یک درس هست به اسم روش تحقیق. یک تیکه اش می گه که محقق همیشه فکر می کنه خودش یک نمونه خیلی خوب از جمعیته (: حدس می زنم آدم های «سی سال به بالا» خیلی بشیتر از آدم های یازده ساله باشن اینجا (: در نیتجه گزینه ها خوب ایجاد نشده. گزینه های خوب می تونست اینها باشه:
زیر ده
ده تا سیزده
چهارده تا شونزده
هفده و هجده
نوزده و بیست
بیست و یک و بیست و دو
بیست و سه تا بیست و پنج
بیست و شش تا بیست و هشت
بیست و نه تا سی و یک
سی و یک تا سی و پنج
سی و شش تا صد و بیست و دو سال
(: خودم هم می شم بین سی و یک تا سی و پنج.