سلام دوستان مدتی بازی minecraft رو روی ویندوز بازی می کردم و بعد از اومدن به دنیای گنو/لینوکس کلا از یادم رفته بود تا دیروز که یه لانچر برای minecraft البته نسخه گنو/لینوکسش رو پیدا کردم و گفتم اینجا مطرح کنم که اونایی که اهل بازی هستن بیان و از این بازی جالب لذت ببرند.
متن زیر رو از سایت یک پزشک میزارم که درباره ماینکرفت توضیح داده:آن‌چه تمام این بازیکن‌ها شیفته‌اش شده بودند، سادگی و عمق بازی است. ناچ می‌گوید ماینکرفت پیچیدگی‌های بسیار دارد- اما بیشتر این پیچیدگی‌ها، انتخابی‌ست. دو شیوه برای بازی کردن ماینکرفت وجود دارد: اول حالت بقاست. در این حالت، پیش از آن‌که ابزار موردنظرتان را بسازید و بلوک‌های‌تان را از معدن استخراج کنید، بیابید یا از راه دیگری به دست بیاورید، حتی نمی‌توانید ساختمان‌سازی را شروع کنید؛ البته اگر فرض را بر این بگذاریم که همان شب اول، گله هیولاها و غول‌ها شما را از پا درنیاورند. بلوک‌های ساختمانی، معمولا از جنس‌هایی از قبیل آهن، ماسه‌سنگ، کوارتز و غیره‌اند. مهم نیست چقدر ماهر و زبردست باشید، در حالت بقای ماینکرفت ساختن نمونه‌ای دقیق از چیزی مثل دروازه پیروزی در پاریس، اساسا ممکن نیست.
به همین دلیل است که حالت دیگری برای بازی هم وجود دارد که به آن حالت خلاقانه می‌گویند. در حالت خلاقانه، هم خطراتی که جان بازیکن‌ها را در سرزمین ماینکرفت تهدید می‌کند، کم شده و هم توانایی پرواز به آن‌ها داده شده و هم ذخیره مواد ساختمانی‌شان نامحدود شده است. در واقع، این حالت از بازی ماینکرفت، بزرگ‌ترین جعبه‌ی بازی لِگو در جهان است. البته باید بگوییم که ناچ گفته وقتی در حال طراحی ماینکرفت بوده اصلا به فکر اسباب‌بازی خانه‌سازی دانمارکی، یعنی لگو نبوده، اما اعتراف می‌کند شاید بازی کردن با لگو در کودکی، بر ناخودآگاهش تاثیر گذاشته باشد.
در هر دو حالت از بازی، دنیای ماینکرفت، شباهت چندانی به جهانی که می‌شناسیم، ندارد. همه‌چیز از منظر یک نفر (بازیکن) و به صورت تصویری پیکسلی و با تفکیک پائین ارائه می‌شود؛ چیزی شبیه به بهترین و تحسین‌برانگیزترین بازی رایانه‌ای سال ۱۹۸۸٫ نماینده بازیکن‌ها در فضای ماینکرفت، شخصیتی ثابت است به نام استیو- یک موجود سیه‌چرده با سری به شکل بلوک که نه گردن دارد و نه دست و پا. حتی هیولاها و زامبی‌های این سرزمین هم دوست‌داشتنی‌تر از آنند که هیولا باشند. ناچ می‌گوید گرافیک کل بازی هم بسیار ابتدایی و ساده است، چون این بیشترین چیزی بود که در همان آغاز کار، از دستش برمی‌آمد. اما همین نداشتن توانایی‌های هنری ناچ، به یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های بازی تبدیل شده: «در ماینکرفت، یک درخت هیچ شباهتی به یک درخت واقعی ندارد، اما شما تشخیص می‌دهید که یک درخت می‌بینید. این‌طوری به نظرتان واقعی‌تر می‌آید، چون بخش بیشتری از (مثلا مفهوم درخت) در تخیلات شما شکل می‌گیرد».
با توجه به سابقه و تاریخ ماینکرفت، این بازیکن‌ها هستند – حداقل به همان اندازه بازی‌سازها – که آینده را رقم خواهند زد. آن‌ها باز هم مدهای مفید و جهان‌های خاص خودشان را خلق خواهند کرد، کارهاشان را در یوتیوب به اشتراک خواهند گذاشت و شور و شوق لازم برای دوستان بازیکن‌شان را برای وقت‌گذرانی بیشتر در جهان ماینکرفت، فراهم خواهند کرد. برای موجانگ، قرار گرفتن سر راه بازیکن‌ها، در مقایسه با اطمینان از قدرت آن‌ها برای ساختن، ساختن و ساختن، کاری به مراتب خطرناک‌تر است.
بسیاری از بازیکن‌های سازنده، بچه‌ها هستند. ماینکرفت، تعداد بسیاری از نوجوان‌ها، بچه‌های زیر سیزده‌سال و آن‌هایی که حتی به نوجوانی نزدیک نیستند را هم به خود جذب کرده؛ حتی کودکان سه ساله مسحور ماینکرفت شده‌اند. ناچ می‌گوید هیچ برنامه‌ای برای این کودکان نداشته و حتی نمی‌داند چرا بچه‌ها بازی‌اش را اینقدر دوست دارند: «شاید من خودم بچگانه فکر می‌کنم. شاید هم بچه‌های امروز واقعا خوش‌سلیقه شده‌اند.» حتی اگر تصادف محض باشد، امروز ماینکرفت به بازی تبدیل شده که هم بچه‌ها و هم پدرها و مادرهاشان، دوستش دارند. گرچه در ماینکرفت هم جنگ و درگیری وجود دارد، هیچ شباهتی با خشونت غول‌مانند گرافیکی دیگر بازی‌ها، مثلا بازی Call of Duty; Black OpsII ، متعلق به کمپانی اکتی‌ویژن که پر است از دست‌های قطع‌شده، سرهای منفجرشده، فوران خون به اطراف و جسدهای فاسدشده که همه‌شان با بیشترین جزئیات ممکن، به تصویر کشیده شده‌اند. جب می‌گوید: «واقعا خوشحالم که ناچ از همان ابتدای کار، اعلام کرد دلش خونریزی و کشتار وحشیانه نمی‌خواهد. البته در ماینکرفت هم درصدی از خشونت وجود دارد، اما کارتونی و غیرجدی‌ست.»
بچه‌ها هم به دلایل مختلفی طرفدار این بازی شده‌اند. نوآ سوکولسکی دوازده ساله، از شهر فن‌وود در ایالت نیوجرسی می‌گوید: «برای من مهم این است که هرکاری دلت بخواهد انجام می‌دهی. همیشه چیزی برای غافل‌گیر کردنت هست، هر بلوکی که می‌شکنی، هر بلوکی که می‌سازی و هر قدمی که برمی‌داری. هیجان‌انگیز است.» از میان چیزهایی که نوآ در ماینکرفت ساخته می‌شود به فانوس دریایی، آبشاری که از وسط نصف می‌شود تا دری مخفی در پشتش را نمایان کند و ماشینی که قلوه‌سنگ تف می‌کند را می‌شود نام برد. جاشوا، برادر ۹ ساله نوآ هم طرفدار این بازی‌ست اما دلایل ابتدایی‌تری برای خودش دارد: «می‌توانی از این همه اسلحه استفاده کنی و هیولاها را بکشی. من تقریبا چیزی نمی‌سازم.» اریک، پدر این دو پسر، نظر مثبت محافظه‌کارانه‌ای دارد، اما از این می‌ترسد که ماینکرفت به عنصر ثابت زندگی بچه‌ها در ۲۴ ساعت روز و هفت روز هفته تبدیل شود (حتی اعتراف می‌کند یک بار پنهانی از چشم همه، روتر اینترنت را قطع کرده تا نوآ و دوستش که قرار بوده شب پیشش بماند، نتوانند ساعت سه بامداد، ماینکرفت بازی کنند.)
-- ویرایش توسط ناظر --
بعد از دانلود ابتدا openjdk رو نصب می کنیم.sudo apt-get install openjdk-7-jre
و بعد از اون به فایل اجازه اجرایی رو میدیم:روی فایل کلیک راست کرده و گزینه Properties رو بزنید و در صفحه باز شده از تب Permissions تیک گزینه Allow executing file as program رو بزنید تا بتونه اجرا بشه و بعد هم بازش کنید
و در صفحه باز شده در کادر اول اسمتون رو بنویسید و بعد از وارد شدن روی Play در پایین صفحه کلیک کنید تا آخرین ورژن دانلود بشه .(حدود 20 مگ دانلود میشه)
-- همچنین میتونید با نصب forge به بازی مود ها رو اضافه کنید که بزودی اموزشش رو قرار میدم.مثلا یه مود هست به نام computercraft که به بازی کامپیوتر،تبلت،پرینتر،دیسک درایو،فلاپی،مودم سیمی و بیسیم و... رو اضافه میکنه و همچنین روبات هایی که میتونین با استفاده از سیستم عامل craftos روی اونا برنامه نویسی کنید که از زبان Lua استفاده میکنه.
موضوع: معرفی یک بازی اعتیاد آور و جالب برای لینوکس - Minecraft (دفعات بازدید: 10424 بار)
