انجمن‌های فارسی اوبونتو
کمک و پشتیبانی => نصب، راه‌اندازی و بروزآوری => نویسنده: ZurvanAmun در 11 دی 1400، 10:33 ب‌ظ
-
عرض و سلام و احترام
در ابتدا مراتب سپاس و قدردانی خودم را از تمام دوستانی که زحمت کشیدند و پاسخ سوال قبلی من رو دادند و سعی در کمک به بنده نمودند به استحضار میرسانم و عذرخواهی میکنم اگر به راهنماییهای دوستان در موضوع مطروحه قبلی پاسخ ندادم.
پرسشی که دارم و داستانی است که برام پیش آمده اینه که من یک پارتیشن unallocated به حجم 100 گیگ در درایو c ایجاد کرده بودم حال که قصد نصب اوبونتو در کنار ویندوز را دارم آیا اوبونتو بصورت خودکار در این فضای unallocated نصب میشه یا نیاز هست بصورت دستی در این فضا پارتیشن بندی اوبونتو را انجام بدم؟
حجم درایو c باقی مانده بدون احتساب حجم ویندوز 60 گیگ است..
ایا الزامی میبینید که این فضای unallocated حفظ بشود یا بهتر است حذفش کنم؟
سپاس بیکران از زمانی که برای پاسخگویی به پرسشهای بنده میگذارید..
-
فضای unallocated یعنی فضای خالی، چیزی نیست که قابل حذف باشه.
توی این فضا باید پارتیشن درست شه. بهتره تو ویندوز پارتیشن توی این فضای خالی ایجاد نکنید چون گنو/لینوکس نمی تونه توی پارتیشن با فایل سیستم ntfs نصب بشه. نصاب اوبونتو رو بالا بیارید اونجا پارتیشن بندی کنید.
توی ویندوز معمولاً پارتیشن ها به شکل C، D و ... می بینید ولی در گنو لینوکس این شکلی نیست. تو گنو لینوکس به شکل /sd می بینید.
دو حرف اول sd ثابته، اگر فکر می کنم هارد IDE داشته باشید hd می نویسه.
حرف بعدی به تعداد هارد شما از a شروع میشه. مثلا هارد اول sda و هارد دوم sdb.
توجه داشته باشید که فلش شما هم به شکل sd نشون داده میشه و اگر یک هارد داشته باشید فلش شما میشه sdb.
پارتیشن های هارد شما هم به ترتیب از 1 شروع میشن.
یعنی اگر مثلا توی هارد دومتون ۳ تا پارتیشن داشته باشید به ترتیب میشن sdb1 sdb2 sdb3.
توی هاردتون اگر می خواهید مطمئن شید کدوم یک از پارتیشن ها پارتیشن ویندوزه معمولا اسمش رو روش می نویسه و همچنین در قسمت filesystem مطمئن باشید که ntfs رو تیک فرمتش رو نزنید وگرنه اطلاعاتتون می پره.
یک پارتیشن توی اون قسمت خالی درست کنید و در بخش Use as روی Ext4 بزنید. mount point رو هم روی / یا همون root بزارید.
mount point یعنی تعیین کنید هر بخش کجا نصب میشه. مثلا / یا root جاییه که سیستم عامل شما اونجا نصب میشه. پس اگر پارتیشنی رو mount point اون رو روی / بزارید سیستم عامل شما اونجا نصب میشه.
اینجا دیگه کار تمومه و می تونید روی install now کلیک کنید.
اما یک سری کارها پیشنهاد میشه انجام بدید. یکی اینکه یک پارتیشن دیگه هم جدا کنید و اون رو ماونت پوینتش رو روی /home بزارید.
/home جاییه که سیستم فایل های شما مثل دانلود ها، عکس ها ، شخصی سازی میزکار ها، داده های بعضی برنامه ها و ... رو توی اونجا ذخیره می کنه.
اگر پارتیشن برای /home نسازید اطلاعات شما هم توی همون root ذخیره میشه ولی اگر جدا کنید بهتره چون شاید ممکنه از اوبونتو یک روزی خوشتون نیومد و خواستید مثلا مینت یا منجارو نصب کنید اون وقت دیگه لازم نیست که پارتیشن هوم رو دوباره ایجاد کنید خیلی راحت فقط روت رو فرمت می کنید و روی پارتیشنی که هوم شما قرار داره کلیک می کنید و mount point رو می زارید روی هوم و اونوقت اطلاعات شما پاک نمیشه و راحت می تونید توزیع عوض کنید.
بسته به نیازتون حجم این پارتیشن رو زیاد بزارید.
یک پارتیشن دیگه هم ایجاد کنید و در Use as گزینه swap partition رو انتخاب کنید.
swap پارتیشنیه که سیستم وقتی رم پر شد از اون استفاده می کنه که سیستم هنگ نکنه و بتونید نرم افزار های بیشتر رو باز کنید.
اگر رم سیستمتون زیر ۲ گیگه مقدار این پارتیشن رو ۲ برابر رمتون قرار بدید. اگر ۴ به بالا دارید که اندازه رمتون یا نصفش قرار بدید اگرم که ۸ گیگ به بالا دارید که اصلاً نیازی به ایجاد پارتیشن سواپ نیست و می تونید نصب رو بدون این پارتیشن ادامه بدید.
البته فکر نمی کنم اوبونتو رم زیر ۳ گیگ رو پشتیبانی کنه یا اگرم بکنه سیستم خیلی کند خواهد بود.
امیدوارم توضیحات کافی باشه تا هارد رو فرمت نکنید 😂
-
عرض و سلام و احترام
در ابتدا مراتب سپاس و قدردانی خودم را از تمام دوستانی که زحمت کشیدند و پاسخ سوال قبلی من رو دادند و سعی در کمک به بنده نمودند به استحضار میرسانم و عذرخواهی میکنم اگر به راهنماییهای دوستان در موضوع مطروحه قبلی پاسخ ندادم.
پرسشی که دارم و داستانی است که ...
سلام
اون فضای unallocated رو بذارید همینجوری بمونه. وقتی توی نصاب، به قسمتی رسیدید که پارتیشن‌بندی کنید، بذارید رو خودکار، خود نصاب اون قسمت خالی رو شناسایی و استفاده می‌کنه. موقعی که تایید شما رو برای پارتیشن‌بندی می‌پرسه، بررسی کنید که پارتیشن‌های ویندوز رو پاک نمی‌کنه(اصولا پارتیشن‌بندی خودکار چنین کاری نمی‌کنه)، اگه درست بود، تائید کنید تا نصب شروع بشه.
در صورتی که پارتیشن‌بندی خودکار کار نکرد، باید دستی پیش برید. اگه می‌خواهید کنترل بیشتری روی پارتیشن‌ها داشته باشید، باید به صورت دستی پارتیشن‌بندی کنید.
-
توی این فضا باید پارتیشن درست شه. بهتره تو ویندوز پارتیشن توی این فضای خالی ایجاد نکنید چون گنو/لینوکس نمی تونه توی پارتیشن با فایل سیستم ntfs نصب بشه. نصاب اوبونتو رو بالا بیارید اونجا پارتیشن بندی کنید.
چرا فکر کنم بشه روی ntfs نصب کنید، اما نصب‌کننده‌ای رو نمیشناسم که از ntfs برای روت پشتیبانی کنه. به خاطر همین، باید از راه‌های دیگه نصب رو انجام داد.
توی ویندوز معمولاً پارتیشن ها به شکل C، D و ... می بینید ولی در گنو لینوکس این شکلی نیست. تو گنو لینوکس به شکل /sd می بینید.
دو حرف اول sd ثابته، اگر فکر می کنم هارد IDE داشته باشید hd می نویسه.
حرف بعدی به تعداد هارد شما از a شروع میشه. مثلا هارد اول sda و هارد دوم sdb.
توجه داشته باشید که فلش شما هم به شکل sd نشون داده میشه و اگر یک هارد داشته باشید فلش شما میشه sdb.
پارتیشن های هارد شما هم به ترتیب از 1 شروع میشن.
یعنی اگر مثلا توی هارد دومتون ۳ تا پارتیشن داشته باشید به ترتیب میشن sdb1 sdb2 sdb3.
بسته به اینکه حافظه ذخیره‌سازی از چه نوعی باشه، اسم اون توی /dev/، متفاوت نمایش داده میشه.
برای دستگاه‌هایی که از طریق درگاه sata یا sas متصل میشن و همینطور فلش‌های usb، به صورت sdX نمایش داده میشن. X همونطور که گفتید، از a شروع میشه و با افزایش تعداد دستگا‌های بالایی که گفتم، از حروفی بعدی استفاده میشه. با توجه به اینکه دستگاه‌ها به چه ترتیبی شناسایی بشن، اسمشون فرق می‌کنه.
پارتیشن‌ها، با یه فایل به اسم دیسک و شماره پارتیشن نمایش داده میشن. مثلا پارتیشن سوم از sda، تحت عنوان یه فایل با اسم sda3 توی /dev/، نمایش داده میشه. به همین ترتیب پارتیشن 9 از sdc، با عنوان sdc9 توی /dev/ پیدا میشه.
حافظه‌های pata یا همون ide، مثل بالا هستند با این تفاوت که به جای sdX با عنوان hdX نمایان میشن
اگه با استفاده از qemu/kvm ماشین‌مجازی بسازید و نوع دیسک مجازی رو virtio تنظیم کنید و سیستم‌عامل داخل ماشین‌مجازی از کرنل لینوکس استفاده کنه، دیسک‌های virtio باز هم مثل بالا نمایش داده میشن با این تفاوت که به جای sdX، از vdX استفاده میشه.
حافظه‌های nvme، با عنوان nvmeX توی /dev/ نمایان میشن. X یه عدده که از 0 شروع میشه و با اضافه شدن اینجور حافظه‌ها، افزایش پیدا می‌کنه. شبیه بالا، X با توجه به ترتیبی که حافظه‌ها شناسایی شدن، انتخاب میشه. مثلا nvme4، پنجمین حافظه nvme هست که شناسایی شده. (یادتون نره X از 0 شروع میشه)
پارتیشن‌ها، به صورت nvmeXpY نمایش داده میشن. قسمت nvmeX خود حافظه رومشخص می‌کنه، pY، شماره پارتیشن رو. Y از 1 شروع میشه.
مثلا پارتیشن 3 از nvme1، تحت عنوان یه فایل با اسم nvme1p3 توی /dev/ نمایان میشه.
کارت حافظه‌های sd معمولا تحت عنوان mmcblkX نمایان میشن. نحوه اسم گذاری mmcblk شبیه nvme هست. یعنی دستگاه‌ها با توجه به ترتیبی که شناسایی شدند، به صورت mmcblk1 mmcblk0 ... نمایش داده میشن. پارتیشن‌ها هم به صورت mmcblkXpY نمایان میشن. mmcblk1p2، دومین پارتیشن از دومین کارت sd شناسایی شده هست. حواستون باشه به این خاطر دومین کارت sd، چون X از 0 شروع میشه. Y از 1
الان به این مثال دقت کنید.
ممکنه موقع روشن شدن کامپیوتر، فقط یه هارد از طریق درگاه sata وصل شده باشه، در این حالت یه sda توی /dev/ نمایان میشه. اگه الان یه فلش usb وصل کنید، به اسم sdb توی /dev/ نمایان میشه.
حالا حالتی رو در نظر بگیرید که موقع روشن شدن کامپیوتر، همزمان هارد و فلش وصل باشند. الان ممکنه مادربرد، اول فلش و بعد هارد رو به کرنل معرفی کنه، در این حالت، sda میشه فلش شما و sdb هارد.
به عبارتی، این اسم‌هایی که کرنل برای دستگاه‌ها میذاره، الزاما بین راه‌اندازی مجدد سیستم، یکسان نیست. به خاطر همین، جاهایی که لازمه یه چیز ثابت داشته باشیم (مثل فایل fstab)، بهتره از uuid یا partuuid یا id یا label یا چیز‌های دیگه استفاده بشه که بین راه‌اندازی مجدد، ثابت هستند. این مشخصات تغییر نمی‌کنند مگه اینکه پارتیشن رو پاک کنید، فایل‌سیستم رو دوباره بسازید یا دستی اون چیز‌ها رو تغییر بدید. id تقریبا تغییری نمی‌کنه، باید سخت‌افزار رو تغییر داد تا اون id هم تغییر کنه.
این اتفاق بالایی، برای دستگاه‌ها mmcblk و nvme هم صادقه.
توی دایرکتوری /dev/، یه دایرکتوری به اسم disk وجود داره. اگه واردش بشید، چندین دایرکتوری داخلش هست که با -by شروع میشن. بعد از علامتِ "-" یه کلمه قرار داره مثل uuid یا partuuid یا id یا ...، با توجه به سخت‌افزار و فایل‌سیستم‌های شما، ممکنه بعضی‌ها باشن بعضی‌ها نه.
اگه محتوای هر دایرکتوری رو ببینید، متوجه میشید که فایل‌های اونجا در اصل لینک به فایل‌های داخل /dev/ هستند. کلمه‌ای که بعد از "-" اومده، مشخص می‌کنه په چیزی رو می‌تونید توی این دایرکتوری پیدا کنید.
مثلا اگه دایرکتوری by-id رو بررسی کنید، میبینید اسم‌هایی که وجود داره، شبیه نام تولید کننده سخت‌افزار هست.
یا اگه داخل by-partuuid یا by-uuid رو ببینید، فایل‌هایی با اسمی شبیه این مشاهده می‌کنید.
ab679fe0-45db-13cf-b643-63df8054bcedقسمت اول 8 تایی، سه تا قسمت بعد 4 تایی و قسمت آخر 12 تایی هست. قسمت‌ها با علامتِ "-" از هم جدا شدند. اعداد اونجا، به صورت مبنای 16 یا همون hexadecimal هستند. اعداد از 0 تا 9 و حروف از a تا f می‌تونند باشند.
توجه کنید که partuuid در صورتی وجود داره که حداقل یه حافظه داشته باشید که از پارتیشن‌تیبل gpt استفاده کنه.
با توجه به نوع فایل‌سیستم استفاده شده، ممکنه uuid اون مثل بالا نباشه. برای مثال uuid پارتیشن‌های خانواده fat، به شکلی شبیه زیر هست.
A8B9-75DFمقادیر مثل بالا، مبنای 16 هستند. uuid دو قسمتی هست و هر قسمت، 4 تایی
قسمت‌ها با علامتِ "-" جدا میشن.
همونطور که میبینید، اینکه دستی مقادیر uuid و ... رو بدست بیارید، زیاد ساده نیست. به خاطر همین، دستوراتی برای اینکار وجود داره. از دستورات blkid و lsblk برای اینکار می‌تونید استفاده کنید. خروجی lsblk یکم بهتره.
از lsblk راحت‌تر میشه توی اسکریپت‌ها استفاده کرد چون کنترل روی خروجی اون بیشتر و راحت‌تر نسبت به blkid هست؛ ولی چند بار که امتحان کردم، lsblk توی chroot، درست کار نمی‌کنه و partuuid و uuid رو نمایش نمیده. فایل‌سیستم‌های مورد نیاز، توی chroot سوار بودند.
-
mount point یعنی تعیین کنید هر بخش کجا نصب میشه. مثلا / یا root جاییه که سیستم عامل شما اونجا نصب میشه. پس اگر پارتیشنی رو mount point اون رو روی / بزارید سیستم عامل شما اونجا نصب میشه.
mount point جایی هست که یه فایل‌سیستم سوار میشه و می‌تونید به اطلاعات داخلش دسترسی پیدا کنید. فایل‌سیستم الزاما روی پارتیشن نیست. فایل‌سیستم‌های مجازی هم وجود دازند که معمولا برای کار‌های سیستمی استفاده میشه. برای مثال، تمام فایل‌سیستم‌هایی که روی /dev/ /proc/ /sys/ و /run/ و دایرکتوری‌های زیر اونها سوار میشه، مجازی هستند. این فایل‌سیستم‌ها یه راه ارتباطی از طریق فضای کاربر (user space) به فضای کرنل (kernel space) ایجاد می‌کنند. البته اینها تنها راه ارتباطی نیستند.
ممکنه که یه فایل‌سیستم، روی block device های مجازی ایجاد بشه که خود اون block device های مجازی، روی block device های واقعی قرار گرفته باشه. block device واقعی میشه حافظه‌های ذخیره‌سازی معمول مثل هارد، کارت حافظه، ssd، فلشِ usb و اینجور چیز‌ها.
برای مثال اگه از lvm استفاده کنید، از دیسک، فلش یا چیزی که مشخص کردید، استفاده میشه و یه سری block device مجازی درست میشن. شما می‌تونید مثل پارتیشن‌ها، اینها رو با یه فایل‌سیستم مثل ext4 یا xfs فرمت و استفاده کنید.
ویندوز نمی‌تونه lvm رو شناسایی کنه.
mdadm و cryptsetup که به ترتیب برای ایجاد raid و رمزنگاری اطلاعات استفاده میشن، block device های مجازی ایجاد می‌کنند.
یک پارتیشن دیگه هم ایجاد کنید و در Use as گزینه swap partition رو انتخاب کنید.
swap پارتیشنیه که سیستم وقتی رم پر شد از اون استفاده می کنه که سیستم هنگ نکنه و بتونید نرم افزار های بیشتر رو باز کنید.
اگر رم سیستمتون زیر ۲ گیگه مقدار این پارتیشن رو ۲ برابر رمتون قرار بدید. اگر ۴ به بالا دارید که اندازه رمتون یا نصفش قرار بدید اگرم که ۸ گیگ به بالا دارید که اصلاً نیازی به ایجاد پارتیشن سواپ نیست و می تونید نصب رو بدون این پارتیشن ادامه بدید.
البته فکر نمی کنم اوبونتو رم زیر ۳ گیگ رو پشتیبانی کنه یا اگرم بکنه سیستم خیلی کند خواهد بود.
اگه بخواهید از خواب زمستانی (hibernation) استفاده کنید، بهتره یه swap به اندازه رم داشته باشید. البته ممکنه با swap کمتر هم کار راه بیوفته، بستگی داره موقعی که می‌خواهید کامپیوتر رو وارد حالت خواب زمستانی کنید، چقدر از رم پر شده. ممکنه شما 16Gib رم داشته باشید ولی فقط 3Gib اون استفاده شده باشه، در این حالت خواب زمستانی با یه swap به اندازه 4Gib هم انجام میشه.
ولی ممکنه شما 8Gib رم داشته باشید و 6.5Gib از اون پر شده باشه، در این حالت، اون swap قبلی کافی نیست.
برای خواب زمستانی، از یه فضای پیوسته swap استفاده میشه. شما نمی‌تونید دوتا swap داشته باشید و از هر دو برای خواب زمستانی استفاده کنید. فعلا کرنل لینوکس می‌تونه فقط از یه فضای swap، از خواب زمستانی بیدار بشه و کارش رو از سر بگیره.
امیدوارم توضیحات کافی باشه تا هارد رو فرمت نکنید 😂
توضیحات بد نبود. اینکه سعی می‌کنید به بقیه کمک کنید خوبه.
-
عرض و سلام و احترام
در ابتدا مراتب سپاس و قدردانی خودم را از تمام دوستانی که زحمت کشیدند و پاسخ سوال قبلی من رو دادند و سعی در کمک به بنده نمودند به استحضار میرسانم و عذرخواهی میکنم اگر به راهنماییهای دوستان در موضوع مطروحه قبلی پاسخ ندادم.
پرسشی که دارم و داستانی است که ...
سلام
اون فضای unallocated رو بذارید همینجوری بمونه. وقتی توی نصاب، به قسمتی رسیدید که پارتیشن‌بندی کنید، بذارید رو خودکار، خود نصاب اون قسمت خالی رو شناسایی و استفاده می‌کنه. موقعی که تایید شما رو برای پارتیشن‌بندی می‌پرسه، بررسی کنید که پارتیشن‌های ویندوز رو پاک نمی‌کنه(اصولا پارتیشن‌بندی خودکار چنین کاری نمی‌کنه)، اگه درست بود، تائید کنید تا نصب شروع بشه.
در صورتی که پارتیشن‌بندی خودکار کار نکرد، باید دستی پیش برید. اگه می‌خواهید کنترل بیشتری روی پارتیشن‌ها داشته باشید، باید به صورت دستی پارتیشن‌بندی کنید.
پس میفرمایید که مشکلی پیش نمیاد و بهش دست نزنم ممنون از شما
-
عرض و سلام و احترام
در ابتدا مراتب سپاس و قدردانی خودم را از تمام دوستانی که زحمت کشیدند و پاسخ سوال قبلی من رو دادند و سعی در کمک به بنده نمودند به استحضار میرسانم و عذرخواهی میکنم اگر به راهنماییهای دوستان در موضوع مطروحه قبلی پاسخ ندادم.
پرسشی که دارم و داستانی است که ...
سلام
اون فضای unallocated رو بذارید همینجوری بمونه. وقتی توی نصاب، به قسمتی رسیدید که پارتیشن‌بندی کنید، بذارید رو خودکار، خود نصاب اون قسمت خالی رو شناسایی و استفاده می‌کنه. موقعی که تایید شما رو برای پارتیشن‌بندی می‌پرسه، بررسی کنید که پارتیشن‌های ویندوز رو پاک نمی‌کنه(اصولا پارتیشن‌بندی خودکار چنین کاری نمی‌کنه)، اگه درست بود، تائید کنید تا نصب شروع بشه.
در صورتی که پارتیشن‌بندی خودکار کار نکرد، باید دستی پیش برید. اگه می‌خواهید کنترل بیشتری روی پارتیشن‌ها داشته باشید، باید به صورت دستی پارتیشن‌بندی کنید.
یک مشکل عجیب دیگر که پیدا کردم اینه که در bios گزینه usb وجود ندارد که بعنوان گزینه اول قرار بدم تا وقتی سیستم را restarst میکنم بتونم usb را برای نصب اوبونتو انتخاب کنم....این مشکل را چجوری میتونم حل کنم؟
-
اگر در بایوس قسمت دیوایس ها نباشه یک قسمت دیگه است توی همون صفحه بایوس بوت با نام دیگه ای که احتمالا زیر همونه اسمش یادم نیست ممکنه توی اون باشه اگه ممکنه یک تصویر از بایوس تب بوت بدید
-
یک مشکل عجیب دیگر که پیدا کردم اینه که در bios گزینه usb وجود ندارد که بعنوان گزینه اول قرار بدم تا وقتی سیستم را restarst میکنم بتونم usb را برای نصب اوبونتو انتخاب کنم....این مشکل را چجوری میتونم حل کنم؟
مادربرد از بوت روی فلش پشتیبانی می‌کنه؟
اکثر مادربرد‌های این قابلیت رو دارند.
کامپیوتر از uefi استفاده می‌کنه یا bios ؟
اگه مدل مادربرد یا لپ‌تاپ رو بگید، راحت‌تر میشه راهنمایی کرد.
-
احتمالش خیلی کمه پشتیبانی نکنه قسمت های دیگه تب بایوس رو هم بگردید
-
یک مشکل عجیب دیگر که پیدا کردم اینه که در bios گزینه usb وجود ندارد که بعنوان گزینه اول قرار بدم تا وقتی سیستم را restarst میکنم بتونم usb را برای نصب اوبونتو انتخاب کنم....این مشکل را چجوری میتونم حل کنم؟
مادربرد از بوت روی فلش پشتیبانی می‌کنه؟
اکثر مادربرد‌های این قابلیت رو دارند.
کامپیوتر از uefi استفاده می‌کنه یا bios ؟
اگه مدل مادربرد یا لپ‌تاپ رو بگید، راحت‌تر میشه راهنمایی کرد.
والله من دقیقا سال پیش همین موقع اوبونتو را با فلش روی همبین لب تاب نصب کردم و راحت و راضی بودم..امسال هاردم خراب شد و بعد از تعویض هارد داستان دارم....پارتیشن بندی هاردم mbr بود که اونرو gpt کردم می دانم که bios mode هم uefi است ولی وقتی دستورات رفتن به uefi را اجرا میکنم به Bios میره..سال پیش هم من در محیط BIOS اومدم اولویت را دادم به USB و نصب اوبونتو را بدون هیچ مشکلی انجام دادم
مدل لب تاب هم asus x554L هست..
-
احتمالش خیلی کمه پشتیبانی نکنه قسمت های دیگه تب بایوس رو هم بگردید
من سال پیش روی همین سیستم اوبونتو نصب کرد از طریق همین BIOS امسال که هاردم را تعویض کردم BIOS نمیدانم چرا اینجوری شده.
-
قسمت‌های مختلف تنظیمات uefi رو بگردید، باید یه جایی باشه که الویت بوت رو تغییر بدید. حواستون باشه توی اکثر مادربرد‌ها، فلش باید وصل باشه تا بتونید الویت رو بهش بدید. همچنین توی بعضی مادربرد‌ها، میشه بوت از طریق فلش رو غیرفعال کرد. بررسی کنید که بوت از طریق فلش، غیرفعال نشده باشه.
-
قسمت‌های مختلف تنظیمات uefi رو بگردید، باید یه جایی باشه که الویت بوت رو تغییر بدید. حواستون باشه توی اکثر مادربرد‌ها، فلش باید وصل باشه تا بتونید الویت رو بهش بدید. همچنین توی بعضی مادربرد‌ها، میشه بوت از طریق فلش رو غیرفعال کرد. بررسی کنید که بوت از طریق فلش، غیرفعال نشده باشه.
درود بر شما...من این uefi را درست کردم و مشکل از درگاه usb بود گویا...منتهی به مشکل بزرگی در زمان نصب برخورده‌ام اونهم اینکه وقتی گام به گام مراحل را جلو میرم پس از گام مربوط به فعال کردن wifi به گام گزینه های نصب که وارد میشم و نصب عادی را به همراه گزینه نصب نرم افزارهای خارجی برای سخت افزار گرافیک........که فعال میکنم و بعد continue را که میزنم دیگه جلوتر نمیره حتی نیم ساعت هم صبر کردم ولی جلو نمیره و در همان صفحه میماند.
وقتی هم که لغو میکنم و restart میکنم صفحه سیاه با کلی متن میاد که گویا ارور ها را نشان میده و من سر در نمیارم و از این صفحه هم خارج نمیشه و من مجبور میشم با زدن پاور لب تاب را خاموش کنم...
من بلد نیستم اینجا عکس بفرستم وگرنه عکس گرفته ام از این ارورها اگه بگید اینجا چجوری میشه عکس فرستاد بلکه بتونم بفرستم براتون
-
تا جایی که میدونم مرحله بعد مربوط به پارتیشن بندی است
صفحه ارسال > + انتخاب های اختیاری بیشتر... >پیوست:
-
درود بر شما...من این uefi را درست کردم و مشکل از درگاه usb بود گویا...منتهی به مشکل بزرگی در زمان نصب برخورده‌ام اونهم اینکه وقتی گام به گام مراحل را جلو میرم پس از گام مربوط به فعال کردن wifi به گام گزینه های نصب که وارد میشم و نصب عادی را به همراه گزینه نصب نرم افزارهای خارجی برای سخت افزار گرافیک........که فعال میکنم و بعد continue را که میزنم دیگه جلوتر نمیره حتی نیم ساعت هم صبر کردم ولی جلو نمیره و در همان صفحه میماند.
وقتی هم که لغو میکنم و restart میکنم صفحه سیاه با کلی متن میاد که گویا ارور ها را نشان میده و من سر در نمیارم و از این صفحه هم خارج نمیشه و من مجبور میشم با زدن پاور لب تاب را خاموش کنم...
من بلد نیستم اینجا عکس بفرستم وگرنه عکس گرفته ام از این ارورها اگه بگید اینجا چجوری میشه عکس فرستاد بلکه بتونم بفرستم براتون
iso دانلود شده سالم هست؟ کی دانلودش کردید؟ hash اون رو بررسی کنید.
مطمئن بشید که فلش مشکلی نداره. یه بار دیگه iso رو بریزید روی فلش، شاید درست نوشته نشده.
اگه از خطا‌هایی که نمایش داده میشه عکس بذارید، احتمالا بهتر میشه کمک کرد.