خواهش می کنم..
ممنون که عیب های احتمالی ما رو هم گفتید..
۱. به ازای خیلی از پست هایی که می ذارم چن تا لینک می خونم..
نمی دونم چرا کسی به خودش این اجازه رو می ده که مقدار مطالعه ی من رو با مقدار نوشتنم مقایسه کنه در حالی که از هیچ کدومشون خبر نداره.. منو نمی شناسه.. هیچ نمی دونه کجا زندگی می کنم یا روزمو چه طوری می گذرونم..
۲. بعضی دلایل که می تونن باعث شن پست هام طولانی بشه اینه که
اگه به چیزی شک داشته باشم سعی می کنم تو جملم بگم "شاید"، "فک کنم"، "احتمالا"، "تست کنید نتیجشو بگید"، "نظر منه"، ...
اگرم به چیزی اطمینان نسبتا بالایی داشته باشم سعی می کنم به لینک های دیگه ارجاع بدم و بخش های مربوطش رو نقل قول کنم..
این طوری اگه یه روزی مشخص بشه اشتباه می کنم کم تر بهم بر می خوره که اشتباهم رو بپذیرم..
چون می تونم پیش خودم بگم من یه حرفی رو طبق یه سری منابع زدم.. حتی اگه منابع مشکلی داشته باشه.. من صرفا نقل قول کردم تا شاید کار کسی راه بیافته..
(مث این می مونه که شما "طبق یه استدلال کاملا منطقی" از فرض غلط به نتیجه ی غلط برسی.. ناراحتی نداره که..)
این که بپذیری اشتباه کردی سخته.. اما واسه این که آسون بشه یه راه هایی هست..:
۱. هر چه قدر به بقیه کم تر تیکه بندازی یا مسخره کنی حرفای دیگه رو، اگر احتمالا احتمالا احتمالا، اشتباه کرده باشید راحت تر می تونید تصحیحش کنید.. کم تر بهتون بر می خوره..
۲. اگه شک داری بگی شک دارم.. تو جمله هات بگی این طور فکر می کنم.. بگی احتمالا.. نظرت رو به صورت پیشنهاد ارائه بدی..
این طوری وقتی اون لحظه ی سخت فرا می رسه، لحظه ای که یواش یواش می فهمید اشتباه کردید، می تونید با خیال راحت تری حرف مقابل رو بپذیرید، به جای این که به قضاوت در مورد فردی که نمی شناسید متوسل بشید (تا قضاوت در مورد حرف هاشون)..
به هر حال اینا نظر منه و شما هم مخاطب خاص من نیستی..
در کل احساس کردم یواش یواش این فروم از محلی برای بررسی حرف ها داره به محلی برای بررسی افراد (اونم بدون شناخت کافی) تبدیل می شه..