سلام.
همون‌طور که Spirits جان گفت، با سرچ کردن توی همین فروم، به سؤالت میرسیدی.
ولی خب من یکم توضیح میدم.
ببین توی گنولینوکس از چهار راه میشه نرم افزار نصب کرد.
۱) هر توزیع معروفی از گنولینوکس، یه سرور رسمی داره که توش برنامه‌هایی وجود داره که از نظر پایداری و امنیت و کارایی، به بهترین حالت خود رسیدن. بهش میگن مخازن رسمی. که مثلا توی مخازن رسمی اوبونتو، بالای چهل هزار برنامه وجود داره. تقریبا میشه گفت ۹۹ درصد نیاز آدم رو تامین میکنه. اونم از داخل مخازن رسمی. مخازن رسمی توسط نرم افزار مدیربسته مدیریت میشه. برای اوبونتو و دبیان و ... این برنامه اسمش apt هست. apt مکانیزمی داره که میاد برنامه‌ای رو که شما میخوای نصب کنی رو از سروری که بهش معرفی شده (مخازن رسمی) سرچ میکنه و نصب میکنه. که ایده‌آل ترین حالت برای نصب یه برنامه توی گنولینوکس هست. مدیربسته های دیگه‌ای هم مثل apt هستن مثل pacman یا dnf که مخصوص توزیع های آرچ بیس و ردهت بیس هست.
اکثر برنامه‌ها داخل مخازن رسمی هستن و وقتی بدونی که اسم اون برنامه چیه و اسم مدیربسته‌ی توزیعت چیه، کار خیلی راحت میشه.
مثلا میدونی که اوبونتو داری. پس مدیریت بسته‌ش اسمش apt هست. حالا دنبال یه بسته‌ای که نصبش کنی. مثلا firefox. پس میزنی
sudo apt install firefoxیا در قدیم اینجوری بود:
sudo apt-get install firefoxبا این دستور اپت میاد فایرفاکس رو از مخازن رسمی اوبونتو پیدا میکنه و نصبش میکنه.
۲) یه سری بسته ها هستن که ممکنه به پایداری کامل و امنیت بالا نرسیده باشن و حتی دلایل دیگه که باعث میشه اون بسته داخل مخازن رسمی نباشه. اینجور مواقع، توسعه‌دهنده میاد برنامه‌ش رو توی مخزن شخصی میذاره. برای اوبونتو ما لانچپد رو داریم که برنامه‌نویسا برنامه‌هاشون رو اونجا میذارن و مخزنشون رو به صورت PPA در اختیار بقیه قرار میدن. نصب کردن برنامه‌هایی که توی مخازن رسمی نیستن و توی مخازن شخصی هستن، همیشه ریسک بالایی دارن. چون از نظر امنیت و پایداری کاملا تضمین شده نیستن. و برای اطمینان پیدا کردن به این برنامه‌ها، باید سورس برنامه رو بخونیم که اونم کار سختیه. واسه همین من به هیچ‌کس پیشنهاد نمی‌دم که برنامه‌ای رو از خارج از مخازن نصب کنه. نصب کردن این جور برنامه ها باید با مسئولیت خود کاربر باشه و نه گنولینوکس و نه اوبونتو و نه لینوکس و نه هیچ شرکت و بنیادی مسئولیت این کار رو قبول نمی کنه.
۳) یه سری بسته ها هستن که به صورت فایل نصبی (مثلا برای دبیان بیس ها مثل اوبونتو، که به Deb مشهوره) هستن. بعضی از سایت‌ها، فایل نصبی رو داخل سرور سایتشون میذارن و کاربر اونو با پسوند deb دانلود میکنه و با سنتر اون توزیع (مثل Ubuntu Software Center) یا ابزارهای دیگه مثل Synaptic یا Gdebi و ... نصب می کنه. در اینجا هم باز نمیشه به اون برنامه صد در صد اعتماد کرد و نباید کلا دور و بر این جور فایل ها پلکید
برنامه های داخل مخازن رسمی و شخصی و ... هم به صورت deb هست. منتها deb های داخل مخازن رسمی اعتماد بیشتری بهشون میشه. بحث نا امن بودن یا امن بودن deb نیست. بحث سر فایل هایی هست که داخل این deb ها وجود داره. deb مثل exe توی ویندوز می‌مونه.
۴) و در آخر یه سری برنامه هستن که باید کلا از سورس کامپایل بشن. یعنی سورس برنامه رو به شما میدن و میگن باید نصبش کنین. توزیعی مثل gentoo رو مردم بیشتر به خاطر همین کامپایل کردن از سورسش میشناسن و معروفه. ولی در زندگی رومزه خیلی کم و به ندرت پیش میاد که نیاز به همچین روشی برای نصب برنامه داشته باشیم.
نتیجه: اکثر برنامه‌های مورد نیاز، داخل مخازن رسمی هستن و تعداد کمترشون داخل مخازن شخصی PPA و تعداد کمترشون به صورت فایل deb کامل توی سایت‌ها و تعداد خیلی خیلی محدودی برنامه که باید از سورس کامپایل بشن. توی توزیعی مثل اوبونتو.
حالا با این تفاسیر، notepad++ رو مثال می‌زنیم.
نوت‌پد پلاس پلاس یه نرم افزار آزاده ولی برای ویندوز فقط توسعه‌ش دادن. توی مخازن رسمی ندیدم باشه (مرحله‌ی اول). توی مخازن شخصی هم باید بری سایت notepad++ و ببینی آیا PPA براش هست (مرحله‌ی دوم) یا ببینی به صورت فایل deb هست یا نه (مرحله‌ی سوم) و در نهایت ببینی سورسش رو گذاشتن واسه کامپایل یا نه (مرحله‌ی چهارم).
ولی خب چیزی که واضحه اینه که فقط notepad++ تنها IDE نیست. همین نوت‌پد یه معادل داره که با qt نوشتن. به اسم notepadqq
ولی IDE های قدرتمندتری هم وجود داره مثل:
gedit
vim
bluefish
geany
atom
brackets
که چهارتای اولی داخل مخازن رسمی هستن (مرحله‌ی اول) و دوتای آخری به صورت فایل deb برای دانلود هستن (مرحله‌ی سوم)
موضوع: نصب نرم افزار های مورد نیاز در اوبونتو تازه نصب شده (دفعات بازدید: 2509 بار)
