معرفی الیاس‌های شخصی و کاربردی برای Bash

[رسول سعیدنژاد]

سلام.
یکی از کاربردی‌ترین ویژگی‌ها و قابلیت‌های Bash (پوسته و رابط بین کاربر و سیستم‌عامل) در سیستم‌عامل گنو/لینوکس اینه که می‌تونه دستورات، نام‌های مستعار، توابع و هرچیز دیگه‌ای که بشه با Bash پیاده کرد رو داخل یک یا چندفایل اجرا کنه.
و این فایل‌ها می‌تونن کاملاً شخصی و بر طبق نیاز هر کاربر باشه.

از الیاس (Alias) در مواقعی استفاده می‌شه که شما یک کد طولانی و کسل‌کننده دارین و می‌خواهین بدون فوت وقت و دردسر، اون کد رو با سرعت بیش‌تری اجرا کنین و همیشه یه جورایی دم دست‌تون باشه.
کافیه اون کد طولانی رو داخل یک الیاس تعریف کنین و یک اسم مستعار بهش بدید، تا از دفعهٔ بعد که ترمینال رو باز می‌کنید (به عبارتی Bash ری‌استارت می‌شود) می‌تونید از اون اسم مستعار به جای اون کد طولانی استفاده کنید.
یا مثلاً می‌تونید از توابع و دستورات Bash داخل یک فایل استفاده کنید. بَش اون فایل‌ها رو مثل فایل خودش در نظر می‌گیره و همه رو حین اجرا شدن بَش، اجرا می‌کنه.
من تمام الیاس‌ها، دستورها و توابعی که حداقل برای خودم در طی این سال‌ها کاربردی بوده توی فایل bash_aliases. نوشتم و به bashrc. گفتم که اون رو هر بار اجرا کنه.
و فایل‌هاش رو روی مخزن توی گیت‌هاب گذاشتم. که شامل یکی دوتا فایل می‌شه. توی راهنمای مخزن نوشتم که هر کدوم برای چه کاری هست و نحوهٔ استفاده‌شون به چه صورت هست. 

لینک مخزن dotfiles در گیت‌هاب

برای استفاده از فایل bash_aliases کافیه اول بهش یک (دات - نقطه) اضافه کنید تا مخفی بشه و توی شاخهٔ خانگی (home) قرار بدید و بعد داخل فایل bashrc. این خط کد رو اضافه کنید (که احتمالاً باید به طور پیشفرض وجود داشته باشه!)

کد: [انتخاب]

if [ -f ~/.bash_aliases ]; then
    . ~/.bash_aliases
fi

پ.ن: فایل‌ها کاملاً برای استفاده و تغییر و انتشار دوباره، آزاد هستن. پس راحت باشین و هر بلایی خواستین برای نیاز شخصی‌تون، سر کدها بیارین.