مشاعـــــــــــــــــره

[Alir3z4]

گفتم کافیست از پنجره تا پنگوئن         سکوت تا بینم کیست مثه من!
کردم تا سحر شب نشینی ها           شکم خراب شد از بر قهوه ها
زدم سری تا بینم کیست شاعر          همه ساکت جز دانیال ساحر
من نبودم بی دین و ایمان                  من گویم به آن فرد که له کرد ایمان
خلاصه گویم چرا همه رفته اند            همه شاعر بودن ولی حال خفته اند
مده شعر از سعدی و حافظ               از خودت گو و بیخیال اشعار نافذ
خود گویی کن که اساس هنر             این است و پسر ندارد نقل پدر
گویم که فقدان دارد این انجمن            کو کنسول بخش و بخش مربوط من
مقاله دارم باحال و کف درار                گر بود بخش کنسول ای چشم برار
نوبتی باشد نوبت توست داداش          کمی شعر از خود گو بزار جاش!

[eMan]

شرم شیران راست نه سگ را بدان           که نگیرد صید از همسایگان
عامه‌ی مظلوم‌کش ظالم‌پرست                 از کمین سگشان سوی داود جست

این شعر از دیوان هزلیات سعدیه! نمیدونم میدونید هزلیات سعدی چیه یا نه. یه توضیح برای کسایی که نمیدونن:
هزل سبکی از شعر هست که شاعر چرت و پرت از خودش در میکنه! دیوان هزلیات سعدی از بعد از انقلاب ممنوع شد و دیگه به چاپ نرسید.سعدی در این دیوان از رکیک ترین کلمات استفاده کرده!بسیاری از بزرگان ادبیات فارسی با سانسور این اشعار مخالفند. در ضمن شاعران بزرگی مثل حافظ و وحشی بافقی هم هزلیات دارند و استاد این سبک سوزنی سمرقندی هست! به نظر من نباید این اشعار فراموش شوند. به هر حال ما که از حافظ بالاتر نیستیم که حکم کنیم این اشعار حذف شوند! حالا من یه شعر ملایم!! از هزلیات سعدی مگم.
وصال دوستان میخ است و دیوار                 حدیث دشمنان باد است و پرچم
اگر محکم ببندی بند شلوار                        هنوزت عقد صحبت نیست محکم
دو دست و هر دو زانو بر زمین نه                اگر پشتی به خدمت میکنی خم
....................................... !                 .....................................!
طریقت خواهی از سعدی بیاموز                  ره این است ای برادر تا جهنم

هزل تعلیمست آن را جد شنو       تو مشو بر ظاهر هزلش گرو
هر جدی هزلست پیش هازلان      هزلها جدست پیش عاقلان

ت بده  این آخریه جنبه آموزشی داشت

[Pyruzan]

یکی از زیباترین اشعار دیوان شمس، سروده اعجوبه ای به نام مولانا:

تلخی نکند شیرین ذقنم               خالی نکند از می دهنم

عریان کندم هر صبحدمی       گوید که بیا من جامه کنم

در خانه جهد مهلت ندهد       او بس نکند پس من چه کنم

از ساغر او گیج است سرم       از دیدن او جان است تنم

تنگ است بر او هر هفت فلک       چون می رود او در پیرهنم

از شیره او من شیردلم               در عربده‌اش شیرین سخنم

می گفت که تو در چنگ منی       من ساختمت چونت نزنم

من چنگ توام بر هر رگ من       تو زخمه زنی من تن تننم

حاصل تو ز من دل برنکنی       دل نیست مرا من خود چه کنم

[ریچارد استالمن بزرگ!]

 من که چشمم هوس حسرت باری دارد           شاخسار طلبم عطر بهاری دارد
*** دل که آیینه صافیست غباری دارد             از خدا می طلبم صحبت روشن رائی ***

[Alir3z4]

هرکه *** بیشتر بداندنی     نام مرشد بر او نهادندی

[ریچارد استالمن بزرگ!]

هرکه *** بیشتر بداندنی     نام مرشد بر او نهادندی

نه خداوکیلی اون شعر من کجاش ه داشت که با ه شروع کردی؟

می گم اینم شعره:
یکی بود یکی نبود          زیر گنبد کبود

علیرضای عزیز ! بیت بعدی باید با د ( دال سابق) باشه! نه با گ ( گاف سابق )

[RCLord]

در غم ما روزها بی گاه شد               روزها باسوزها همراه شد
روزها گر رفت ، گو رو ، باک نیست       تو بمان ، ای آن که چون تو پاک نیست

[eMan]

تا نگرید ابر کی خندد چمن             تا نگرید طفل کی جوشد لبن
طفل یک روزه همی ‌داند طریق       که بگریم تا رسد دایه‌ ی شفیق
تو نمی‌ دانی که دایه‌ ی دایگان       کم دهد بی ‌گریه شیر او رایگان
گفت فلیبکوا کثیرا گوش دار            تا بریزد شیر فضل کردگار

[RCLord]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد      زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود    عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

[ریچارد استالمن بزرگ!]

دل من مثل یه ماهی کوچیک میره ته دیاچه و بازم بر می گرده سر جای اولش!

[Alir3z4]

شب‌ خلوت که وقت عشرت بود     عرق عود کرد و مشک اندود
نقره اندود بر درست دغل               عنبر آمیخته به گند بغل
*****‌  *** *** **                             ** ** ***** *********


ت.ن : مرسی از عمو ریچارد استالمن بزرگ! که من را هدایت فرمودند!

[abdozzahra]

لنگ لنگن قدمی برمیداشت--------هر قدم دانه شکری میکاشت