خیلی مهمه. شاید اگه سوالی بپرسیم، سوال برای بعضیها خیلی پیش و پا افتاده باشه. اما این به معنی این هست که میشه سوال رو راحت جواب داد نه اینکه از کنار سوال رد بشیم! مگه همه از اول این همه تجربه داشتیم؟ من که فکر نمی‌کنم. تجربه در زمان بدست میاد و با پرسیدن و از نادانسته‌ها بدست میاد. اگه قرار باشه فقط در دایره دانش خودمون حرکت کنیم، هرگز دانشی آفریده نمیشه. پس حتی دیدن مشکلات جدید هم می‌تونه باعث گسترده‌تر شدن دایره دانش بشه. البته هر چیزی هزینه‌ای داره: شاید لازم باشه که جستجویی توی انجمن کنیم شاید هم توی اینترنت و شاید مستندات فنی. ولی هر چی باشه، آخرش چیزی بدست میاد...
اما بعدش باید حوصله داشت و جواب داد... جواب تکنیکی سخت، فقط یه نتیجه داره: کسی که سوال کرده گیج میشه و بعدش متوجه نمیشه و بعدش دوباره باید توضیح داد! پس یه جواب ساده می‌تونه خیلی کمک کنه. سادگی زیباست... برای این ماه را دوست دارم. چون ماه با تمام پیچیدگیش و افسانه‌هاش وقتی می‌تابه،ساده می‌تابه مثل یه قرص نقره‌ای... نه بیشتر و نه کمتر :)
خب فکر کنم از کلمه حواصیل بشه گذشت... می‌مونه ماندگاری! ;)
ماندگاری معنی های زیادی داره، شاید برای یه وسیله، تمیز کردن و سرویس مرتب کافی باشه و اون وسیله رو برای مدتها نگه داره... اما وقتی ماندگاری در مورد یه جامعه مطرح میشه، از نظر تاریخ یعنی موندن اون جامعه توی صفحات تاریخ... اما اگه دقیقتر نگاه کرد، چطور موندن توی تاریخ هم به همون اندازه مهمه. ظاهر و سالها و ماهها فقط قالبی هستن برای اون هسته و روح جامعه... پس جامعه می‌تونه مومیایی باشه با ظاهری درست اما بدون روح... جامعه اوبونتویی ما هم چیزی مثل همینه. جامعه ما الان پر از نشاط و فعالیت هست. می‌تونه فعالتر و بهتر هم بشه... اگه بخوایم بریم توی قلمروی ماندگاری، باید باهم وارد بشیم. و برای باهم کار کردن، باید بیشتر باهم بود. در دنیای امروز هم با هم بودن مثل خیلی چیزای دیگه معنیش بزرگتر شده. میشه به صورت حضوری همدیگر رو دید مثل لاگ‌ها و جلسات حضوری مثل جشن. اگه هم امکانش نیست، میشه به صورت آنلاین در ارتباط بود. مثل آی آر سی....
بد نیست کمی در مورد آی آر سی بگم، چون فکر میکنم که آی آر سی هم مهمه و هم به نسبت تعداد کاربرامون، کسایی که توی آی آر سی هستن خیلی کمن. (معمولا ۱۰ تا ۱۵ و گاهی ۲۰ نفر. در برابر بیشتر از ۱۰۰۰ نفر کاربر :o :o!!!!!!) این آمار رو شاید در نگاه اول ناامید کننده دونست ولی به نظر من این آمار نشون می‌ده که کانال آی آر سی قابلیت بزرگ شدن داره.
برای کسایی که نمی‌دونن، من همیشه آی آر سی رو مثل یه کافی نت می‌دونم، هم میشه کافه و بستنی و خوردنی سفارش داد و خوش بود وهم میشه پای کامپیوتر بود و کاری رو انجام داد! کانال یه جور پاتوق دوستانه برای بر و بچ اوبونتو هست که هم باهم بیشتر آشنا بشن و هم اگه مشکل فنی باشه، مشکل به صورت تعاملی و کاملا بر خط (Online) حل بشه! به همین سادگی! خوشبختانه راهنما هم توی انجمن هست که میشه ازش استفاده کرد.
مهم اینه که انجمن اوبونتویی ما بتونه از طریق ارتباط با هم و همیاری ماندگار باشه. برای اینکه جامعه کاربری گنو/لینوکس همینطوری کوچیکه – اما در حال توسعه – و جامعه اوبونتو کوچیکتر – اما در حال توسعه بیشتر – برای این در کنار هم بودن خیلی معنی داره...
امیدوارم فصل حواصیل ماندگار خوبی داشته باشیم :)
-
جالب بود . البته یک چیزی که خودم واقعا برام باعث تعجب شد و تا قبل از این توی تکنوتاکس ندیده بودم اینکه کمترین اثری از اوبونتو هاردی در تکنوتاکس نمیشه پیدا کرد البته اینم قبول دارم که اینکه بهترین مکان برای اوبونتو کارا (البته بهتره بگیم دبیانی های پارسی) هست ولی خوب توی نسخه های قبل که میومد اولین جایی که درباره اوبونتو حرف زده می شده تکنوتاکس بود و بیشترین خبر ها توی این فروم و از همه بیشتر توی کانال اوبونتو ایران بود . این اولین باری بود که دیدم اوبونتو اینقدر سرد توی تکنوتاکس معرفی شد . ::) حالا چرا نمی دونم .
-
ممنونم. ;) عالی بود
-
جالب بود
-
خیلی عالی بود! :)
من هم اضافه میکنم که :
سعی کنیم بیشتر روی لینوکس و اوبونتو متمرکز باشیم.
دوستیهامونو با شادابی نگهداریم اما کل انجمن رو کافه نکنیم! ;)
به قوانین احترام بگذاریم. حتی اگر توی برخی قوانین کمبودهایی احساس میکنیم، اینو بفهمیم که باز هم نظم رو به‌همراه دارن که این خیلی عالیه!
سعی کنیم تا جایی که میتونیم سیستم عامل محبوبمونو از طریقی که میتونیم گسترش بدیم و اگر طریقه کار با برنامه‌ای رو یاد گرفتیم یا ترفتد خاصی رو پیدا کردیم اونو توی ویکی بگذاریم و در انجمن معرفی کنیم تا همه دوستانمون هم بتونن ازش استفاده کنن! :)
مثل لومیون، من هم حضور توی کانال IRC رو توصیه میکنم. حتی اگر ویندوز دارید یا جایی هستید که محدودیتهایی دارید، میتونید با استفاده از سایتهایی مثل http://www.mibbit.com متصل بشید! راستی یک راهنمای خوب هم داریم: http://wiki.ubuntu.ir/IrcGuide
-
تا تهش رو مثه همیشه خوندم و لذت بردم. ممنون لومیون جان.
-
lomion مثل همیشه به نکات بسیار بسیار مهمی اشاره کرده که به نظر من برای همه کاربران سایت (تازه واردان و کهنه کاران) مطالعه و عمل بهش ضروریه...
بالاخره هاردی هم اومد... یه فصل جدید توی اوبونتو رقم خورد! یه فصل حواصیلی شروع شده؛ اونم از نوع ماندگارش!
یه گروه دیگه می‌گن حواصیل حوصله داره، اونم خیلی! :P ساعتها منتظر میشه تا به مقصودش برسه.
حوصله در پرسیدن: اول کمی جستجو کنیم!
بعدش هم کمی صبر برای جواب.
حوصله داشتن برای جواب دادن هم خودش خیلی مهمه.
خب فکر کنم از کلمه حواصیل بشه گذشت... می‌مونه ماندگاری! ;)
برای باهم کار کردن، باید بیشتر باهم بود.
میشه به صورت حضوری همدیگر رو دید اگه هم امکانش نیست، میشه به صورت آنلاین در ارتباط بود. مثل آی آر سی....
مهم اینه که انجمن اوبونتویی ما بتونه از طریق ارتباط با هم و همیاری ماندگار باشه.
-
ماه با تمام پیچیدگیش و افسانه‌هاش وقتی می‌تابه،ساده می‌تابه مثل یه قرص نقره‌ای... نه بیشتر و نه کمتر :)
مثله همیشه...
ساده و گویا...
و چه بسا ...
:)
-
مبارکه! در حال دانلوده!...
-
لومیون! متشکر :)
من هم خودم از کسانی بودم که اصولا نه چت رو می رفتم و نه زیاد اهل جمع شدن و اینا! ولی الان مدتی ی با اینکه بسیار سرم شلوغ هستش ( نه از نظر کار ، بلکه مشغله ی درسی - وای که چقدر هم درس میخونم من آخه :D ) ولی بازم سعی می کنم توی کانال باشم!
واقعا حصرت می خورم که چرا اینقدر دسته دسته! خب همه ی کانال باشیم! هر کسی تو ایران لینوکس کار می کنه! همه با هم باشیم.
جمعه اولین جلسه ی لاگ کرج بودش! در آخرین لحظات هم این رو گفتم ، از آیات و حضرات هم خواهش میشه اگه می تونید مسئولیت همه کانال هامون رو جمع کنید! یکی باشیم! چرا همش ده نفر ثابت! چرا فقط روی انتشار بود که به بیست یا بیست و پنج رسیدیم!
که البته واقعا داشتم لذت می بردم از اینکه چقدر آدم اینجاست! همه هم فعال!
آره خب درسته همه کار داریم! همه گرفتاریم! ولی هرچی بیشتر باشیم! نه فشار به یکی دوتا میاد و نه مشکلی!
:) به هر حال شاید رسیدن به بیش از هزار نفر چشم انداز رویایی باشه! ولی عالی ی
-
=D>
-
من الان دارم با حواصیل کار می کنم و این پست رو می دم و درحال رایت سی دی برای بقیه ام
به نکات ظریفی اشاره کردی - خیلی جالب بود ;D
-
از تمام متن هایتان قشنگ تر بود. ;) و نکات مهمی را هم یادآوری کرد.
-
خیلی زیبا بود
ممنون
-
دیدن این انجمن ها برام لذت بخشه
از همه ممنون
-
خیلی جالبه ولی بهتره بهتر از اینی باشیم که هستیم