چون ویندوز سیستمعامل نیست. فقط یه هستهٔ سیستمعامله که میشه جداگونه اون رو ارتقا داد و بعد شاهد بود که نصف برنامهها کار نیمکنن یا اشتباه کار میکنن
در گنو/لینوکس، برنامهها هم جزو سیستمعامل هستن و باید همه رو یکجا ارتقا بدید.
البته من که مشکلی نداشتم از ویندوز ۷ راحت می رفتم به ۱۰ همه ی نرم افزار ها بدون مشکل کار می کردن. البته یک قابلیت ویندوز داره انتخاب می کنی مثلا یک برنامه ای که الان کار نمی کنه روس چه نسخه ای از ویندوز درست کار می کرده مشخص می کنی بعد اجرا میشه.
توی ۱۰ هم راحت می رفتم به نسخه جدید البته داخل تنطیمات میشد آپگرید کرد ولی من چون می خواستم برای روز مبادا ایزو رو داشته باشم که راحت نسخه جدید رو نصب کنم دوباره آپدیت نکنم.
خب این یک عیبه که برنامه ها جزو سیستم عامل هستن. من اوبونتو رو چند ماه پیش آپگرید کردم خیلی از نرم افزار هام پاک شد دوباره از مخازن نصب کردم. اگر می دونستم اینجوری میشه می رفتم نسخه جدید نصب می کردم هوم رو هم نگه می داشتم ولی چند گیگ رفت آخرم نرم افزار ها پاک شد.
البته توی این موارد به نظرم آرچ از اوبونتو موفق تره چون با آپدیت نیازی به ریستارت نداره و لازم نیست برنامه هارو از اول نصب کنی (البته آرچ پیش فرض هیچی نداره).
اگر یک توزیع مثل اوبونتو که هدفش راحت بودن کاربر باشه و غلطان هم نباشه و مثل اوبونتو نسخه ای منتشر بشه و خیلی از کار های سیستم هم گرافیکی انجام بده خیلی خوب میشه.