سلام،
دلایلش یکی دو تا نیست. چند تایی که به نظر حقیر می رسه:
Windows زودتر از GNU/Linux به خونه های ملت رفت. مردم باهاش آشنا شدن و بهش عادت کردن. اون زمان روی گنو/لینوکس برای کاربرای خونگی خیلی (شاید اصلا!) کار نشده بود و واقعا هم کار باهاش برای ملت سخت بود. بعد که گنو/لینوکس خواست وارد عرصهی Desktop بشه، ملت استقبال چندانی نکردن. چون میگفتن خوب که چی؟!؟ چرا باید کلی هزینه کنم تا دوباره کار کردن با کامپیوتر رو یاد بگیرم؟ از طرفی چون روی گنو/لینوکس قبلا فقط برای Server کار شده بود، تصوری که همه ازش داشتن، یه محیط متنی سیاه با یک مکان نمای سفید چشمکزن بود. به همین دلیل ملت میترسیدن برن طرفش. ضمنا اون اوایل مطمئنا گنو/لینوکس حرف چندانی هم در زمینهی Desktop برای گفتن نداشته. KDE و GNOME که یه شبه درست نشدن!
از طرفی Micro$oft همون طور که از اسمش معلومه، زورش زیاد بود و محکم واستاده بود. هر چند حتی اسم لینوکس و بازمتن رو هم تا مدتها (بر خلاف امروز) به زبون نمیآورد، مطمئنا با قدرتی که داشته کارشکنی میکرده (و فکر نکنین الآن نمیکنه!).
اما امروز، یکی از دلایلش اینه که خیلی از شرکت ها و مؤسسات، سیستمهاشون روی Windows هست و واقعا براشون هزینه داره برپا کردن مجدد سیستمهاشون و آموزش مجدد افرادشون. فکر میکنین چرا ایرانخودرو ۴۰ سال پیکان میسازه؟!؟
البته اطلاع رسانی در زمینهی گنو/لینوکس هم کم بوده. شاید یکی از دلایلش پول باشه! مثلا کی حاضره میلیونها تامن پول بی زبون رو بده صدا و سیما که برای گنو/لینوکس تبلیغ کنه، فراخوان بزنه، ...؟ هر چی نباشه، ملت دارن از جیب برای گنو/لینوکس مایه میذارن. باید یکی مثل Redhat کارش تا حدی بگیره تا بتونه از این کارا کنه.
بنده به شخصه معتقدم اگر توی همین ایرون خودمون ما برو بچه ها قوی کار کنیم و یه عده هم کارشکنی نکنن، میتونیم پرچمدار بازمتن/آزاد بشیم. (ماه و سال بعد رو نمیگما!!!)