از نظر اخلاق باید سنجید. صرف اینکه یک نفر شرایطی تعیین کنه، نقض اون شرایط لزوما بی اخلاقی نیست.
کلیت حرفت درسته. ولی این صِرف نیست.
یک نفر بهتنهایی و با عقل خودش و با اجازهٔ فقط خودش شرایطی را تعیین نکرده. دربارهٔ اینکه این شرایط چی باشه بهتره تا نه سیخ بسوزه و نه کباب، پیچیدگیهای زیادی هست و در دنیا بسیار بحث شده و میشه. تازه مبناها هم فرق داره؛ مبنا و نتیجهٔ تصمیمگیری یه سوسیالیست شاید با یه حقوقدان اصولی در ایران یا … فرق کنه.
ممکنه کسی به این نتیجه برسه که نباید سقف درآمدی (برای فروش محصول) گذاشت و همین میشه که برخی در دنیا ثروتمندترینها نامیده میشن.
ممکنه نتیجهاش این باشه که درصدی برای اون تعیین بشه، باز هم همینه. چون سرمایهها فرق میکنه و ممکنه سرمایهٔ خرج شده با اصل کار نخونه، یا شاید پولشویی انجام بشه.
یا میبینیم زمان پخش در سینماها یا مدت پخش یا بازهٔ سنی تماشاگر یا … فرق میکنه که طبیعتاً درآمدها پایین و بالا میشه.
از همهٔ اینها بگذریم، ارزشگذاری براساس درآمد هم خودش جای بحث زیادی داره.
و مبنای اخلاق ما چیه؟!