انجمن‌های فارسی اوبونتو
تازه کار => فلسفهٔ اوبونتو، گنو/لینوکس و نرم‌افزارهای آزاد و متن‌باز => نویسنده: سید وحید رضا برهانی در 01 مهر 1396، 08:59 ب‌ظ
-
اول بگم که همه این پست نظر و برداشت شخصی و غیر دقیق من هست.
داشتم به این قضیه فکر می کردم که سالها قبل مایکروسافت و خیلی از شرکت های دیگه در برابر لینوکس و دوستانش! جبهه گرفتند چون مایکروسافت نرم افزار می فروخت و لینوکس و دوستاش خدمات . حالا سالها گذشته و بازار فروش خدمات به بازار فروش اطلاعات تبدیل شده و حالا گنو و لینوکس و دوستان قدیمی شان دربرابر بازار فروش اطلاعات جبهه می گیرند.
حالا در مورد این موضوع نظرتون رو بگید.
به نظرتون آیا گنو و لینوکس و دوستانشون واقعا دلشون به حال کاربرها می سوزه یا نگران بازار (خدمات) خودشان هستند؟ و اینکه چگونه می توان به این موضوع پی برد؟
یا یک سوال بهتر : چند درصد از سیستم هایی که اطلاعات رو جمع آوری می کنند اوپن سورس یا نرم افزار آزاد هستند؟
در حول و حوش این موضوع هرچیزی که به ذهنتون می رسه بگید :)
-
چند وقتی هستش که به لینوکس مهاجرت کردم که چندتا دلیل داشت
یکی از دلایلم این بود که اطلاعاتم محفوظ تر هستن!
اگر قرار باشه لینوکس در مقابل اطلاعات کاربرانش سستی کنه عملا خیانت کرده
پس دیگه چه لزومی داره برای سیستم عامل رایانم کلی شخصی سازی کنم؟
برمیگردم به همون ویندوز ناامن و کلی راحت طلبی و تنبلی
حتی دیگه از ویروسی شدن و هک شدن ترسی نخواهم داشت!!!
-
میدونم که شما این مسائل رو خیلی خوب می دونید ولی برای رسیدن به نقطه ی واحد میگم، لینوکس و گنو مخالف فروش نرم افزار نبودن، بلکه مخالف ایجاد محدودیت هایی بودن که اونایی که برنامه رو نوشتن، وضع کردن. مثل انتشار و دیدن کد و سایر موضوعات.
در مورد فروش اطلاعات هم، به این موضوع توجه کنیم که آیا یکی مثل مایکروسافت میتونه نسبت به اطلاعات جمع آوری شده ادعای مالکیت بکنه، که الان میخواد اونو بفروشه یا نه. چنین چیزی به افراد و انتخاب اونا بستگی داره (صرف نظر از قوانینی که الان هستن یا در آینده وضع خواهند شد)
به نظرتون آیا گنو و لینوکس و دوستانشون واقعا دلشون به حال کاربرها می سوزه یا نگران بازار (خدمات) خودشان هستند؟ و اینکه چگونه می توان به این موضوع پی برد؟
همیشه افرادی هستن که به یه اصولی پایبند هستن (در این مورد میشه حریم خصوصی) ولی صرف اعتماد به اسم ها کافی نیست، من خودم میگم نه، دلش به حال کاربر نمیسوزه ولی اینجا چشم هایی که بتونن نقض توافقات قبلی رو تشخیص بدن، زیاد هستن. (به دلیل دسترسی به سورس و موارد دیگه) پس ممکنه دلش بسوزه/نسوزه ولی اگر تخلفی صورت بگیره کاربرانش رو از دست میده و یا حداقل، در پرونده اش ثبت میشه (نمونه هاش کم نیستن)
-
چند وقتی هستش که به لینوکس مهاجرت کردم که چندتا دلیل داشت
یکی از دلایلم این بود که اطلاعاتم محفوظ تر هستن!
اگر قرار باشه لینوکس در مقابل اطلاعات کاربرانش سستی کنه عملا خیانت کرده
دنیای نرم افزار آزاد خوبی های زیادی داره ولی در مورد جاسوسی هیچ تضمینی نمی ده. حتی gpl هم اجازه می ده که از نرم افزارها برای جاسوسی افراد استفاده بشه. احتمالا بهترین مجوزی که شما دنبالش هستید مجوز HESLA هست که تقریبا شبیه به نرم افزار آزاد هست با این تفاوت که شما نمی تونید از این نرم افزار برای جاسوسی یا نقْض حقوق بشر استفاده کنید. (البته فقط قانونا)
نباید نگران از بین رفتن گنو باشی چون جنبش های دیگری هم برای حمایت از کاربران هست.
-
میدونم که شما این مسائل رو خیلی خوب می دونید ولی برای رسیدن به نقطه ی واحد میگم، لینوکس و گنو مخالف فروش نرم افزار نبودن، بلکه مخالف ایجاد محدودیت هایی بودن که اونایی که برنامه رو نوشتن، وضع کردن. مثل انتشار و دیدن کد و سایر موضوعات.
آره مخالفت نداره یعنی اصلا زیاد براش هم مهم نیست مثلا الان چندتا شرکت وجود دارند که با فروش نرم افزار آزاد پولدار شده باشند. اکثر شرکت هایی که می شناسم توسط ارائه خدمات پولدار شدند مثلا ردهت. چون در اون زمان بازار سیستم عامل توسط ماکروسافت و اپل اشباع شده بود. و نرم افزار آزاد در پی ایحاد یک بازار جدید بود.
در مورد فروش اطلاعات هم، به این موضوع توجه کنیم که آیا یکی مثل مایکروسافت میتونه نسبت به اطلاعات جمع آوری شده ادعای مالکیت بکنه، که الان میخواد اونو بفروشه یا نه. چنین چیزی به افراد و انتخاب اونا بستگی داره (صرف نظر از قوانینی که الان هستن یا در آینده وضع خواهند شد)
این رو کاملا قبول دارم. ولی مثلا برای فروش نرم افزار و کامپیوتر هم همین رو می شه گفت که آیا مثلا فرمول های ریاضی در مالکیت یک شرکتی اند؟ یا سیلیکون های موجود در پوسته زمین مال شخص خاصی اند؟. در کل مالکیت زوری و ستمگرانه یا به زبان سرمایه داری «توافقی» هست.
همیشه افرادی هستن که به یه اصولی پایبند هستن (در این مورد میشه حریم خصوصی) ولی صرف اعتماد به اسم ها کافی نیست، من خودم میگم نه، دلش به حال کاربر نمیسوزه ولی اینجا چشم هایی که بتونن نقض توافقات قبلی رو تشخیص بدن، زیاد هستن. (به دلیل دسترسی به سورس و موارد دیگه) پس ممکنه دلش بسوزه/نسوزه ولی اگر تخلفی صورت بگیره کاربرانش رو از دست میده و یا حداقل، در پرونده اش ثبت میشه (نمونه هاش کم نیستن)
چند وقت پیش یک تاپیک زدم که نشون بدم واقعا اونقدری که می گن چشمی در کار نیست. و چشم هایی که هست مال همون شکرتهایی هست که دارند جاسوسی می کنند مثلا گوگل. من آمار ندارم ولی مطمئنم تعداد برنامه نویس های ماکروسافت که دارند سورس کرنل (لینوکس) رو می خونند بیشتر از کل آدمهایی هست که توی ایران دارند سورس لینوکس رو می بینند.
به غیر از این همین گوگل و فیس بوک و ماکروسافت رو نگاه کن وقتی که همه فهمیدند که دارند جاسوسی می کنند چه اتفاقی افتاد؟ آیا ورشکست شدند؟ آیا بیل گیتس از جایگاه ثروتمندترین فرد به دومین نفر سقوط کرد؟ آیا فیس بوک کاربراش رو از دست داد؟ (بد نیست یک نظر سنجی هم برای این موضوع بزارم) یا رنکینگ گوگل توی alexa به رتبه دوم سقوط کرد؟ می دونی به این میگن مقاومت بازلر در برابر تغییر. مثل همین مشکلاتی که الان برای استارت آپ ها هست. چندسال دیگه اینقدر جاسوسی رواج پیدا می کنه که عادی می شه مثلا همین چندوقت پیش AVG توی سایتش رسما اعلام کرد که در ازای آنتی ویروس رایگانش اطلاعات کاربران رو جمع می کنه و می فروشه.
-
فقط یک جمله در
به نظرتون آیا گنو و لینوکس و دوستانشون واقعا دلشون به حال کاربرها می سوزه یا نگران بازار (خدمات) خودشان هستند؟ و اینکه چگونه می توان به این موضوع پی برد؟
یا یک سوال بهتر : چند درصد از سیستم هایی که اطلاعات رو جمع آوری می کنند اوپن سورس یا نرم افزار آزاد هستند؟
فقط یه چیز میشه جواب این داد، گنو و کاربراش ازاون مثل هستن که میگه چیزی که برای خود نمی‌پسندی برای دیگرانم مپسند..
ما جاسوسی رو برای خودمون نمی‌پسندیم، در نتیجه برای دیگران هم این کار رو نخواهیم کرد.
اما این که انتشار آزاد یک برنامه، دلیل باشه بر اینکه جاسوسی نمی‌کنه هم اشتباست + باید جاسوسی رو دقیقا تعریف کنیم.
و نکته آخر هم این که اگه بخوان به GPL بندی اضافه کنن که جاسوسی رو منع کنه، یک فاجعه پیش میاد.
چون اول باید بشینن حد و مرز جاسوسی رو مشخص کنن، حالا اگر این رو هم موفق بشن، یه موقع اگر یک جا از حد و مرزها رو اشتباه کرده باشن، کلی مشکل به وجود میاد...
-
دور زدن قوانین همیشه بوده مثلا همین Tivo کردن GPL2 رو ببین. یا مثلا همین GPL رو ببین نسخه های متفاوتی داره مثل LGPL یا AGPL . اگر کسی بخواهد یک مجوز رو می نویسه و وقتی که مشکل پیش اومد آپدیت می کنه.
ولی خب حرف من این نیست من می گم این خیلی هجیبه که سرگذشت گنو و لینوکس (که البته تفاوتهایی با هم دارند) بر روشهای سنی بازار منطبق هست. درواقع دلیل این شباهت رو من نمی فهمم.
-
چند وقت پیش یک تاپیک زدم که نشون بدم واقعا اونقدری که می گن چشمی در کار نیست. و چشم هایی که هست مال همون شکرتهایی هست که دارند جاسوسی می کنند مثلا گوگل. من آمار ندارم ولی مطمئنم تعداد برنامه نویس های ماکروسافت که دارند سورس کرنل (لینوکس) رو می خونند بیشتر از کل آدمهایی هست که توی ایران دارند سورس لینوکس رو می بینند.
نه خب اینطوری ها هم نیست، هر چند نیاز هم نیست حتما، ایرانی ها بیان کل کرنل رو بخونن و تجزیه تحلیل کنن! یه عده از همون روز اول داشتن می خوندن و اومدن جلو، سیستم خیلی شفافه، آپدیت ها و ویرایش ها هم شفاف اند. مهم تر از همه، مثل مایکروسافت نیست که برنامه نویسان سطح بندی بشن و هر کس، تنها به بخشی که بهش مربوطه دسترسی داشته باشه، خیلی از شرکت ها و افرادی که در زمینه ی امنیت کار می کنن، بررسی می کنن و ویکی لیکس هم که همیشه آماده اس. هم ماجراجو زیاد داریم که گزارش بدن، هم اونایی که احساس مسئولیت می کنن کم نیستن. هر چند بوده مشکلاتی که از چشمان همه مخفی شده باشن، ولی کشف شدن و هیچ کدوم به حدی رشد نکردن که به بحران تبدیل بشن. (هر چند احتمالش هست که همین الان یه بحران جاسوسی در حال وقوع باشه ، ولی سعی می کنم به همین شرایط فعلی راضی باشم و خودم رو آزار ندم. فوق اش در آینده کشف میشه و در مورد انتخاب ها، اون موقع تصمیم می گیریم. فکر کردن در مورد چیزی که ممکنه باشه یا نباشه، عاقلانه نیست به نظرم)
به غیر از این همین گوگل و فیس بوک و ماکروسافت رو نگاه کن وقتی که همه فهمیدند که دارند جاسوسی می کنند چه اتفاقی افتاد؟ آیا ورشکست شدند؟
اتفاق اینکه من و افرادی که به طور مستقیم با من ارتباط دارن و ازم حرف شنوی دارن، استفاده از همین محصولات رو محدود کردن. بقیه به خودشون مربوطه. برای منم مهم نیست نظر بقیه در مورد توافق نامه ی گوگل چیه، میخونن یا نمی خونن اش، باهاش مخالف اند یا نه و موارد از این قبیل. من قبول ندارم اون توافق نامه رو. بقیه هم می تونن انتخاب کنن.
چندسال دیگه اینقدر جاسوسی رواج پیدا می کنه که عادی می شه مثلا همین چندوقت پیش AVG توی سایتش رسما اعلام کرد که در ازای آنتی ویروس رایگانش اطلاعات کاربران رو جمع می کنه و می فروشه.
خیلی خوب گفتی و منم براش پاسخی ندارم. مثلا بوسیدیم فیسبوک رو گذاشتیم کنار، اینیستا رو چیکار کنیم؟؟ خب من از اینستاگرام هم استفاده نمی کنم (علاقه ندارم کلا) ولی همیشه مواردی هست که آدم مجبور میشه از سرویس های جاسوس استفاده کنه (مسائل دانشگاهی، نیاز داری در شرایطی با افرادی ارتباط برقرار کنی و راهی جز استفاده از یه محصول خاص نداری و ...) ولی این برام مهمه تلاشم رو بکنم تا استفاده ازش رو محدودتر کنم (مثلا اکانت جیمیل دارم ولی سعی می کنم استفاده ام رو به حداقل برسونم، نمی شه به طور مطلق از محصولات گوگل استفاده نکرد، ولی میشه طوری برنامه ریزی کرد که تنها در شرایط خاص، با رعایت اصولی، رفع نیاز کرد، گاهی مجبوری در ماشین مجازی ویندوز بریزی، ولی این مورد با استفاده از ویندوز به عنوان سیستم عامل اصلی خیلی فرق داره) آره ممکنه در آینده جاسوسی برای همه عادی بشه. اخلاق مرز مشخصی نداره و شاید در آینده، جاسوسی این شرکت ها یک کار مقدس به شمار بیاد که از کاربر پول نمی گیرن و خدمات ارائه می دن!
-
یه مثال دیگه بزنم، یه دندون پزشک کلی پول میده و دستگاه عکس برداری از ریشه و لثه خریداری میکنه. اون شرکت سازنده هم، درایور و نرم افزار مورد نیاز رو تنها برای مک و ویندوز تولید کرده، حالا تکلیف چیه؟ بریم از شرکتی بخریم که برای گنو هم درایور و نرم افزار میده؟ به فرض چنین شرکتی پیدا شد و حتی بسته های مورد نیاز رو به صورت آزاد منتشر کرد (البته شرکت تخیلی هست) باز چه اعتمادی به اون بسته های نرم افزاری هست؟ آیا این دندان پزشک باید بشینه خودش سورس رو بخونه؟ به کدوم جامعه میتونه اعتماد کنه وقتی هیچ کس وقت نمیزاره برای این نرم افزار خاص؟ نکته ی جالب اینکه سیستم ممکنه به اینترنت وصل باشه و به سادگی اطلاعات بیمار هم دزدیده بشه. چه میشه کرد؟
پ.ن: البته این سوال خودم هم هست و پاسخ از دیدگاه من اینکه هیچ کار. شاید در آینده این دستگاه ها اونقدر زیاد شدن که همه یکی ازشون تو خونه اش داشت و شرکت هایی هم شروع به آزاد کار کردن، کردن و این مشکل هم حل شد! (البته مثال های از این دست زیادن. خیلی از دانشجویان برای کارشون از نرم افزار هایی استفاده می کنن که حتی یک نمونه ی آزاد ضعیف هم براش نیست. نه خودش توان ساختن اش رو داره و نه کسی تا به حال اقدام کرده، این افراد هم مجبورن برای رفع نیاز، آزادی نرم افزار و امنیت رو فراموش کنن. البته تمام تلاش اشون رو بکنن اطلاعاتشون لو نره.)
-
gpl هم اجازه می ده که از نرم افزارها برای جاسوسی افراد استفاده بشه.
جاسوسی و افشاء و فروش اطلاعات خصوصی در اکثر قوانین کشورهای جهان جرم‌انگاری شده، به همین دلیل نیازی نیست در یک سندی که ارزشی به مراتب کمتر از قانون اجباری داره، پیش‌بینی بشه.
حتی اگر پیش‌بینی می‌شد هیچ ضمانت اجرایی نداشت (در صورتی که وقتی به صورت قانون امری در بیاد پشتوانه‌اش دولت و حاکمیت هست.)
و جالب‌تر اینکه اگر متن gpl هم صراحتا اجازه‌ی جاسوسی رو بده، اون شرط از نظر اصول حقوقی باطل هست. (البته بستگی به نظام حقوقی‌ای هر کشوری هم داره)
پ.ن: من بحث کلی تاپیک رو متوجه نشدم، فقط از این باب که دوستمون فرمودن gpl اجازه‌ی جاسوسی میده، مورد بالا رو گفتم.
-
بعد از صحبت های مصطفی جان یک سوال کوچیک ازشون دارم.
من توی ایران زندگی می کنم و سازنده مثلا گیمپ توی یه کشور دیگه مثل آلمان، خوب حالا شما فهمیدی داره اطلاعاتت رو استفاده می کنه. چطور می تونی ازش شکایت کنی ؟
مخصوصاً که ایران اصلا قانون GPL و هیچ قانون تحت کپی رایت دیگرم قبول نداره. ???
-
جاسوسی و افشاء و فروش اطلاعات خصوصی در اکثر قوانین کشورهای جهان جرم‌انگاری شده
میتونه یه ضمانت اخلاقی باشه، هر چند هیچ تضمینی هم برای اجراش نیست.
البته فروش داده های وبگردی توسط ISP ها در آمریکا آزاد شده، قوانین می تونن در طول زمان تغییر پیدا کنن :o مخصوصا در مورد ربات ها، نگرانی های زیادی هست.
مخصوصاً که ایران اصلا قانون GPL و هیچ قانون تحت کپی رایت دیگرم قبول نداره. ???
راستش GPL و کپی رایت کلا مخالف هم اند و به هم ربطی ندارن ;) تنها شباهت اشون هم، همون تضاد اشون هست.
من توی ایران زندگی می کنم و سازنده مثلا گیمپ توی یه کشور دیگه مثل آلمان، خوب حالا شما فهمیدی داره اطلاعاتت رو استفاده می کنه. چطور می تونی ازش شکایت کنی ؟
تا جایی که من میدونم از این نظر هیچ مشکلی نیست.
-
راستش GPL و کپی رایت کلا مخالف هم اند و به هم ربطی ندارن ;) تنها شباهت اشون هم، همون تضاد اشون هست.
اینطور نیست. مجوزهایی مثل GPL (و اکثر مجوزهای نرم‌افزار آزاد) بر اساس قانون حق‌تکثیر (کپی‌رایت) هستند :)
-
اینطور نیست. مجوزهایی مثل GPL (و اکثر مجوزهای نرم‌افزار آزاد) بر اساس قانون حق‌تکثیر (کپی‌رایت) هستند :)
قبول دارم پست قبلی ام عجولانه بود :-X ربطشون به هم خیلی بیشتر از این چیزاست. خواستم اسمشون کنار هم آورده نشه :) (کپی لفت استفاده از کپی رایت برای جلوگیری از سلب حق نسخه برداری و ویرایش)
منظورم این بود که عضو نبودن ایران در کنوانسیون برن، مانعی در رسیدگی به شکایات مربوط به کپی لفت/رایت نباید باشه. هرچند انتظار زیادی هم نباید داشته باشیم!
-
سلام دوستان.
بزارید ی کمی ریشه ای تر به مسئله ی امنیت نگاه کنیم.
اگر تاریخچه ی امنیت اطلاعات در کامپیوتر رو نگاه کنیم، متوجه می شیم که هرچه به زمان حال نزدیک تر شدیم با و جود رشد بیشتر اینترنت و فضای مجازی، تعداد خرابکار های حرفه ای در این محیط کمتر شده و امنیت سایت های شرکتهای بزرگ بیشتر، که این به خاطر فرهنگ سازی و جذب استعداد های جوان در مسئله ی هک و امنیت به واسطه ی این شرکتها بوده است. یعنی یک هکر که در محیط بیرون میتونست به یک خرابکار تبدیل بشه الان به یک امنیت کار تبدیل شده. این شگرد امنیتی تا جایی پیش رفته که تقریبا می شه گفت کسی نمیتونه ادعای این رو بکنه که می تونه مثلا دیتاسنتر های گوگل رو هک کنه. چون هر کسی که این توانایی رو داده الان داده برای امنیت همین شرکتها کار می کنه.
حالا این موضوع بالا رو با مفهوم کلود کامپیوتینگ در کنار هم قرار بدیم.
مورد اولی که به چشم می خوره اینه که دیگه نوع سیستم عامل مورد استفاده، زیاد در مسئله ی امنیت داده ی شما تاثیری نداره.
وقتی که شما از فضای ابری یکی از این شرکتها استفاده می کنید، به خاطر امنیت بالا خیالتون از این بابت راحته که اگر سهل انگاری نکنید و مشخصه و یا رمز اکانت خودتون رو جایی لو ندید(که این کار سختی نیست)، افراد متفرقه توان دسترسی به داده های شما رو ندارند.
مورد دوم اینه که متوجه می شویم که فقط افراد داخل همان شرکت هستند که می تونن به دادهای شما دسترسی داشته باشند. (در بهترین حالت، امنیت سیستم عامل های کامپیوتر های شخصی و لب تاب ها در سطح c2 هست. یعنی اگه لب تابت رو از توی ماشنت بدزدن، به راحتی به اطلاعاتت دسترسی پیدا می کنن. حالا فکر کن که اطلاعاتت دست ی مشت دزد و ارازل میفته.)
آیا کارمندان شرکتهای بزگ به دنبال این هستند که بشینن و ببینن که شما چه زمانی عکس جشن تولدت رو روی فضای ابریت قرار می دی و سری اون رو به فروش بزان؟(البته شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام این مرزها رو توی ساختار فرهنگی همه جوامع شکستن. "البته من نمی دونم که این کار تاثیر فرهنگی مثبت و یا منفی داشته")"این یک سوال ساده فقط برای طرح مسئله ی امنیت اطلاعات در سرور های این شرکتها هست."
جواب این سوال رو می شه با مفهوم داده کاوی داد. ساده بگم که در داده کاوی، داده ها را بر اساس یک سری پارامترهای مشخص آنالیز کرده و در قالب چند نمودار درمیارن. که خروجی های خیلی با ارزشتر از خود داده های خام هستند. (پس داده ی خام شما در نهایت داخل سرور های همان شرکت خواهد موند و کسی به دنبال خرید این داده ها نیست، بلکه به دنبال آنالیز آن هستند.)
یک موضوع دیگه هم هست که مثلا میگن که گوگل اطلاعات ip و جستجوی شمار رو بر میداره. این اطلاعات بیشتر به درد همون موضوع داده کاوی که بالا گفتم می خوره و بیشتر ی داده ی آماری هست. در مقابل این داده، شما از گوگل تقریبا بهترین نتیجه ها رو در جستجو می گیرید و کاروتون سریع تر راه می افته. (این مورد سلیقه ای هست و من ترجیح میدم ip من رو گوگل برداده ولی با نتایج جستجوی خوبش کارم سریع تر راه بیوفته. اینطوری هم من استفاده می برم و هم گوگل)
----------------------------
حرف آخر: با یک کم مثبت نگاه کردن، با وجود شرکتهای بزرگ و اعتماد کردن به آنها، آینده ی روشنی برای امنیت در فضای مجازی هست.
-
من به شدت با صحبت alireza hashemi مخالفم:)
در مورد این:
جواب این سوال رو می شه با مفهوم داده کاوی داد. ساده بگم که در داده کاوی، دادها را بر اساس یک سری پارامترهای مشخص آنالیز کرده و در قالب چند نمودار درمیارن. که خروجی های خیلی با ارزشتر از خود داده های خام هستند. (پس داده ی خام شما در نهایت داخل سرور های همان شرکت خواهد موند و کسی به دنبال خرید این داده ها نیست، بلکه به دنبال آنالیز آن هستند.)
یعنی چی کسی دنبال خرید اینا نیست؟ این شرکتها پس چرا دارن تمامی چیزای ما رو لاگ میکنن و چرا عده‌ای دیگه بررسی و آنالیز میکنن؟
ساده‌ترین استفاده این داده‌ها برای جامعه‌های اطلاعاتی مثل NSA هست که باهاش میتونن عادی‌ترین رفتار‌های شما رو با همون الگو‌های خاصی که خودتون گفتید بررسی کنن و بعد این داستان هم که مشخصه.
این یعنی که بعدش NSA میدونه شما چی هستی کی هستی و چی دوست داری. حالا اگر جرعت داری باهشون در بیوفت...
یک موضوع دیگه هم هست که مثلا میگن که گوگل اطلاعات ip و جستجوی شمار رو بر میداره. این اطلاعات بیشتر به درد همون موضوع داده کاوی که بالا گفتم می خوره و بیشتر ی داده ی آماری هست. در مقابل این داده، شما از گوگل تقریبا بهترین نتیجه ها رو در جستجو می گیرید و کاروتون سریع تر راه می افته. (این مورد سلیقه ای هست و من ترجیح میدم ip من رو گوگل برداده ولی با نتایج جستجوی خوبش کارم سریع تر راه بیوفته. اینطوری هم من استفاده می برم و هم گوگل)
این چیزی که گوگل به شما نشون میده فقط براساس آی‌پی نیست. بر چیز‌های دیگه هم هست + این نقض حریم‌شخصی هست که باعث میشه اینجور نتایجی رو بگیرید.
چون تا آخر شما رو میدونه و میفهمه.
امیدوارم مقاله‌های در مورد این که چطور موتور‌های جستجو میتونن شما رو بر اساس علاقه‌هاتون منحرف کنن رو خونده باشید. البته اگر خونده بودید قطعا این حرف رو نمی‌زدید.
کوچکترین کاری که این موتور جستجو‌ها مثل گوگل که با توجه به اطلاعات شخصی شما نتایجی رو نشون میدن میتونه این باشه که با در صدی دستکاری توی نمایش نتایج، باعث بشن ذهن شما به یک سری چیز‌های دیگه هم مشفول بشه و یا آشنا بشه.
مثلا:
موتور جستجو x میدونه شما به سیاست علاقه دارید، فردی قدرتمند به نام y در کشوری که شما توش هستید حضور داره.
این فرد قرار هست توی سال آینده رییس جمهور اون کشور شه، حالا موتور جستجو x متیونه بیاد شرایط رو به نفع یا ضرر این شخص تمام کنه. چطوری؟
اینجوری که شما اسم ایشون رو جستجو می‌کنید، نتایجی که میاد همه مثبت باشه براش و منفی هیچی نیاد.
یا برعکسش باشه شما اسم ایشون رو جستجو می‌کنید، نتایجی که میاد همه منفی باشه براش و مثبت هیچی نیاد.
یکی مثل شما هم ممکنه که با افتخار تمام نتایج x رو مورد ستایش قرار بده و بره خبر‌های منفی/مثبتی که در مورد x بوده رو برای دوستاش بگه.
به عبارتی موتور جستجو شما رو سوق داده به سمتی که شاید علاقه‌ای نداشتید بره.
و یا همینی که خودتون گفتید، باعث شده نتایجی منطبق‌تر با خواسته‌های خودتنون رو بهتون نشون بده، خوبه اما وقتی نگاه می‌کنی که بعدش میتونه باهاش چکار کنه خیلی بد میشه.
حرف آخر: با یک کم مثبت نگاه کردن، با وجود شرکتهای بزرگ و اعتماد کردن به آنها، آینده ی روشنی برای امنیت در فضای مجازی هست.
این شرکتها با دلایلی که بالا گفتم خودشون عامل اصلی نقض حریم‌شخصی و امنیت هستن.
جمله از این بدتر امکان نداشت...
-
من به شدت با صحبت alireza hashemi مخالفم:)
در مورد این:
جواب این سوال رو می شه با مفهوم داده کاوی داد. ساده بگم که در داده کاوی، دادها را بر اساس یک سری پارامترهای مشخص آنالیز کرده و در قالب چند نمودار درمیارن. که خروجی های خیلی با ارزشتر از خود داده های خام هستند. (پس داده ی خام شما در نهایت داخل سرور های همان شرکت خواهد موند و کسی به دنبال خرید این داده ها نیست، بلکه به دنبال آنالیز آن هستند.)
یعنی چی کسی دنبال خرید اینا نیست؟ این شرکتها پس چرا دارن تمامی چیزای ما رو لاگ میکنن و چرا عده‌ای دیگه بررسی و آنالیز میکنن؟
ساده‌ترین استفاده این داده‌ها برای جامعه‌های اطلاعاتی مثل NSA هست که باهاش میتونن عادی‌ترین رفتار‌های شما رو با همون الگو‌های خاصی که خودتون گفتید بررسی کنن و بعد این داستان هم که مشخصه.
این یعنی که بعدش NSA میدونه شما چی هستی کی هستی و چی دوست داری. حالا اگر جرعت داری باهشون در بیوفت...
من نگتم که این داده ها بی ارزشند. بلکه گفتم نتایج آنالیز اینها باارزشترند.
اگه ی فرد سیاسی باشی مثلا رایس جمهود یا وزیر، شاید داده های شما رو به صورت تک به تک آنالیز کنن. ولی تقریبا رفتار و شخصیت هیچ فرد ساسیی هیچ جای دنیا اینقدر راحت از طرف این سایت ها نمی تونه آنالیز بشه. یعنی به این راحتی داده ای از این افراد پیدا نیمکنن.
یک موضوع دیگه هم هست که مثلا میگن که گوگل اطلاعات ip و جستجوی شمار رو بر میداره. این اطلاعات بیشتر به درد همون موضوع داده کاوی که بالا گفتم می خوره و بیشتر ی داده ی آماری هست. در مقابل این داده، شما از گوگل تقریبا بهترین نتیجه ها رو در جستجو می گیرید و کاروتون سریع تر راه می افته. (این مورد سلیقه ای هست و من ترجیح میدم ip من رو گوگل برداده ولی با نتایج جستجوی خوبش کارم سریع تر راه بیوفته. اینطوری هم من استفاده می برم و هم گوگل)
این چیزی که گوگل به شما نشون میده فقط براساس آی‌پی نیست. بر چیز‌های دیگه هم هست + این نقض حریم‌شخصی هست که باعث میشه اینجور نتایجی رو بگیرید.
چون تا آخر شما رو میدونه و میفهمه.
امیدوارم مقاله‌های در مورد این که چطور موتور‌های جستجو میتونن شما رو بر اساس علاقه‌هاتون منحرف کنن رو خونده باشید. البته اگر خونده بودید قطعا این حرف رو نمی‌زدید.
کوچکترین کاری که این موتور جستجو‌ها مثل گوگل که با توجه به اطلاعات شخصی شما نتایجی رو نشون میدن میتونه این باشه که با در صدی دستکاری توی نمایش نتایج، باعث بشن ذهن شما به یک سری چیز‌های دیگه هم مشفول بشه و یا آشنا بشه.
مثلا:
موتور جستجو x میدونه شما به سیاست علاقه دارید، فردی قدرتمند به نام y در کشوری که شما توش هستید حضور داره.
این فرد قرار هست توی سال آینده رییس جمهور اون کشور شه، حالا موتور جستجو x متیونه بیاد شرایط رو به نفع یا ضرر این شخص تمام کنه. چطوری؟
اینجوری که شما اسم ایشون رو جستجو می‌کنید، نتایجی که میاد همه مثبت باشه براش و منفی هیچی نیاد.
یا برعکسش باشه شما اسم ایشون رو جستجو می‌کنید، نتایجی که میاد همه منفی باشه براش و مثبت هیچی نیاد.
یکی مثل شما هم ممکنه که با افتخار تمام نتایج x رو مورد ستایش قرار بده و بره خبر‌های منفی/مثبتی که در مورد x بوده رو برای دوستاش بگه.
به عبارتی موتور جستجو شما رو سوق داده به سمتی که شاید علاقه‌ای نداشتید بره.
و یا همینی که خودتون گفتید، باعث شده نتایجی منطبق‌تر با خواسته‌های خودتنون رو بهتون نشون بده، خوبه اما وقتی نگاه می‌کنی که بعدش میتونه باهاش چکار کنه خیلی بد میشه.
این به نحوه ی جستجوی افرادهم مرتبط میشه که چه موردی از اون فرد رو جستجو کنن.
البته مسئله ی اصلی اینه که منابع خبری مورد اعتماد اون جامعه چی هست. نه خورجی جستجوی مثلا گوگل. یعنی مردم به کدوم یک از این منابع خبری اعتماد میکنن، که این هم باز به میزان آگاهی مردم از فضای سیاسی خودشون برمی گرده.
مردم مثل رباط نیستن که هرچی رو گوگل بهشون شونبده قبول کنن.
پس اگه آگاهی مردم پایین باشه نیازی به جستجوگر نیست که مردم رو منحرف کنه، بلکه با راه های ساده تری میتونن همین کار هایی که بالا تر گفتی رو برای ی کاندید انجام بدن.
حرف آخر: با یک کم مثبت نگاه کردن، با وجود شرکتهای بزرگ و اعتماد کردن به آنها، آینده ی روشنی برای امنیت در فضای مجازی هست.
این شرکتها با دلایلی که بالا گفتم خودشون عامل اصلی نقض حریم‌شخصی و امنیت هستن.
جمله از این بدتر امکان نداشت...
[/quote]
البته این رو هم بگم که حرف اصلی من این بود که با تکنولوژی های امروزی زیاد نوع سیستم عامل بر روی امنیت سیستم های خونگی و اطلاعات این افراد تاثیری نداده. (که دو جا این جملات رو توی پست قبلیم با رنگ قرمز نشون دادم.)
و در نهایت برای مردم عادی مزیت های امنیتی این شرکتها خیلی بیشتر از ضررهای اون هست.
-
بعد از صحبت های مصطفی جان یک سوال کوچیک ازشون دارم.
من توی ایران زندگی می کنم و سازنده مثلا گیمپ توی یه کشور دیگه مثل آلمان، خوب حالا شما فهمیدی داره اطلاعاتت رو استفاده می کنه. چطور می تونی ازش شکایت کنی ؟
مخصوصاً که ایران اصلا قانون GPL و هیچ قانون تحت کپی رایت دیگرم قبول نداره. ???
تو بحث جرائم و نحوه‌ی رسیدگی اونها (فارغ از موضوع مطرح شده) چون جرائم موارد حاکمیتی و وابسته به اقتدار کشورها هستش، به طور معمول کشورها در این زمینه با هم ارتباط چندانی ندارن مگر در موارد خاص و محدود.
برای پاسخ باید دید که آیا کنوانسیون یا قانون بین‌المللی در این مورد بخصوص وجود داره یا خیر؟ اگر وجود داره که مسلما خودش راه حل و روشهای حل اختلاف رو توضیح داده.
اگر هم وجود نداره به طور معمول دادگاه کشوری صالح به رسیدگی هست که جرم در حوزه‌ی اون کشور اتفاق افتاده باشه صرف نظر از اینکه مجرم یا بزه‌دیده چه تابعیتی دارند (که البته استثنائاتی هم داره). فرض کن اگر توی همین بحث جرم فروش اطلاعات خصوصی ما با سه کشور طرف باشیم، قانون و دادگاه کشوری که جرم در حوزه‌ی اون رخ داده، صالح به رسیدگی هست. مثلا بزه‌دیده (کسی که اطلاعاتش فروش رفته) تابع ایران، مجرم تابع آلمان ولی محل وقوع جرم آمریکا باشه، اینجا صرف نظر از اینکه چه کسی تابع چه کشوری هست قانون آمریکا صالح به رسیدگی هست.
جدا از مورد بالا که صرفا بابت آشنایی مختصر و دید کلی گفتم.
در مورد مثالی هم که گفتی، صرف فهمیدن کافی نیست باید بتونی این مورد رو در محکمه ثابت کنی، و اگر ثابت بشه رسیدگی میشه. (که معمولا اثباتشون سخته و بسیار هزینه‌بر)
GPL قانون نیست بلکه یه سند (یا به عبارتی نوعی قرارداد) هست، پس این موضوع به کشور خاصی مرتبط نمی‌شه که اون رو قبول داره یا نه، بلکه ملاک طرفین هستن. (مثلا اگریک شخص ایرانی نرم‌افزاری رو تحت سند GPL یا هر سند دیگه‌ای منتشر کنه، اون سند در دادگاه‌های ایران معتبره و در نتیجه اگر کسی تخطی کنه قابل پیگیری هست ) چون گفتم که یک نوع قرارداد محسوب میشه و تابع اراده‌ی طرفین هست.
البته تا جایی که من اطلاع دارم، خوده سند GPL هیچگونه ضمانت اجرایی رو پیش‌بینی نکرده و صرفا از باید و نباید حرف زده، پس اگر شخصی مفاد این سند رو نقض کنه دوباره باید به قانون کشور صالح مراجعه کنیم که چه راه‌حل‌هایی رو پیش‌بینی کرده.
در مورد کپی‌رایت هم بله، تاجایی که اطلاع دارم ایران فعلا به کنوانسیون برن ملحق نشده.
-
میتونه یه ضمانت اخلاقی باشه، هر چند هیچ تضمینی هم برای اجراش نیست.
البته فروش داده های وبگردی توسط ISP ها در آمریکا آزاد شده، قوانین می تونن در طول زمان تغییر پیدا کنن :o مخصوصا در مورد ربات ها، نگرانی های زیادی هست.
کسی که به قانون پایبند نباشه، قرارداد که در مرتبه‌ای ضعیف‌تر هست قطع به یقین پایند نخواهد بود. ;D
(سلسه مراتبشون اینطوری هست قانون => قرارداد => عرف)
ضمن اینکه وقتی یه فعلی وارد قلمرو حقوق کیفری میشه، قطعا ضمانت اخلاقی رو به همراه داره. (یعنی اول یک عملی از نظر عرف مذموم و ناپسند میشه و بعد وارد قوانین کیفری میشه.)
در مورد فرمایش بعدی‌تون اطلاعی ندارم.
-
حالا اگر جرعت داری باهشون در بیوفت...
البته بحث جرعت داشتن یا نداشتن نیست.
کلا از خصایص ما انسان‌هاست که دوست نداریم اطلاعات شخصی‌مون در اختیار کسی باشه یا کسی مطلع باشه. (صرف نظر از نوع جامعه)
حالا میخواد توانایی مقابله داشته باشیم یا نه.
پ.ن: با کلیت حرفتون موافقم، شما حد اعلاء رو گفتید ;D
پ.ن2: البته تا نمونه‌ی داخلی هست، چرا به خارجی‌های بدبخت گیر می‌دید ;D 8)
-
نظراتتون رو خوندم.
موضوع تاپیک رو نمی خوام خیلی محدود کنم چون به نظرم یک مسئله چندبعدی هست.
ولی برای اینکه نظر خودم رو روشن کنم باید بگم که منظورم از جاسوسی و فروش اطلاعات جنبه تجاری و اقتصادی بود و نه مسئله اخلاقی یا قانونی ( که به نوبه خودشون مهم اند). یعنی من دارم گردش مالی قضیه رو نگاه می کنم. و اینکه جاسوسی کردن داره تبدیل به یک شغل محبوب و پر درآمدی می شه. و به نوعی یک انقلاب اقتصادی محسوب می شه که چهره بازار رو دازه عوض می کنه. و یک پروژه کهنه مثل گنو ( فارغ از جنبه فلسفی و اخلاقی) نمی تونه د ربرابر این تغییرات از ما مراقبت کنه یا مقاومت کنه. و مهمتر اینکه پروژه گنو و جنبش نرم افزار آزاد به خاطر آزادی شماره صفر (آزادی اجرا) داره داخل این تغییرات حل می شه و بخشی از سیستمی می شه که داره اطلاعات ما رو جمع می کنه و می فروشه.
-
کسی که به قانون پایبند نباشه، قرارداد که در مرتبه‌ای ضعیف‌تر هست قطع به یقین پایند نخواهد بود.
قرارداد به طور کامل نمی تونه از حقوق دفاع کنه اما تجربه نشون داده که در صورت وجودش، شوق به انجام مثلا جاسوسی کمتر میشه، دانش افراد در مورد موضوع مد نظر بیشتر میشه و میتونه زمینه ی تبدیل شدن به قانون باشه.
قانون <= قرارداد <= عرف