آیا صرفا چون کمتر استفاده میشه امن تره؟! آیا کسی که بره تو غار یا بیابون زندگی کنه کمتر احتمال مرگش وجود داره!؟
بهتره منظورتون رو واضح تر کنید
پیروزی تو جنگ چریکی هم بیشتر تو بدست گرفتن ابتکار عمله و نه فرار از آنچه دارید!
پ ن: بنظرم فلسفه ی متن باز به قدر کافی میتونه چیزهایی که گفتین رو تحت الشعاع قراره بده
صرفا که نه (پرانتز به اون گندگی رو ندیدی؟) . محض رضای خدا فقط بگین غار و بیابون چه ربطی به این مسئله داره؟ [توجیه کردن به سبک د.ب]
فکر کنم به اندازه کافی واضح بود.
من که نفهمیدم چی گفتی. (جنگ چریکی در این سه کلمه خلاصه میشه: بزن-در رو )
ج پ ن:این نظر توئه.
Minix3, Xfree86,Ash (یا حتی Plan9) و هر چیزی که کمتر استفاده میشه (و استانداردهای امنیتشون هم قابل اطمینانه). و هر وقت هم اینا پر طرفدار شد چیز های کم طرفدار تر رو استفاده کنید(این روش یه جورایی مثل جنگ چریکی میمونه).
کم‌طرفدار بودن امنیت رو تامین نمی‌کنه. اتفاقا توی سیستم‌های آزاد یک سیستم پرطرفدار، بیشتر چک میشه و احتمال اینکه حفره‌های امنیتی اون سریع‌تر پیدا و حل بشه، بیشتره.
جمله اول:اتفاقا تامین میکنه.بخش عظیمی از امنیت گنو/لینوکس تا چند سال پیش مدیون همین بود.اگر دقت کنید گنو و لینوکس تو ده سال گذشته رشد کاربراشون شدت گرفته , در حالی که بیست و خرده ای ساله ساخته شدن و دارن به رشد و تکامل ادامه میدن. خب, این باگ اخیر BASH از اول تولیدش بوده . ولی شما چند تا مورد ویروس دیدید که از این طریق تونستن کاربرای این شل رو مورد حمله قرار بدن؟ جواب این مسئله این جاست که تا یک پروژه متن باز اهمیت کلیدی پیدا نکنه,شاید چند نفر سر تا ته کد رو بخونن; ولی هیچکس با ذره بین تو کد دنبال باگ نمیگرده
جمله دوم: خب , مثل اینکه به اندازه کافی اون قسمت استاندارد ها رو شرح ندادم.
بین پروژه های متن بازی که نام بردم Minix و ASh سورس کد کوچک و مینیمالی دارین که این بین بیشتر پروژه های کم استفاده (و تازه شروع به کار کرده) مشترکه. این یعنی یک باگ(نه چندان مهم)که تو لینوکس که بعد یه سال اتفاقی پیدا میشه, تو مینیکس بعد یه ماه اتفاقی پیدا میشه.
و در ضمن به طور پیشفرض ;بعضی سیستم عامل ها به خاطر طراحیشون امن هستن مثل لینوکس , بی اس دی ها و...
------
چه تند تایپ میکنین! ۶ تا پاسخ!
------
درسته که بیشتر دیده میشه و بیشتر اشکالات رفع میشن ولی با افزایش کاربران بیشتر می صرفه که کرکرها برن سراغش .
نه، این مغلطه‌است واقعاً. امنیت از ساختار ناشی میشه، نه تعداد کاربر!
"امنیت درجه مقاومت دربرابر تهدید است"
تهدید باید یه عامل تهدید داشته باشه . که اینجا جاسوس و کرکر و و ویروس نویس رو شامل میشه.
جاسوس , کرکر و ویروس نویس ها مثل هر بشر دیگه ای اولویت بندی دارن. که برای اونا بر اساس "افرادی که با این حقه تحت الشعاع قرار میگیرن/کار لازم" تعیین میشه.
Amoeba و Plan9 دو دستی پسورد رو نمیدن دست طرف مقابل . پس کار هر چی باشه از یک بیشتره . دو تاشون هم سیستم های امنی هستن/بودن.
اخرین نسخه ای که این دو تا دادن ده سال و خورده ای سال پیشه. پس حداقل میتونم درباره Amoeba کاربر(سرور) رو ۱ یا ۲ بگیرم.
خب , قطعا تا ده سال آینده کسی منو در اولویت نمیزاره.
اگر اطلاعات مهم دارید و میخواید آنلاین بشید بهترین کار اینه که اطلاعات تون رو به یه هارد خارجی منتقل کنید و اون هارد رو کنار بزارید و موقع استفاده ازش هم حتما از یه سیستم آفلاین و ایزوله استفاده کنید.
البته با کشف وجود بدافزارهایی در سطح سخت‌افزار، این ایده هم که خیلی طرفدار داشت (بهش می‌گن ایرگپ) از بیین رفت. امنیت شخصی روی یک سیستم امن با رعایت اصول امنیتی به دست می‌آد، نه ایزوله کردن!
خب بنده ی خدا , Frimware ای که بتونه رو سیستم بدون فرستنده رادیویی (آفلاین) چندین گیگ اطلاعات روی هارد رو بفرسته به NSA/کرکر (این رو کامل و جامع تدوین کنی نوبل ادبیاتو میگیره!) تو مثلا میخوای چه تدبیری(اصول امنیتی!) در مقابلش بیندیشی؟
این هست که جوری برنامه نویسی کنن که هیچ هکری نتونه هک کنه امنیت هیچوقت 100 درصدنیست
یه پرونده با دسترسی ۷۷۷ مدّت‌هاست روی دسکتاپ منه! 
+1
موضوع: سیستم‌های لینوکسی برخلاف تصور عمومی حفره‌های امنیتی دارند؟؟ (دفعات بازدید: 5613 بار)
