فضا در پارتيشن بندي

[Prospect]

با سلام خدمت همه دوستان محترم و گرامي :
قبل از پرسيدن سوال از شما دوستان صبور تشكر مي كنم كه با شكيبايي به سوالات من پاسخ مي دهيد .

من در حال نصب سيستم عامل اوبونتو ٩.١٠ بودم كه به قسمت پارتيشن بندي رسيدم . علاقه زيادي دارم به اينكه پارتيشن بندي را به صورت دستي انجام دهم و نگران از بين رفتن اطلاعاتم هم نيستم چون اطلاعاتي ندارم در سيستم .

سوال اول : قسمتي از فضاي هارد را (٢ برابر رم ) به Swap اختصاص دادم ، بقيه ي فضا را به / (ريشه - Root) اختصاص دادم . سيستم عامل نصب شد . حالا Home/ من چقدر فضا دارد و اصلا به چه دردي مي خورد ؟ اگر home/  فضاي خود را از ريشه مي گيرد پس ديگر نياز به تخصيص فضا به Home در هنگام نصب نمي باشد درسته ؟

سوال دوم : اگر مي خواهيم به صورت دستي پارتيشن بندي كنيم چه قانوني دارد و به چه صورت اين كار را انجام دهيم . فضاها را بايد به قسمت Primary داد يا به قسمت Logical ؟

سوال سوم : آيا براي پارتيشن بندي به صورت دستي نيازي هست به پارتيشن هاي boot/ و var/ و  usr/ و home/ و . . . فضا بدهيم ؟ يا فقط كافيست به Swap  و / فضا بدهيم ؟ اگر قرار است به آنها فضا بدهيم چقدر لازم است كه فضا به آنها اختصاص داده شود ؟

پيشاپيش از لطف شما سپاسگزارم .

[یه انقلابی]

با سلام
پارتیشن / و swap حتما باید باشن ولی من پیشنهاد می‌کنم پارتیشن home/ رو هم جدا کنید چون اگر بخواهید بعدا سیستم‌عاملتون رو مجددا نصب کنید دیگر هیچ اطلاعاتی رو از دست نمی‌دهید .
برای اینکه بدونیم چقدر فضا به home بدیم باید بدونیم که تمام اطلاعات کاربری ما (فایل‌ها و تنظیمات شخصی ) در home ذخیره می‌شه .
نکته : با پر شدن پارتیشن / سیستم هنگ خواهد کرد و در بیشتر مواقع این مشکل از اطلاعات شاخه‌ی home جدا نشده‌ی ما است .
یا علی

[Prospect]

بازم سلام خدمت همه شما دوستان گرامي :

ممنونم از پاسخ روان شما دوست عزيز و مهربان من . از اينكه وقت گذاشتي كمال تشكر را دارم .

بازم ممنون .

[جادی]

در واقع تو راحت ترین و سر راست روش پارتیشن بندی رو استفاده کردی. در حال حاضر کل فضای خالی دیسک تو بین همه دایرکتوری ها تقسیم شده. در واقع فضایی که می تونی توی خونه فایل کپی کنه برابر است با فضای خالی کل هارد دیسکت اما اگر توی opt چیزی کپی کنی، این فضا کمتر می شه. در واقع فضای خالی بین همه دایرکتوری ها به اشتراک گذاشته شده. این برای کاربری خانگی ایده آل است چون لازم نیست فکر کنی به کجا باید چقدر فضا بدی و هر کس هر چقدر لازم داشته باشه، استفاده می کنه.

قدم بعدی اینه که خونه رو از بقیه جاها جدا کنی. مثلا پارتیشن ۲ رو بدی فقط به home. حالا فضای خونه می شه درست اندازه پارتیشنی  که بهش دادی و مثلا ممکنه خونه پر بشه در حالی که opt هنوز فضای خالی داره (چون روی یک پارتیشن دیگه است). فایدش؟ خونه که فایل های شخصی تو توش هست، از / که فایل‌های سیستم عامل توش هست جدا است. اگر سیستم عامل خراب بشه یا دوباره نصبش کنی، خونه تو دقیقا مثل قبل می مونه.  فرض کن می خوای یک لینوکس جدید نصب کنی (مثلا از فدورا بری سابایون). در صورتی که یک پارتیشن مستقل رو داده بشی به home و یک پارتیشن مستقل رو داده بشی به روت، لینوکس جدید رو روی روت نصب می کنی و فقط بهش می گی (توی fstab) که اون پارتیشن قبلی رو به عنوان خونه ماونت کنه (بخونه).  من دقیقا همین کار رو می کنم و در هفته بیشتر از دو تا توزیع عوض می کنم (: در یک کاربرد خانگی، بهتره یک فضای کم رو بدی به روت (مثلا من ۴۰ گیگ می دم) و هر چی می مونه رو بدی به خونه.

در عین حال اینکار روی سرورها هم انجام می شه. مثلا روی یک سرور کلی پارتیشن درست می کنن و home رو از var و opt و .. جدا می کنن. چرا؟ چون اگر همه اینها یکی باشه، کافیه یک یوزر چند تا فیلم توی خونه خودش کپی کنه تا «کل» هارد پر بشه و opt هم پر بشه (که برنامه ها توش نصبن یا var که فایل های تغییر کننده توش هستن) و کل سیستم از کار بیافته. یا مثلا ممکنه یک لاگ فایل توی var اونقدر حجیم بشه که فایل های دیتابیس دیگه نتونن روی هارد نوشته بشن و .... در نتیجه در نصب های حرفه ای تر ، اینها رو از هم جدا می کنن.

[mahdisama]

سلام.
حالا که ما این کارها رو انجام ندادیم باید واسه جدا کردن home چی کار کرد ؟
و اینکه اگه بحوایم حجم پارتیشن های ex3 رو نو اوبونتو ۹.۴ زیاد کنیم چطوریه ؟

[یه انقلابی]

با سلام
http://helpforlinux.blogspot.com/2009/03/move-home-to-its-own-partition.html
با تشکر از scrapbook
یا علی

[Alinn]

در واقع تو راحت ترین و سر راست روش پارتیشن بندی رو استفاده کردی. در حال حاضر کل فضای خالی دیسک تو بین همه دایرکتوری ها تقسیم شده. در واقع فضایی که می تونی توی خونه فایل کپی کنه برابر است با فضای خالی کل هارد دیسکت اما اگر توی opt چیزی کپی کنی، این فضا کمتر می شه. در واقع فضای خالی بین همه دایرکتوری ها به اشتراک گذاشته شده. این برای کاربری خانگی ایده آل است چون لازم نیست فکر کنی به کجا باید چقدر فضا بدی و هر کس هر چقدر لازم داشته باشه، استفاده می کنه.

قدم بعدی اینه که خونه رو از بقیه جاها جدا کنی. مثلا پارتیشن ۲ رو بدی فقط به home. حالا فضای خونه می شه درست اندازه پارتیشنی  که بهش دادی و مثلا ممکنه خونه پر بشه در حالی که opt هنوز فضای خالی داره (چون روی یک پارتیشن دیگه است). فایدش؟ خونه که فایل های شخصی تو توش هست، از / که فایل‌های سیستم عامل توش هست جدا است. اگر سیستم عامل خراب بشه یا دوباره نصبش کنی، خونه تو دقیقا مثل قبل می مونه.  فرض کن می خوای یک لینوکس جدید نصب کنی (مثلا از فدورا بری سابایون). در صورتی که یک پارتیشن مستقل رو داده بشی به home و یک پارتیشن مستقل رو داده بشی به روت، لینوکس جدید رو روی روت نصب می کنی و فقط بهش می گی (توی fstab) که اون پارتیشن قبلی رو به عنوان خونه ماونت کنه (بخونه).  من دقیقا همین کار رو می کنم و در هفته بیشتر از دو تا توزیع عوض می کنم (: در یک کاربرد خانگی، بهتره یک فضای کم رو بدی به روت (مثلا من ۴۰ گیگ می دم) و هر چی می مونه رو بدی به خونه.

در عین حال اینکار روی سرورها هم انجام می شه. مثلا روی یک سرور کلی پارتیشن درست می کنن و home رو از var و opt و .. جدا می کنن. چرا؟ چون اگر همه اینها یکی باشه، کافیه یک یوزر چند تا فیلم توی خونه خودش کپی کنه تا «کل» هارد پر بشه و opt هم پر بشه (که برنامه ها توش نصبن یا var که فایل های تغییر کننده توش هستن) و کل سیستم از کار بیافته. یا مثلا ممکنه یک لاگ فایل توی var اونقدر حجیم بشه که فایل های دیتابیس دیگه نتونن روی هارد نوشته بشن و .... در نتیجه در نصب های حرفه ای تر ، اینها رو از هم جدا می کنن.

برا مواقعی که میخوایم برای چند تا لینوکس پارتیشن بندی کنیم برای /  هر کدوم از لینوکس ها چقدر خوبه اختصاص بدیم؟

[یه انقلابی]

با سلام
بستگی داره به کاری که باهاش می‌خوای انجام بدی . اگر فقط برای تست می‌خوای ۱۰ گیگ کافیه (زیاد هم هست)
یا علی