سلام،
و اما ضرورت پارتیشن boot: قدیم ندیما، BIOS ها فقط به ۵۱۲مگابایت (اگر اشتب نکنم!) اول لوح سخت دسترسی داشتن. برای همین، bootloader ها که برای خوندن دیسک از BIOS استفاده میکردن، لازم داشتن که هستهی لینوکس توی ۵۱۲ مگابایت اول لوح سخت باشه. به این منظور لازم بود اول لوح سخت یه پارتیشن boot درست کنن تا مطمئن شن که هسته اول لوح قرار میگیره و توسط BIOS قابل دسترسی هست و در نتیجه boot میشه! البته BIOS های جدید دیگه اون محدودیت رو ندارن، پس خیالتون راحت باشه!
این رو وقتی فهمیدم که روی یک ماشین عتیقه (Intel Celeron 333MHz + 64M RAM
) طبق معمول Debian نصب کردم و در کمال تعجب boot نشد!
(داشتم از خودم نا امید میشدم!!!
)
تا اون جایی که بنده اطلاع دارم دیگه نیازی به پارتیشن جدا برای boot نیست و تا این لحظه حتی مزیتی هم براش ندیدم. شاید اگر بخواین چند تا لینوکس روی یک ماشین نصب کنین، کمی کار رو مرتبتر کنه... شاید!