سلام، اول باید بگم پرسیدن این سوال که فرصت شغلی برای یک رشتهای هست یا نه یکی از منسوخترین سوالهاست. هیچ رشتهای توی دانشگاه نمیاد یک کار و زندگی رو دو دستی بزاره بغلتون... قطعا برای هر رشتهای کار هست، کم و زیادش باید بسنجید توی جامعه، رشته کامپیوتر حالا با هر گرایشی دارید میبینید که بازار کار خودش داره، موضوع اینه که این رشته به شدت انعطافپذیر و شما از سادهترین شغل یا دمدستیترینش میتونید داشته باشید تا بزرگترین کارهای دنیا رو انجام بدید.
حالا میریم سر دانشگاه، به چند تا سوال باید جواب داده بشه، یک اینکه اصلا هدف شما توی زندگی چیه؟ آیا صرفا متخصص شدن در یک زمینه و کار است؟ برنامهنویس شدن؟ شبکه؟ سختافزار؟
اول باید هدف معلوم بشه حالا بعد بیاید سراغ بحث دانشگاه، موضوع اینه که شما پسر هستید و سربازی رو در پیش دارید، اینکه به خاطر سربازی نرفتن و وقفه انداختن برید لیسانس بگیرید شاید، میگم شاید یکم معقول باشه ولی ادامه تحصیل برای ارشد و دکتری فقط برای این هدف واقعا احمقانست. حالا هدف خودتون مشخص کنید و این تجربه شخصی بنده رو هم بخونید...
بنده اولین ورودی سال جدید ۶۳۳ بودم و وارد هنرستان شدم برای رشته کامپیوتر که البته اسمش گذاشتن شبکه و نرمافزار، خوب چون ما سال اول بودیم کتابها کاملا آپدیت شده بود و همچنین وارد دانشگاه هم که شدیم و هستیم تا حدود یک ترم دیگه، سرفصلها جدید شدن و مباحث بهروزتری تدریس میشد. البته تمام اینها توی مسیر رشته فنی و حرفهای هست... نمیدونم توی چه مقطع تحصیلی هستید ولی اگر هنوز به دبیرستان و انتخاب رشته نرسیدید حتما باید بین دو مسیر فنیحرفهای و ریاضی یکی رو انتخاب کنید، من خودم بین این دو راه به شدت سردرگم بودم، با اون شرایط اون موقع که میگفتن کسایی که درس نمیخونن میرن هنرستان و هنوز جو الان وجود نداشت. فکر کنم دو سال بود که فقط داشتم بالا پایینش میکردم تا بهترین راه برم، الان واستون مقایسش میکنم تفاوت این دو مسیر، مهم نیست الان شما انتخاب رشته کردید و وارد دبیرستان شدید یا نه، تفاوتهایی که میگم در ادامه مسیر از هنرستان و دبیرستان تا دانشگاه(کارشناسی) است.
+ فنیحرفهای: ببینید خوبی بزرگ این مسیر اینه که شما دیگه درگیر دروس تئوری دبیرستان نمیشید، از همون اول درسهای تخصصی مورد علاقتون میخونید و با حداقل دروس عمومی و صرفا تئوری تحصیل میکنید که این عالیه، از حق هم نگذریم کتابهایی که برای رشته شبکهونرمافزار تالیف شده نمیگم عالی ولی خوب حرف واسه گفتن دارن، اسم شخصش یادم نیست ولی یه دکترای هوشمصنوعی از MIT بود فکر کنم که سرپرستی این کتابها رو در دست گرفت و مدیریت کرد.
خلاصه توی دانشگاه هم بیاید دقیقا همین مسیر ادامه پیدا میکنه و عمومیها واقعا کم هستند وبیشتر تخصصی میخونید، سرفصلها هم جدید شدن توی رشته نرمافزار(فکر کنم IT و سختافزار هنوز قدیمی هستند) و مناسب بازار کار، البته این که میگم مناسب بازار کار نه اینکه یادت بده بری کار کنی... هیچ جای دنیا توی هیچ دانشگاهی همچین اتفاقی نمیفته، صرفا یه ابتدای مسیری نشونت میده که اگه دوست داشتی بری دنبالش، طراحیوب و توسعه اپلیکیشنهای موبایل خیلی اهمیت بهش داده میشه و کلا مباحث خوبی تدریس میشه.
حالا میریم سراغ بدیهاش، اول باید اشاره کنم که اگه شما هدفتون واقعا بالاتر از لیسانس هست و حالا به هر دلیلی قصد ادامه تحصیل دارید حتما باید روی پایه ریاضیتون کار کنید، از همون هنرستان یا هر وقت آزادی که گیر میارید برنامهریزی کنید و ریاضیتون قوی کنید، درسهای مثل ساختماندادهها، طراحیالگوریتم و هوش مصنوعی توی دانشگاه پایه ریاضی قوی میخواهند و در مقاطع بالاتر شما به همه اینها نیاز دارید. نه توی هنرستان نه توی دانشگاه باهاتون ریاضی کار نمیکنن همه جوره به فکر باشید.یک مشکل بزرگ دیگه که این مسیر داره خود دانشگاههای فنی هستند. الان شمسیپور تهران و مهاجر اصفهان مثلا جزو بهترینهاشون هستند و چی بگم والا... شرایط اصلا جالبی ندارن، استا نیست، کسایی هم که وایسادن و واقعا علم دارن یا استخدام رسمی هستند یا فقط از لحاظ اخلاقی پایبند دانشگاه و تدریس هستند، این مشکل خیلی بزرگه، توی این دو ساله به اوج خودش رسیده.
+ ریاضی: ببیند خوب توی دبیرستان به قطع شما بیشتر درگیر کنکور و آماده شدن برای اون آزمون احمقانه هستید. بعد از وارد شدن به دانشگاه توی رشته موردعلاقتون که به قطع خیلی خیلی سخت تر از فنيحرفهای است به دلیل درخواستهای بیشتر و هنوز مافیایی نشدن کنکور فنی، شما تازه باید اون تخصص از صفر شروع به یادگیری کنید. از حق که نگذریم سه ترم اول کارشناسی رشتههای نظری عملا فقط عمومی است و خیلی خیلی کم دروس تخصصی دارید، بر عکس فنی، مباحث خیلی تئوری است و بخشهای عملی کمتری دارید. معمولا افرادی که توی دانشگاه فنی هستند اکثرا از همون هنرستان مشغول کار هستند و توی بازار کار مشغول، خیلیها برنامهنویس و یکسریها هم کارهای دیگه، ولی توی دانشگاههای نظری این خیلی کمتر اتفاق میفته. راحتت کنم دیگه تنها مزیتی که توی رشته کامپیوتر داره این راه ریاضی، یک حود قوی کردن پایه ریاضیت، دو دانشگاه خوب با استادای شاید خوب... همین، البته توی فنی هم استادایی با علم بالا هست ولی از مثلا از ۱۰ تا ۵ تا اینجورین، توی ریاضی شاید از ۱۰ تا ۸ تا اینجوری باشن، راستی اینم بگم که خیلی از دروس ریشهای مثل طراحی کامپایلر و نظریه زبانها و ماشینها از فنی حذف شدن و به جاش بیشتر درسای کاربردی توی بازار کار قرار داده شده. پس اگه واقعا قصد ادامه تحصیل نداری حتما برو فنی، یکم تحمل کن سختیهاش ولی به قطع خیلی بیشتر برات مزیت داره نسبت به شاخههای نظری، البته بازم اگه میخوام برای ارشد و دکتری هم بری فنی گزینه گزینه عالی هست در صورتی که ریاضیت واقعا کار کنی...
ببین دیگه بزار کلا جمعش کنم بحث، دانشگاه خیلی معایب داره، وقتت واقعا هدر میشه توی خیلی کلاسها، استادها در خیلی موارد علم ندارن یا اصلا به شکل عملی کار نکردن، بالاخره رفت و آمد و شاید خوابگاه و اینجور حرفا، مزیت هم داره، مثل همون جو علمی که داره، یا وقتی یه جورایی مجبور میشی خیلی از تخصصها رو حداقل یه امتحانی بکنی خودش یه مزیت بزرگ است. درسته رشتت نرمافزار ولی چند واحد پاس کردن شبکه و نمیدونم مهندسی اینترنت، یا سختافزار و مدارمنطقی در آینده خیلی دیدت بازتر میکنه، یه جورایی یه برنامهنویس با یه برنامهنویس دیگه که مهندس(به قول معروف) هم هست فرق میکنن، زاویه دیدی که نسبت به مسائل دارن، شیوه حل مسئلشون و... بستگی به هر فرد داره، ممکن تحصیلات آکادمیک برای یک نفر عالی باشه و برای یک نفر سم، خودت باید تصمیم بگیری. تمام این صبحتهایی هم که کردم هم برای رشته کامپیوتر هست و در خیلی جهات دیگه برای دیگر رشتههای فنیمهندسی صدق میکنه. خواهشا هر کاری که میکنی سراغ مشاورهای تحصیلی نرو، برو خودت امتحانشون کن، سرفصلها رو ببین، کتابها رو دانلود کن و مطالعه کن، یه روز وقت بزار برو توی خود دانشگاهها تا کاملا به تمام راههای موجود مسلط بشی، ولی در آخر یادت باشه به هیچ عنوان دانشگاه به آدم تخصص نمیده و عملا هیچ چیزی یادت نمیده، اگه هر هدفی داری خودت باید بری دنبالش دانشگاه رو صرفا یه کامیونیتی در نظر بگیر که شاید کمکت بکنه، حالا توی ایران کمتر این کمک و حمایت، بقیه جاها بیشتر، یه قول یکی از استادای خودمون دانشگاه سرش(سر نخ منظور) میده دستتون، دیگه با خودتون چیکارش کنید.
پ.ن: شرمنده خیلی حرف زدم، خودم درگیر بودم قبلا و این موضوع واسم مهم بود گفتم تا جایی که میشه مفصل توضیح بدم، سرتم درد آوردم ببخشید
فکر کنم غلط نگارشی هم خیلی داشته باشم، وقت نبود تند نوشتم...