شرم شیران راست نه سگ را بدان که نگیرد صید از همسایگان
عامهی مظلومکش ظالمپرست از کمین سگشان سوی داود جست
این شعر از دیوان هزلیات سعدیه! نمیدونم میدونید هزلیات سعدی چیه یا نه. یه توضیح برای کسایی که نمیدونن:
هزل سبکی از شعر هست که شاعر چرت و پرت از خودش در میکنه! دیوان هزلیات سعدی از بعد از انقلاب ممنوع شد و دیگه به چاپ نرسید.سعدی در این دیوان از رکیک ترین کلمات استفاده کرده!بسیاری از بزرگان ادبیات فارسی با سانسور این اشعار مخالفند. در ضمن شاعران بزرگی مثل حافظ و وحشی بافقی هم هزلیات دارند و استاد این سبک سوزنی سمرقندی هست! به نظر من نباید این اشعار فراموش شوند. به هر حال ما که از حافظ بالاتر نیستیم که حکم کنیم این اشعار حذف شوند! حالا من یه شعر ملایم!! از هزلیات سعدی مگم.
وصال دوستان میخ است و دیوار حدیث دشمنان باد است و پرچم
اگر محکم ببندی بند شلوار هنوزت عقد صحبت نیست محکم
دو دست و هر دو زانو بر زمین نه اگر پشتی به خدمت میکنی خم
....................................... ! .....................................!
طریقت خواهی از سعدی بیاموز ره این است ای برادر تا جهنم
هزل تعلیمست آن را جد شنو تو مشو بر ظاهر هزلش گرو
هر جدی هزلست پیش هازلان هزلها جدست پیش عاقلان
ت بده
این آخریه جنبه آموزشی داشت