موضوع از این قراره.
در لینوکس شما باید یه پارتیشن برای روت بسازید. یه پارتیشن هم برای home. پارتیشن home برای کاربر خونگی لینوکس جز پارتیشنای اصلی محسوب میشه و بیشترین حجم ممکن رو یک کاربر به اون باید بده همونطور که پارتیشن var برای کسی که قصد راه‌اندازی سرور داره مهم میشه. چرا؟!
چون شما اینطوری امنیت رو تامین شده دارید. اینطوری تمام مجوزا خودکار توسط سیستم عامل داده می شه و اگه هزار کاربر هم از یه سیستم عامل استفاده کنن به ازای هزار کاربر هزار تا بخش جداگونه(در پارتیشن خانگی) درست می شه و هیچ کی (به جز ادمین ) نمی تونه به مختویات پوشه های خونگی افراد دیگه دسترسی پیدا کنه.
پس در لینوکس ما نباید پارتیشن زیادی بسازیم! بر عکس ویندوز!
خوب مشکل جایی بروز می‌کنه که پارتیشن خونگی شما پر میشه مثل من! یه راه اینه که اگه هارد شما هنوز جا داره، یه خورده فضا از طریق جی پارتد (در صورت امکان) به پارتیشن خونگی اضافه کنید. اما اگه کل فضای هارد توسط پارتیشن خونگی اشغال شده باشه دیگه این راه هم امکان نداره.
پس می رسیم به راه حل نهایی! اونم خرید هارد جدید!
خوب این هارد جدید رو چیکار کنیم که جز پارتیشن خونگی محسوب شه؟! چون قرار رو بر این گذاشتیم که برای پایین نیومدن امنیت نباید پارتیشن جدا بسازیم. منظور پارتیشنی هست که فایل سیستمش ext3 هست و هیچ جایی هم مانت نشده (/home) .
خوب راه حل lvm (مخفف logical volume management) هست و در اون مدیریت تمام کارها براساس منطق صورت می‌گیره! یعنی چی؟!
با lvm می شه به سرعت به پارتیشنی که پر شده ، فضا اختصاص بدیم. تا با مشکلی رو به رو نشیم. این کار در عرض کسری از ثانیه اتفاق می یوفته. و دیگه مث جی پارتد نیاز به چند ساعت وقت و زمان نداره.
حالا اینکه چطوری این اتفاقات می یوفته. توضیحش سادست. شما در پایین ترین سطح pv رو داری. pv مخفف phisycal volume هست . که در اصل همون خود هارده. همون فضایی که شما داری آمادش می کنی روش lvm رو پیاده کنی. البته فضای خالی نیست. یه سری اتفاقات می یوفته که برای lvm لازمه. پس برای شروع کار شما باید یه پارتیشن رو یا یه هارد رو pv کنی. حالا شما می تونی چند تا رو pv کنی . حالا نکته جالب اینجاست!
می یاین این pv ها رو که قسمتای مختلف یه هارد هستن و یا اصلا رو هاردای مختلف قرار دارند رو می کنید توی یه گروه . گروه رو به اسم vg می‌خونیم.volume group . شما می تونید چندین گروه داشته باشید. و در هر گروه چندین pv می تونه وجود داشته باشه. در اینجا هنوز ما vg یا گروه ها رو نمی تونیم مانت کنیم یا ازشون استفاده ای کنیم.
همونطور که pv ها رو نمی تونستیم مانت کنیم بهشون یا فایل سیستمشون رو مشخص کنیم. در اصل با ایجاد vg ما انگار یه هارد خالی داریم(که خودش از چند هارد می تونه درست شده باشه). حالا این vg رو میشه به پارتیشن تبدیل کرد.
از این vg پارتیشنایی می سازیم که یکیشون کار همون پارتیشن خونگیمون رو کنه. یکی هم کار پارتیشن ریشه رو . در سرورها هم یکی رو می شه اختصاص داد به var! (مث یه هارد عادی می شه با این vg ها عمل کرد با همون استراتژی . اینکه شما یه lv خونگی بیشتر نمی تونید داشته باشید و یا ریشه رو حتما باید ایجاد کنید)
این پارتیشنا رو lv می نامیم. نامگذاری رو هم اینطوری معمولا می کنیم. lv_home یا lv_root .
یه بار دیگه مرور کنیم چی به چی شد!
شما در لینوکس و حتی ویندوز نباید پارتیشن زیادی بسازید! مثلا درلینوکس این فلسفه که یه پارتیشن رو به موزیک، یکی رو به فیلم، یکی رو به کتاب اختصاص بدیم به شدت غلطه. چون امنیت پایین می‌یاد (نظر شخصی منه). در عوض ما باید یه پارتیشن خونگی داشته باشیم که در اونجا فولدر به فولدر برای کاری اون رو اختصاص بدیم. اینطوری یه کاربر دیگه نمی‌تونه فیلم و آهنگای شما رو ببینه و به اون دسترسی داشته باشه. اما مشکل اینه که فضای یه پارتیشن خونگی همیشه ممکنه پر شه! راه حل خرید یه هارده. خوب ما اگر به طریق عادی پارتیشن بندی کنیم راهی نداریم که به فضای موجود پارتیشن خونگیمون اضافی کنیم. lvm برای حل این مشکل به وجود اومده. به خصوص در سرورها که شما بایستی مدام هارد اضافه کنید. در یه سرور شما باید یه لحظه سیستم رو خاموش کنید. هارد رو وصل کنید. دیگه تموم. باید فضا رو بدون ریست دادن بشه به پارتیشنی که مورد نظرتون هست اضافه کرد. و امروزه ما با اروزن شدن هاردا وضعیتی مشابه سرور پیدا کردیم!
عکس بالا یه vg رو نشون می ده . یا همون گروه‌هایی که گفتیم . دقت کنید در این گروه دو تیکه از دو هارد مختلف عضو گروه هستند. یعنی دو تیکه را به هم چسبوندیم! یعنی کاری رو که با جی پارتد و یا برنامه‌های مشابه نمی شه انجام داد. اون hda3 و hdc3 رو باید قبلش تبدیل به pv کنیم. تا بشه به گروه اضافه کرد. شما اگه فضای خالی روی هارد داشته باشید ، می شه اون رو به راحتی pv کرد . اما فضای پر رو اگه pv کنید حتما اطلاعات از
دست می‌ره! این pv کردن رو در اصطلاح initial کردن می‌گیم. یعنی قسمتی از فضای خالی هارد رو آماده می‌کنیم برای عضویت در گروه . حالا گروه ایجاد شد.
اما ما با گروه هنوز نمی تونیم کار کنیم. هنوز نمی‌تونیم اونا رو مانت کنیم . پس می رسیم به شکل زیر!
در اینجا دقت کنید. اون ۶ ضلعی رو که از دو تیکه درست شده بود رو اومدیم گرفتیم. و دو تا پارتیشن ساختیم . یکی myvol1(ولوم من) و دیگری dbvol1 (ولوم دیتابیس) می‌شد اسامی دیگه هم برای اینا انتخاب کرد که درک بهتری بهشون آدم داشته باشه! مثل lv_home و lv_root. حالا با اینا می شه کار کرد. می تونیم هر کدوم از اینا رو ext3 کنیم یا ext4 . و بعد یکی رو به ریشه و یکی رو هم به پارتیشن خونگی اضافه کنیم. پارتیشن خوگیمون وقتی پر شد. کافیه یه هارد جدید بخریم یا یه تیکه فضای خالی روی هاردمون گیر بیاریم. و اون رو اول pv کنیم. و بعد به گروهی که پارتیشن خونگی عضوش هست اضافه کنیم. بدون اینکه ترسی از پاک شدن اطلاعات داشته باشیم! در کسری از ثانیه فضای پارتیشن خونگی اضافه میشه!
اینکه این پروسه در پشت سر چطوری اتفاق می يوفته! یعنی اضافه شدن فضا به پارتیشن موجود بدون از دست رفتن اطلاعات اونم در کسری از ثانیه علتش سادست! در حالت عادی ما وقتی پارتیشن خونگی می سازیم، کل فضای مورد نظر همون اول برای اینکار در نظر گرفته میشه. یعنی استاتیکه. ثابته. کل فضا همون اول تخصیص داده میشه. اما در روش lvm فضا داینامیکه! یعنی شما ۵۰ گیگ اگه در lv_home داشته باشید. اما اطلاعات شما دو گیگ باشه. فقط دو گیگ از فضای هارد به شما اختصاص داده میشه. نه ۵۰ گیگ. و همینطور با اضافه شدن اطلاعات فضای اختصاص داده شده هم به صورت پویا اضافه می شه.
خوب چون این اختصاص فضا در این حالت پویا هست شما می‌توانید یه تیکه از فضای خالی رو بگیرید و به فضای خالی رو به پارتیشن خونگی خودتون ایجاد کنید! بدون اینکه اتفاقی بیفته. (عکس زیر)
باز میشه از نگاه دیگری به قضیه هم نگاه کرد برای درک بهتر قضیه! ما در lvm چیزی شبیه زیر داریم!
دقت کنید. ما سه سطح داریم. در پایین ترین سطح pv یا همون فضای خالی از هاردا که برای کار lvm آمادشون کردیم.
سطح بعدی همون vg هست که ما pv ها رو به عضویت اونا در می‌یاریم.
اما در بالاترین سطح یعنی اون چیزی که در نهایت ما اونا رو می‌بینیم و با اونا می‌توانیم کار کنیم، همون lv هست! ما این lv ها رو می‌توانیم مانت کنیم. و روی اونا اطلاعاتی بنویسیم. تمام کارها به صورت اتوماتیک انجام می شه . یعنی همه چیز توسط lvm مدیریت میشه. اطلاعات سرجای درستشون می‌رن!
ما گفتیم اول یه سری pv می‌سازیم و اون رو معادل فضای خالی از هارد (همون sda3 یا sdb4 )دونستیم. اما سوال اینه که اگه این دو تا معادلن پس چرا ما مستقیم نمی‌توانیم فضای خالی از هارد رو به عضویت گرو‌ه‌ها در بیاریم!؟ جواب شکل زیر می‌باشد.
وقتی قسمتی از هارد pv می شود لایه‌هایی به فضای خالی هارد اضافه می‌شود. متا دیتا و دیگری برچسب lvm !
گفتیم lvm فضای خالی هارد رو به صورت پویا اختصاص می‌ده. برای اینکار هارد به تیکه‌های کوچکی تقسیم میشه که ما تعیین می‌کنیم. این تیکه‌ها موسوم به extent هستند و باید عددی به توان دو باشند. مثلا ۴ مگ یا ۳۲ مگ یا ۱۲۷ و ۵۱۲! در نظر بگیرید این تیکه‌های کوچک رو ۳۲ مگ تعیین می‌کنیم. یعنی وقتی ما بر روی lv فایلی با حجم ۲۲ مگ را ذخیره کنیم، lvm ، سی و دو مگ از فضای هارد را به کار ما اختصاص می‌دهد. ما حتی می‌توانیم ۵ مگ عکس نیز اضافه کنیم بدون اینکه تیکه دیگری به اینکار اختصاص یابد! بعد از پر شدن این تیکه کوچک lvm به صورت پویا ۳۲ مگ بعدی را برای ما آماده می‌کند.
شکل گویا می‌باشد. ما دو pv داریم. هر pv توسط سیستم lvm نود و نه تیکه شده است ( این نود و نه تیکه خالیه! و در صورت نوشتن اطلاعات دونه دونه پر می‌شن). حالا این تیکه‌ها نگاشت می‌شن بر روی vg و ما در نهایت lv رو داریم که از جمع تیکه‌های کوچیک دو تا pv تشکیل شده.
ما در این سیستم به دلیل پویا بودن، می‌توانیم به صورت‌های مختلفی بهره و استفاده ببریم!
یکی به صورت خطی هست.
خطی بودن در این عکس نشون داده شده. حجم pv1 هشتصد مگ هست و چون اون تیکه‌های کوچیک (extent) چهار مگه ما دویست تا از اون تیکه‌ها داریم. pv2 هم ۴۰۰ مگه که تیکه‌های کوچیکمون می شن صدتا.
در این روش ما تنها از vg یک lv می‌گیریم که تیکه‌های کوچیک lv جمع pv1 و pv2 می‌شن و همینطور حجمش!
حالا شما می‌توانید از vg خودتون که حجمش ۱۲۰۰ مگه به جای ایجاد یک lv دو تا ایجاد کنید. فرض کنید ما lv یکی به حجم ۱۰۰۰ مگ ایجاد می‌کنیم و یکی دیگه هم ۲۰۰ مگ. اولی ۲۵۰ تیکه خواهد داشت اما دومی ۵۰ تا (عکس زیر)
به این روش Multiple Logical Volumes گفته میشه چون ما چندین حجم رو به صورت منطقی از vg تهیه کردیم. (یکی رو می شه برای پارتیشن خونگی اختصاص داد و دیگری رو ریشه)
حالا شما وقتی اطلاعات رو بر روی حجم‌های lvm شده می‌نویسید. یعنی با همون lv_home و یا lv_root کار می‌کنید. دیگه اطلاعات روی هر کدام از این pvها نوشته میشه(فکر می‌کنم به ترتیب. یعنی اول pv1 تیکه‌های کوچیکش پر می شه و وقتی اون پر شد از تیکه‌های کوچک pv2 استفاده میشه) . و ما کنترلی روی اونا نداریم! حالا می میخوایم روی اینکارم کنترل پیدا کنیم! یعنی نوشتن اطلاعات روی pv ها رو مدیریت کنیم.
برای اینکار ما باید از روش حجم‌های منطقی استریپ شده (striped logical volume) استفاده کنیم.
همونطور که می‌بینید ما سه pv داریم. طرز نوشتن اطلاعات خیلی جالبه. اول رو pv اول ، بعد pv دوم و بعد سوم . در چهارمین مرحله دوباره عمل نوشتن روی pv اولی انجام میشه. این کار باعث افزایش سرعت نوشتن و خواندن میشه و فکر می‌کنم نزدیکی خاصی با همون raid صفر داره!
شما تصور کنید که هر کدوم از این pv ها یک هارد باشه. خوب عمل نوشتن سه برابر میشه. ما همزمان داریم اطلاعات رو روی سه هارد می‌نویسیم! ( البته اینو مطمئن نیستم!)
شاید بشه با دیدن عکسای زیر بیشتر به فرقای بین روش خطی و استریپ پی برد! فقط قبلش بگم اون تیکه‌های کوچیک! اون مستطیلای کوچیک همون تیکه‌های کوچیک ما یعنی extent هستن. در طرف pv ها این تیکه‌های کوچیک رو اسمشون رو می‌زاریم pe که مخفف physical extent میشه و در طرف lv ما نام اون تیکه‌های کوچیک رو le می‌زاریم که مخفف logical extent هستند! اطلاعات از pe های کوچیک به روشای مختلف به این le های کوچک نگاشت می‌شود
این عکس روش خطی رو به ما نشون می‌ده . کاملا روش خطی رو میشه با یه نگاه درک کرد! از pv به ترتیب شروع میشه و یکی یکی اطلاعات در lv که همون اجزای تشکیل دهنده lv هستند منتقل میشه. و در نهایت ما به این روش می‌توینم به پارتیشنای یک پارچه با چنین ابعاد بزرگی دست پیدا کنیم. نکنه مهم اینکه باید دقت بشه تمام اطلاعات در صورت عدم مشکل کمبود جا بر روی یک pv ذخیره می‌شود و از دو تیکه شدن اطلاعات جلوگیری به عمل مي‌آید. یعنی اگر یک هارد صدمه ببیند، ما فقط اطلاعات موجود بر روی یک هارد را از دست داده‌ایم!
عکس بالا هم کاملا گویاست و نشون می‌ده چطور ما می تونیم با کمک این روش سرعت خوندن و نوشتن اطلاعات رو زیاد کنیم! دقت کنید!
اطلاعات مجاور هم و نزدیک به هم همزمان از روی PV های مختلف به روی LV نگاشت میشه و این یعنی افزایش سرعت. و در صورت از دست دادن یک pv کاملا مشخص است که به بخش اعظمی از اطلاعات صدمه جدی وارد می‌شود!
حالت آخر هم نوشتن اطلاعات بر روی pv های مختلف به صورت آینه‌ای هست! اطلاعات در این روش به صورت همزمان روی چند تا pv نوشته میشه . خوب در صورت نابودی یه pv شما همون اطلاعات رو بر روی pv دیگه هم دارید! که اینم میشه همون raid یک
حالا اینا همه برای فهم کار بود! خیلی از کارا در پشت صحنه انجام میشه! و شما فقط باید از اون اطلاع داشته باشید! تمام این کارا توسط lvm مدیریت میشه! اما شما برای شروع فقط باید یه تیکه فضای خالی مثل sda3 رو pv کنید و بعد اون رو به یه گروه تبدیل کنید و بعد هم با اون مث یه هارد رفتار کنید. یه پارتیشن بسازید. این کار رو به سه صورت تحت ترمینال و گرافیکی و متنی میشه انجام داد!
در روش ترمینال شما باید همه چیز رو خوب سر در بیارید و تا ندونید که می‌خواید چیکار کنید حتما صدمه می‌بینید. مزیت این روش بالارفتن آگاهی شما هست و اینکه در هر توزیعی قابل پیاده شدن هست.
محیط گرافیکی رو شما فقط در فدورا و ردهت دارید. بدترین روش همین gui هست. این روش رو اصلا توصیه نمی‌کنم چون این روش اصلا هوشمند نیست! و شما در حالی که فکر مي‌کنید همه کارا درست انجام شده اما نتیجه کار ممکنه ویران کننده باشه.
روش بهتر و معقول تر استفاده از اوبونتو هست! البته نه اوبونتو لایو بلکه اوبونتو آلترنیت و یا دی‌وی‌دی. شما باید نصب اوبونتو رو به صورت متنی انجام بدید. وقتی به مرحله پارتیشن بندی می رسید. در قسمتی که فایل سیستم رو میشه به ext3 تغییر داد، باید روش lvm رو انتخاب کنید!
با انجام این کار در بالای بالا منوی مربوط به تظنیمات lvm تازه ظاهر میشه. در صورت فهم چیزایی که گفتم حتما در فهم اون قسمتا موفق خواهید بود! من خودم ابتدا قصد انجام lvm به روش متنی رو داشتم . اما به دلیل خاش خاشی بودن دی وی دی اوبونتو در وسط پروسه نصب با پیغامای خطای اوبونتو مواجه شدم و به همین علت فدورا رو برای اینکار انتخاب کردم که نتیجش شد پاک شدن همه اطلاعات
منابعی که من ازشون کمک گرفتم اینا بود :
http://www.ibm.com/developerworks/library/l-lvm/http://www.ibm.com/developerworks/library/l-lvm2.htmlhttp://www.redhat.com/docs/manuals/enterprise/RHEL-5-manual/en-US/RHEL510/Cluster_Logical_Volume_Manager/اینم پی‌دی‌اف همین لینک بالایی :
http://www.redhat.com/docs/en-US/Red_Hat_Enterprise_Linux/5.4/pdf/Logical_Volume_Manager_Administration.pdfاینم روش مهاجرت از فدورا به اوبونتو در حالی که lvm استفاده شده (من فکر می کنم استفاده از حالت متنی باید آسونتر باشه!)
http://linux-sxs.org/storage/fedora2ubuntu.htmlاینم به راهنمای خوب در مورد lvm و دستورات مربوطه و البته به همراه تصاویر جدید برای فهم موضوع
http://www.redhat.com/magazine/009jul05/features/lvm2/اینم راهنمای انجام کار به صورت گرافیکی که دقیقا مشابه فدورا هست و من هشدار می‌دم از اون استفاده نکنید!
http://www.redhat.com/docs/manuals/linux/RHL-9-Manual/custom-guide/ch-lvm.htmlعلت اینکه می گم از این روش استفاده نکنید صرفا به این دلیل هست که من تمام اطلاعات ارشمندم رو از دست دادم
شما می تونید برای استفاده از این روش اول هارد اولی رو که دارید سیمش رو از داخل کیس بکشید و بعد هارد دوم رو lvm کنید و بعد اطلاعات خودتون رو از هارد اول به پارتیشن خونگی موجود بر روی هارد دوم منتقل کنید . البته پارتیشن خونگی که از مدیریت lvm بهره‌مند هست! و بعد حالا می‌تونید اون هارد اول رو با دقت تمام lvm کنید و اون رو به پارتیشن خونگی روی هارد دوم اضافه کنید! کاری که من نکردم
](https://forum.ubuntu-ir.org/Smileys/default/eusa_wall.gif "Brick Wall")
اینم روش استفاده از lvm در اوبونتو لایو با همون ترمینال و ژانگولربازیای همیشگی خودش!
http://polishlinux.org/linux/ubuntu/install-ubuntu-804-on-lvm2/و این یکی هم راهنمای تصویری و کارایی که باید برای بهرمندی از مدیریت lvm در هنگام نصب به صورت متنی انجام بدید! که تصاویر فکر می‌کنم کاملا باید گویا باشه! (من خودم این روش رو پیشنهاد می‌دم! ضریب اطمینان بالا مث همه کارای شرکت کانوکیال)
http://linuxbsdos.com/2008/11/11/lvm-configuration-in-ubuntu-810/ قبل از اینکه هر کاری کنید اول مشکل این دوستمون رو ببینید! سوتی که این آدم داده رو کشف کنید! اگه کشف کردید و کاملا به موضوع اشراف پیدا کردید بعد دنبال انجام این کار برید!
http://forum.fedoraproject.ir/viewtopic.php?f=17&t=1212#p8832دقت کنید ایشونم ضربه رو از محیط گرافیکی نصب فدورا خوردن! بترسید از این محیط به ظاهر بشر دوستانه!
و اما در مورد اون تیکه‌های کوچک! همون extent ها! من گفتم تیکه‌های کوچیک می تونه دلبخواه باشه! فقط باید عددی به توان دو باشه! اما نکته مهمی در این ارتباط وجود داره. و اون حداکثر سایز lv هست که می‌تونید ایجاد کنید! یعنی بالاخره در این روش هم یک سقفی برای شما تعیین شده! و با رسیدن به اون سقف دیگه نمی‌شه با اضافه کردن هارد جدید، به فضای پارتینش خونگیتون اضافه کنید!
عکس رو نگاه کنید. ما در پایین ترین سطح که اینجا بالای شکل هست دو تا pv داریم! که اون pv ها به تیکه‌های کوچیک موسوم به extent تقسیم شدن! شکل اونا رو با pe نشون داده! یعنی physical extent ! با توجه به دانسته‌های قبلی باید بفهمید که ما یه چیزی هم باید به اسم le داشته باشیم که در اصل همون نگاشت‌هایی از pe هستند. le هم مخفف logical extent هستش.
حالا می‌رسیم به اون محدودیت. محدودیت رو برای ما کرنل لینوکس ایجاد می‌کنه. ما حداکثر قادر هستیم 65,536 تعداد از اون تیکه‌های کوچیک ایجاد کنیم! دیگه فکر کنم مشخص شد! قضیه چیه!
ما هر چی این تیکه ها رو بزرگتر انتخاب کنیم در نهایت به سقف بزرگتری برای lv می تونیم دست پیدا کنیم. عدد پیشفرض در ترمینال 4 مگ هست! و lv که ما می‌تونیم بسازیم سقفش میشه ۲۵۶ گیگ که امروزه کمه! اما اگه ۱۶ مگ بگذاریم سقف ما به یه ترابایت می رسه! که اونم برای مادربوردای امروزی کمه! مادربورد من قابلیت اتصال ۶ هارد رو داره و امروزه هاردای ۵۰۰ گیگی و حتی یه ترابایتی ارزون شده! شاید بشه گفت مقدار ۳۲ مگی پیشفرض فدورا (در هنگام نصب به صورت گرافیکی ) عدد منطقی باشه! اما برای احتیاط حتی مي‌شه ۶۴ مگ هم انتخاب کرد.
اما عامل دیگر ایجاد این محدودیت برای ما نوع معماری پردازشگر و نسخه کرنل لینوکس هست که از آن استفاده می‌کنیم.
کرنل نسخه ۲.۴ شما تا سقف دو ترابایت می‌تونید lv بسازید.
نسخه‌های قدیمی تر حتی یه ترابایت بوده!
ترکیب پردازشگرهای ۳۲ بیتی با کرنل نسخه ۲.۶ به شما اجازه می ده تا سقف ۱۶ ترابایت هم lv بسازید! یعنی موقع ایجاد vg و هنگام دادن عدد مورد نظر برای اون تیکه‌ها نباید عددی رو بدید که از ۱۶ تربایت بزنه بالاتر! یعنی ۶۴ مگ هم فکر نکنم مشکلی رو ایجاد کنه! ۱۲۸ رو نمی دونم! باید حساب کنید! ۱۲۸ ضربدر ۶۵۵۳۶ می شه چقدر؟ اگه از ۱۶ ترابایت نزنه بالاتر مشکلی نداره (فکر می‌کنم بشه ۸ ترابایت)! یعنی ۱۲۸ برای کار خونگی ما حتما خوبه! چون منی که ۶ تا هارد ساتا روی مادربوردم جا ندارم و فعلا هاردای یه ترابایتی به بالا برای خرید مقرون به صرفه نیست پس می شه گفت این عدد مناسبی برای من هست!
و اما اگه پردازشگر شما ۶۴ بیتی باشه و نسخه کرنل هم ۲.۶ باشه حداکثر سایزی که می تونید یک lv رو ایجاد کنید، به سقف 8EB می‌رسه! و این یه عدد وحشتناک بزرگه و من اصلا درکی از اون ندارم! و حتی نمی‌دونم مخفف چی هست! و بنابراین شما می‌تونید حتی برای اون تیکه‌های کوچیک سایز ۵۱۲ مگ و حتی شاید ۱۰۲۴ مگ رو هم تعیین کرد!
این اطلاعات هم منبعش مربوط میشه به اینجا
http://www.walkernews.net/2007/07/02/maximum-size-of-a-logical-volume-in-lvm/دیگه اینکه در هنگام ایجاد پارتیشن lvm در حالت متنی اوبونتو من جایی ندیدم که بشه سایز این تیکه‌های کوچک رو تعیین کرد! و حتما از یک مقدار پیشفرض برای انجام این کار استفاده می‌کنه! خوشحال می شم کسی می‌دونه اون مقدار پیشفرض چند هست اینجا اعلام کنه.
موضوع: lvm چیست و به چه دردی می‌خوره؟ آشنایی با انواع LVM (دفعات بازدید: 23581 بار)
