دوستان به لطف تنفر از یونیتی توزیع های مختلف رو تجربه کردم مثل انواع دبیان(stable,testing,unstable), جنتو (calculate,sabayon),آرچ(chakra,manjaro),و فدورا ,اپن سوزه,والبته مینت های مختلف رو تجربه کردم.از هر کدوم چیزهای زیادی یاد گرفتم.
در برابر دبیان و پایداری فوق العادش و در جنتو با سرعت عالی و بروز بودنش و صد البته از فرزندان دبیان, اوبونتو و مینت بخاطر انعطاف پذیری فوق العاده ,نوآوری فدورا و راحتی اپن سوزه حیرت زده شدم ولی ...
هرگز نفهمیدم آرچ چرا توصیه میشه!!!ناپایداری شدید و البته سخت یا خاص بودنش و آپدیتهای حجیم و ...در کل هیچگونه برتری خاصی نسبت به بقیه توزیع ها ندیدم و ضمن احترام به استفاده کنندگان این توزیع نمیدانم چرا آنچه در عمل مشاهده میشود با آنچه گفته میشود فرسنگها فاصله دارد...
بسیار افسوس میخورم برای وقت و هزینه ای که برای آرچ هدر دادم
](https://forum.ubuntu-ir.org/Smileys/default/eusa_wall.gif)
شاید اگر تجربه بیشتری داشتم جنتو را به عنوان آخرین مقصد انتخاب میکردم ولی الان مجذوب پایداری دبیان بزرگ شدم شاید دلیلی داره که نسخه های پایدار انگلیسی اند!!!
شاید خاص بودن احساسی است که به کاربران آرچ دست میدهد که آن را در انجمن اوبونتو, دروازه ورود به دنیای گنو/لینوکس,مطرح میکنند!!!
بهتر نیست در این انجمن کاربران اوبونتو را که سومین سیستم عامل پرکاربرد جهان و دارای کاربران فراوان در هر سطحی میباشد را با توصیه های خاص به دردسر ودر نهایت دلزده شدن سوق ندهیم؟؟؟
بهتر است کاربران محترم این توزیع در جایی دیگر به انتقال تجربیات شیرینشان بپردازند و کاربران اوبونتو و دبیان را بحال خود بگذارند...