مثل goobuntu که از گوگل هست. یکی از قانون های گنو فکر کنم اینه که وقتی کدی با مجوز گنو رو تغییر دادی و یه نسخه ای زدی باید کد اون رو اختیار بقیه هم قرار بدی تا دیگران هم استفاده کنند. که الان در مورد لینوکس گوگل اینطوری نیست و در اختیار هیچ کس نیست به غیر از کارمندای خودش
خب قانون اینه که اگه منتشرش کردی باید به هر استفاده‌کننده‌ای که کدش رو بخواد ارائه کنی. از اون‌جا که در خارج از شرکت گوگل این توزیع منتشر نشده، دلیلی هم برای انتشار کدش نبوده. ولی خب اگه هرکسی از کارمندان گوگل که ازش استفاده می‌کنه کدش رو بخواد بهش ارايه میشه.
بعد دو تا دلیل اصلی برای ایجاد اون لیست هست یکی پکیچ های غیر رایگان، که اینو اصلا میگیم هیچی. دومی کد هایی هست که داخل کرنل لینوکس استفاده شدن و هیچ سورسی ازشون ارائه نشده( سورس بسته و مخالف قوانین گنو)
خب پکیج‌غیر رایگان نداریم ما. non-free به معنای غیرآزاد هست. یعنی بسته‌هایی که کدشون رو ارائه نمی‌کنن یا اجازه‌ی تغییر تو کد منتشرشده‌شون رو به همه نمی‌دن.
اون کدها هم توی لینوکس نیستن. لینوکس فقط موقع اجرا اونها رو بار می‌کنه. خود لینوکس کاملاً آزاده. البته مسلّماً عدّه‌ای این روش رو هم قبول ندارن و فورک خودشون از لینوکس رو توسعه می‌دن به اسم
لینوکس لیبره که می‌تونی از این‌جا برای اوبونتو بگیریش:
http://jxself.org/linux-libre/سیستم عامل های دیگه ای هم این کارو انجام دادن و فک کنم بدترینشون استیم باشه که دیگه داره به سمت یه گنو لینوکس انحصاری میره
و اگه همین توزیع های لینوکس که خیلی هم فراگیر هستن یا میشن ( مثل استیم) باعث بشه بقیه ندونن آزادی نرم افزار چیه، اون موقع باعث از بین رفتن این آزادی نمی شن؟ و نباید با اونها برخورد بشه؟
چرا، باید حواسمون باشه و جامعه رو آگاه کنیم، ولی خوب چه برخوردی می شه باهاشون کرد دقیقاً؟ کارشون شاید از نظر ما خلاف اخلاق باشه، ولی خلاف قانون نیست…
موضوع: گفتگو در مورد قوانین گنو (دفعات بازدید: 1478 بار)
