اساس اینترنت بر شناس بودن استواره یا ناشناس بودن؟

[کیان]

در دنیای واقعی، اصل بر شناس بودنه.

در دنیای واقعی هم شناس بودن همیشه جالب نیست. مثل این همه دوربین مدار بسته که در سطح شهرها (در سرتاسر جهان) هست و معمولا چون در دست افراد صاحب قدرته، نمیشه اطمینان داشت که همیشه استفاده‌های مفیدی میشه ازش داشت.

چرا قاطی میکنید بحث ها رو! این که تو میگی شناس بودن نیست، تحت نظر بودنه! شناس بودن یعنی دارای هویت مستقل بودن.

[vandu]

در دنیای واقعی، اصل بر شناس بودنه.

در دنیای واقعی هم شناس بودن همیشه جالب نیست. مثل این همه دوربین مدار بسته که در سطح شهرها (در سرتاسر جهان) هست و معمولا چون در دست افراد صاحب قدرته، نمیشه اطمینان داشت که همیشه استفاده‌های مفیدی میشه ازش داشت.

چرا قاطی میکنید بحث ها رو! این که تو میگی شناس بودن نیست، تحت نظر بودنه! شناس بودن یعنی دارای هویت مستقل بودن.

شما در مورد شناس و ناشناس بودن صحبت کردید. یک بار دیگه مطلبی که نوشتید رو بخونید:

اما از نظر حقوق کاربری، ناشناس بودن به عنوان یکی از حقوق کاربران اینترنت محسوب میشه یا نه؟

حرفی از شخصیت مستقل نزدید. فرمودید حق کاربر اینه که شناسایی بشه یا نشه...

[کیان]

اما از نظر حقوق کاربری، ناشناس بودن به عنوان یکی از حقوق کاربران اینترنت محسوب میشه یا نه؟

حرفی از شخصیت مستقل نزدید. فرمودید حق کاربر اینه که شناسایی بشه یا نشه...

به یک بیان دیگه: قابلیت های اینترنت (پروتوکل ها) به گونه ایه که نمی ذاره شما بدون هویت و ناشناس روی اینترنت فعال کنید.
دنیای مجازی: وقتی کامنتی بذاری، از روی IP که داری مشخصه که چی کسی پست گذاشته.
دنیای واقعی: توی جمع دوستاتون وقتی علی داره صحبت میکنه، شناس بودن علی بدیهیه و کسی نمیگه این کیه داره حرف میزنه! جتی اگر یک غریبه هم صحبت کنه یک آدم قابل رجوعه! می تونی بری و یک مشت بکوبی توی صورتش!
پس تا اینجا زندگی مجازی و واقعی به هم نزدیکند.
حالا آیا در دنیای مجازی دلیلی وجود داره که ما بخواهیم ناشناس باشیم و بدون یک هویت ارجاع-پذیر فعالیت کنیم؟ = از نظر حقوق کاربری، ناشناس بودن به عنوان یکی از حقوق کاربران اینترنت محسوب میشه یا نه؟

[fond]

توی دنیای واقعی هم میشه طوری حرف زد که هویت آدم فاش نشه. مثلا میتونی یه نامه بنویسی. اما به نظر من دنیای واقعی و هم اینترنت هیچکدوم جای امنی نیستند. من از سن ۲۰ سالگی دارم از اینترنت استفاده می‌کنم. اما به جرات میگم تا حالا توی هیچ سایتی حتی اسمم رو هم نذاشتم و با نام های کاربری متفاوت توی سایتها عضوم. توی هیچ شبکه اجتماعی عضو نشدم و نمیشم. اینترنت واقعا جای خطرناکیه. کافیه یه دشمن پیدا کنی (چه تو دنیای واقعی و چه مجازی). خیلی راحت میتونه اسمت رو توی گوگل سرچ کنه و کل مشخصاتت رو گیر بیاره. من قبلا در مورد یه نفر این کار رو کردم و اون اونقدر احمق بود که حتی کد پستی و شماره تلفن خونش و ... پیدا کردم

[Mostafa Jalilianfar]

اونی که شما می‌گی در سرن ایجاد شده، وب بوده، نه اینترنت. اینترنتی که ما ازش استفاده می‌کنیم نخستین بار توسّط پروژه‌ی آرپانت در امریکا و برای اتّصال دانشگاه‌ها به هم ایجاد شد

؟
فکر کنم حق با شما باشه