دلیلش خیلی مهمه
اونم اینه که کاربر روت اصولا هرکاری میتونه انجام بده و اگه کارهایی که انجام میده، بدون آگاهی باشه، لطمه ی زیادی به سیستم و اطلاعات وارد میشه.
شما اگه با دسترسی روت لاگین کنی، هرکاری کنی ازت رمز نمی پرسه. و هزار جور خرابکاری پیش میاد چون شما حواست نبوده مثلا. یا یه برنامه ی بدافزار نصب می کنی روی سیستم و چون رمز نپرسیده، ممکنه حتی خودتم متوجه نباشی و سیستمت نابود بشه.
پس کسی وارد یوزر روت میشه که ۱۰۰ درصد بدونه داره چکار میکنه.
پس بهتره هر دستوری رو توی کاربر عادی اجرا کنیم. اگه گفت نیاز به دسترسی روت داره، ببینیم آیا واقعا نیازه که با دسترسی روت اجراش کنیم؟ اگه دیدیم واقعا نیازه و بهش اعتماد داشتیم، یه sudo میذاریم اولش و رمز رو میدیم و اون دستور اجرا میشه.

لینوکس امنه ولی دیگه نگفتن هرکاری کنین امن باقی میمونه. امنیت لینوکس به خاطر توجه به سطح دسترسی هاس که اگه رعایت نشه، هیچ فرقی با ویندوز نداره
