۰- یه دونه برای سوآپ. (این پارتیشن چه مواقعی لزوم داره و کی نداره؟)
۱- یه دونه برای اوبونتو. (چه قدر باید حجم داشته باشه و سوال دیگه اینکه آیا برای نصب برنامههای احتمالی آینده باید توی همین پارتیشن فضای خالی پیشبینی کرد یا توی هوم؟)
۲- یکی هم برای توزیع دوم. (اگر اشتباه نکنم همیشه اون پارتیشنی که مربوط به توزیع میشه میگیم root. درسته؟ اگر درسته حالا توی وضعیتی که بیش از دو تا پارتیشن برایدو تا توزیع داریم کدوم روت محسوب میشه؟)
۳- یکی هم برای home. (سوال اینه که همین یه دونه هوم برای همه کاربرها کافیه؟ یا این قراره برای یه کاربر باشه؟ و اون وقت یک کاربر میتونه از هر دو توزیع استفاده کنه؟ اینجاش برام مبهمه کمی. یعنی مثلن من توی هر دو توزیع به یک میزان به همه چیز دسترسی دارم؟)
۴- و آخری هم قسمت اطلاعات شخصیم که ntfs هست. (اینجا سوال دیگه اینه که اینکه میگی چهار تای اولی پریمری باشن، این پریمری حالتیه که توی مراحل نصب تعیین میکنیم؟ و سوال دیگه اینکه بعد از تعیین چهار تا پریمری اول، هرچی باقی موند خود به خود یه پارتیشن جدیده یا اون هم باید تعیین و تعریف بشه؟)
swap به عنوان رم دوم کارایی داره، رم پر بشه سر ریز میشه توی swap (خودم استفاده نمیکنم !) انگار استفاده های دیگه هم داره که تاحالا به دردم نخورده
سیستم عاملی که روشنه، پارتیشنش root هست وقتی بری اونیکی خوب root پارتیشن اون هست !
شما یه پارتیشن هوم بگیر اما از username های یکی استفاده نکن، فایل های کانفیگ تداخل پیدا میکنن و ..
شاید هم مشکلی پیش نیاد اما روش استانداردی نیشت به نظرم .
4تا پرایمری و پارتیشن آخر ؟ کلا شما میتونی 4تا پرایمری داشته باشی، پیشنهاد من اینه که root ها رو پرایمری بزن و بقیه رو logical