مرسی بابت جواب
اینو میدونم که هر چیزی توی گنو/لینوکس یه فایله که برای اجرا شدن نیاز به دسترسی داره که اونم کاربر با دادن رمز سیستم اون دسترسی رو میده. ولی خب برام سوال بود که این دسترسی هایی که داده میشه چقدر گسترده هست و چه چیزایی رو شامل میشه.
خب به نظرتون کدوم روش بهتره؟؟ منظورم نوع دسترسیه. اینکه برای فعالیت های اجرایی نیاز به پسورد هست، بهتره؟ یا اینکه موقع نصب بگه دقیقا چه دسترسی هایی داره؟
به نظر خودم همین روش گنو/لینوکس بهتره. چون همون طور که شما گفتین سیستم عامل روی سخت افزار به صورت کاملا واقعی اجرا میشه و شبیه سازی نمیشه. بخدا این اپلیکیشن های اندرویدی اونقدر پرمیشن های مسخره دارن که یه برنامه ی ساده مثل clean master میخواد ورودی کانتکتام رو بخونه نامرد!! اون گزینه ی Privacy Guard رو فعال کردم و روی همه ی برنامه ها یه نوتیف اومده توی استاتوس بار و همش میگه فلان برنامه میخواد به کانتکت و مسیج و کال لوگ دسترسی داشته باشه ولی شما دسترسیش رو بستی
. یعنی بی برو برگرد روی همه ی اپلیکیشنام این پیغامه میاد. اوضاع ناجوریه اصن.