انجمن‌های فارسی اوبونتو

کمک و پشتیبانی => نصب، راه‌اندازی و بروزآوری => نویسنده: فری در 03 آبان 1391، 01:21 ب‌ظ

عنوان: چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: فری در 03 آبان 1391، 01:21 ب‌ظ
سلام
میخوام اوبونتو نصب کنم، کتاب «اوبونتو برای تازه‌واردها» رو هم خوندم اما جواب چندتا از سوالامو نگرفتم:
1.جریان حافظه مجازی چیه؟
2.چرا گفته شده گزینه swap area رو انتخاب کنیم؟ کلا گزینه های توی این کمبو چه فرقی با هم دارن؟ و چرا گزینه do not use the partition وجود داره؟( خوب ادم اگه نخواد استفادش کنه همون اول ایجادش نمیکنه دیگه!)
3.جریان mount point چیه؟
 :?: :?: :?:
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: Plugin در 03 آبان 1391، 01:35 ب‌ظ
سلام
کد: [انتخاب]
http://wiki.ubuntu.ir/Installation/Partitioning
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: فری در 03 آبان 1391، 04:38 ب‌ظ
ممنون . اما :
۱. « از آن‌جا که این پارتیشن نقشی اساسی در افزایش سرعت Hibernate سیستم‌دارد...» فقط همین؟ یعنی در کاهش زمان پاسخ یا افزایش سرعت اجرای دستورات نقش نداره؟ اصلا چرا خود سیستم عامل قسمتی از فضای حافظه رو برای این کار تخصیص نمیده؟ (مثل ویندوز؟!)
۲. در مورد گزینه do not use...جواب نگرفتم.
کلا  گزینه های  Use as ( جز  swap area ) و Mount point ( جز home/  و / ) هر کدوم کارشون چیه؟
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: دانیال بهزادی در 04 آبان 1391، 02:56 ق‌ظ
۱. ابن فضا کمک رم شما هست در حالت عادی و موفع خواب زمستانی هم از این فضا استفاده می‌شه. این که چرا خود سیستم‌عامل فضای دیسک رو برای ان کار در نظر نمی‌گیره هم چون این‌جا شهر هرت نیست که هرکسی بخواد رو هوا یه کاری بکنه. همه‌چیز باید نظلم‌مند و براساس قوانین مدوّن باشه
۲. use as می‌گه اصلا می‌خوای از این پارتیشن استفاده کنی یا نه و اگه آره می‌خوای چه نقسی داشته باشه
mount point هم می‌گه این پارتیشن باید در کجای درخت فایل‌سیستم سوار بشه و همه غیر از خود ریشه (/) انتخابی هستن و می‌تونن نباشن
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: فری در 05 آبان 1391، 10:39 ق‌ظ
 
خوب چرا همچین قانونی هست؟ فایده اینکه کاربر انتخاب کنه چیه؟ اگه سیستم عامل خودش تخصیص بده، چه مشکلی هست؟
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: novid در 05 آبان 1391، 11:05 ق‌ظ
نقل‌قول از: فری در 05 آبان 1391، 10:39 ق‌ظ

خوب چرا همچین قانونی هست؟ فایده اینکه کاربر انتخاب کنه چیه؟ اگه سیستم عامل خودش تخصیص بده، چه مشکلی هست؟

خود سیستم عامل این فضا رو اختصاص می‌ده! شما داری میگی به سیستم عامل اینقدر از فضای دیسک سخت رو حداکثر به عنوان سواپ استفاده کن، ولی وقتی اختصاص بدی بعدش خود سیستم عامل در مواقع نیاز ازش استفاده میکنه :)
شاید یکی هم دوست نداشته باشه اصلا سواپ نمی‌سازه! فقط از رم استفاده میکنه سیستم عامل
مثل این می مونه که بگی ویندوز چرا خودکار پارتیشن بندی نمیکنه!‌ شاید یکی نخواد سواپ شاید یکی بخواد، معمولا به صورت سرانگشتی میگن تا رم یه گیگ، دو برابر این مقدار سواپ داشته باشید ولی برای رم بیشتر همین مقدار دو گیگ  سواپ هم کفایت میکنه
عنوان: پاسخ : چند سوال در نصب اوبونتو
ارسال شده توسط: امیرمسعود در 17 آبان 1391، 02:57 ب‌ظ
نقل‌قول از: فری در 03 آبان 1391، 04:38 ب‌ظ
ممنون . اما :
۱. « از آن‌جا که این پارتیشن نقشی اساسی در افزایش سرعت Hibernate سیستم‌دارد...» فقط همین؟ یعنی در کاهش زمان پاسخ یا افزایش سرعت اجرای دستورات نقش نداره؟ اصلا چرا خود سیستم عامل قسمتی از فضای حافظه رو برای این کار تخصیص نمیده؟ (مثل ویندوز؟!)
۲. در مورد گزینه do not use...جواب نگرفتم.
کلا  گزینه های  Use as ( جز  swap area ) و Mount point ( جز home/  و / ) هر کدوم کارشون چیه؟

۱. وقتی هم که کامپیوتر روشنه، هستهٔ لینوکس نگاه می‌کنه و می‌بینه کدوم برنامه‌ها هستند که خیلی وقته اجرا شده‌اند (روی RAM اومده‌اند) ولی استفاده نمی‌شن؛ اون‌ها رو یواشکی می‌بره روی swap که حافظه خالی بشه برای برنامه‌های تازه. اگر بعد از مدتی دوباره اون برنامه رو استفاده کنی، گاهی می‌بینی که اولش کمی طول می‌کشه تا به فرمان‌هات پاسخ بده (چون داره اون‌ها رو از swap برمی‌گردونه به RAM). ولی اگر RAM زیاد داشته باشی هیچ وقت این پیش نمیاد.

این که چرا شبیه ویندوز نیست و یک پارتیشن مستقل می‌خواد می‌تونه دلایل فنی داشته باشه، ولی ساده‌ترین چیزی که من می‌تونم بگم اینه که خب همه چیز ویندوز و لینوکس نباید شبیه هم باشن. هر سیستم‌عاملی سبک خودش رو برای به‌کاربردن بهینهٔ سخت‌افزار داره.

۲. اگر برای یک پارتیشن بگی do not use، لینوکس اون رو اصلاً سوار نمی‌کنه. مثلاً ممکنه تو هیچ وقت نخوای پارتیشنی رو که روش ویندوز نصبه از توی لینوکس ببینی و هیچ کاربردی برات نداشته باشه. در این صورت این رو برمی‌گزینی. من زمانی که ویندوز و لینوکس رو با هم داشتم درست همین کار رو می‌کردم: پارتیشن ویندوز رو هیچ وقت سوار نمی‌کردم، و یک پارتیشن مشترک داشتم برای داده‌هام که از هر دو سیستم‌عامل در دسترس بود.

من دیدم که بعضی‌ها پارتیشن boot و proc و... رو جدا می‌کنند از هم. من هم درست نمی‌دونم این کار چه خوبی‌هایی می‌تونه داشته باشه. ولی مثلاً می‌تونم حدس بزنم که ممکنه در یک شبکه همهٔ کامپیوترها پارتیشن مشترکی برای بوت شدن داشته باشن و در این صورت این پارتیشن رو جدا سوار می‌کنن تا بتونن با فایل‌سیستم nfs داده‌هاش رو از یک کامپیوتر مرکزی در اون شبکه بخونند.

یا گروه‌هایی که روی یک پروژهٔ مشترک کار می‌کنند، یک دیسک سخت مرکزی برای پرونده‌های مشترکشون دارند و همه اون رو در نشونی ~/project سوار می‌کنند که هم مشترک باشه و هم دسترسی بهش برای همه آسون باشه.