دقیقا.
دبیان فقط از نظر فلسفی با اوبونتو متفاوته (همهچیزش آزاده و مخازن غیرآزاد پیشفرض تنظیم نیستن و کانفیگ های برنامهها همون کانفیگ اصلی برنامهان و پایداری براش مهم تر از بروز بودنه واسه همین بسته هاش یه مقدار قدیمیان ولی آپدیت های امنیتی رو خود دبیان برای بسته ها منتشر میکنه و ...)
به نظرم دبیان رو اگه به صورت مینیمال نصب کنیم، بهتر میتونیم باهاش کنار بیاییم تا اینکه مثلا با دبیان گنوم شروع کنیم بعد همه چیز رو بخواهیم باز از اول کانفیگ کنیم. همون اول یه کانفیگ 0 میگیریم و بعد هرجور دلمون خواست درش میاریم و مطمئنیم که پایداریش رو تماما حفظ میکنه (اگه خودمون بدونیم داریم چکار میکنیم)
مثلا اگه من قرار باشه بین زوبونتو و دبیان xfce یکی رو انتخاب کنم، مسلما انتخابم زوبونتو هست چون دیگه خودمو درگیر کانفیگ نمی کنم. ولی وقتی هدفم کانفیگه، کلا بیخیال اینا میشم میرم یه دبیان بدون هیچ کانفیگی نصب میکنم بعد دق و دلیم رو سرش خالی میکنم اساسی
بخواین از روی نظر من پیش برین، دبیان کار کردن سخت میشه چون باید خیلی ور رفت با سیستم.
ولی بخواین از نظر دوستان و خودتون پیش برین، هر جور صلاح میدونین