ممنون . اما :
۱. « از آنجا که این پارتیشن نقشی اساسی در افزایش سرعت Hibernate سیستمدارد...» فقط همین؟ یعنی در کاهش زمان پاسخ یا افزایش سرعت اجرای دستورات نقش نداره؟ اصلا چرا خود سیستم عامل قسمتی از فضای حافظه رو برای این کار تخصیص نمیده؟ (مثل ویندوز؟!)
۲. در مورد گزینه do not use...جواب نگرفتم.
کلا گزینه های Use as ( جز swap area ) و Mount point ( جز home/ و / ) هر کدوم کارشون چیه؟
۱. وقتی هم که کامپیوتر روشنه، هستهٔ لینوکس نگاه میکنه و میبینه کدوم برنامهها هستند که خیلی وقته اجرا شدهاند (روی RAM اومدهاند) ولی استفاده نمیشن؛ اونها رو یواشکی میبره روی swap که حافظه خالی بشه برای برنامههای تازه. اگر بعد از مدتی دوباره اون برنامه رو استفاده کنی، گاهی میبینی که اولش کمی طول میکشه تا به فرمانهات پاسخ بده (چون داره اونها رو از swap برمیگردونه به RAM). ولی اگر RAM زیاد داشته باشی هیچ وقت این پیش نمیاد.
این که چرا شبیه ویندوز نیست و یک پارتیشن مستقل میخواد میتونه دلایل فنی داشته باشه، ولی سادهترین چیزی که من میتونم بگم اینه که خب همه چیز ویندوز و لینوکس نباید شبیه هم باشن. هر سیستمعاملی سبک خودش رو برای بهکاربردن بهینهٔ سختافزار داره.
۲. اگر برای یک پارتیشن بگی do not use، لینوکس اون رو اصلاً سوار نمیکنه. مثلاً ممکنه تو هیچ وقت نخوای پارتیشنی رو که روش ویندوز نصبه از توی لینوکس ببینی و هیچ کاربردی برات نداشته باشه. در این صورت این رو برمیگزینی. من زمانی که ویندوز و لینوکس رو با هم داشتم درست همین کار رو میکردم: پارتیشن ویندوز رو هیچ وقت سوار نمیکردم، و یک پارتیشن مشترک داشتم برای دادههام که از هر دو سیستمعامل در دسترس بود.
من دیدم که بعضیها پارتیشن boot و proc و... رو جدا میکنند از هم. من هم درست نمیدونم این کار چه خوبیهایی میتونه داشته باشه. ولی مثلاً میتونم حدس بزنم که ممکنه در یک شبکه همهٔ کامپیوترها پارتیشن مشترکی برای بوت شدن داشته باشن و در این صورت این پارتیشن رو جدا سوار میکنن تا بتونن با فایلسیستم nfs دادههاش رو از یک کامپیوتر مرکزی در اون شبکه بخونند.
یا گروههایی که روی یک پروژهٔ مشترک کار میکنند، یک دیسک سخت مرکزی برای پروندههای مشترکشون دارند و همه اون رو در نشونی ~/project سوار میکنند که هم مشترک باشه و هم دسترسی بهش برای همه آسون باشه.
موضوع: چند سوال در نصب اوبونتو (دفعات بازدید: 1555 بار)
