چه چیزهایی مثلا؟
مولتیتسکینگ و ژستهای حرکتی
تبدیل شدن به نسخهٔ دسکتاپ (البته نه به اندازهٔ یه میزکار کامل ولی خب کار راه انداز)
مثلاً از سمت چپ میتونستی بری به صفحه هوم
از سمت راست اگه کوتاه و سریع انگشتت رو حرکت میدادی، بین دو برنامه آخر سوییچ میکرد. اگه بلند و طولانی انگشتت رو حرکت میدادی، مولتی تسکینگ باز میشد.
از پایین تنظیمات برنامه میاومد.
از بالا هم که استاتوس بار بود.
یا مثلاً اگه انگشتت رو روی آیکن باتری میذاشتی و به سمت پایین میکشیدی، توضیحات و تنظیمات باتری ظاهر میشد. اگه از روی آیکن نوتیف انگشتت رو پایین میکشیدی، تنظیمات و پیام ها میاومد. روی ساعت و وایفای و بلوتوث و ... هم به همین ترتیب. هر کدوم تنظیمات و توضیحات خاص خودشون رو به نمایش میذاشتن. نه مثل اندروید و iOS که یه صفحه بیشتر نیست!
از همه مهمتر، یه اوبونتوی کامل بود. با تمام ابزارها. روی اندروید باید خودتو بکشی یه ssh server داشته باشی. ولی روی اون اوکی بود. کلاً اوبونتو توی جیبت بود. مخصوصاً برای من که همه کارهام با ترمینال بود، اوبونتوفون تمام ابزارهای خطفرمان رو داشت و توی مخازن هم موجود بودن.
فقط نرمافزارهای گرافیکی واسه Mir کم بود که همین باعث شد پروژه شکست بخوره.
البته بعضی قابلیتهاش رو الان دیگه بقیه هم پیدا کردن. ولی این قابلیت رو اوبونتو سال 2013 وارد اوبونتوفون کرد! اون موقع هنوز iOS7 و اندروید5 هم منتشر نشده بودن! یه جورایی چیزهایی که الان توی اندروید و iOS میبینی، الهام گرفته از یونیتی8 روی اوبونتوفون هستن.