اولین بودن و سابقه داشتن نباید هیچ امتیاز و مزیت خاصی واسه آدما بوجود بیاره.
بحث سر اولین نفر بودن نیست. قسمت بزرگی از پیادهسازی و طراحی و انگیزهدادنها از استالمن اومده. فراهم کردن بستر هم از استالمن اومده. چنین افرادی کم هستند و باید ازشون قدردانی کرد.
معتقدی قدرت تصمیمگیری دادن به یه شخص، یعنی قدردانی کردن از اون شخص؟ یعنی هیچ راه دیگهای واسه قدردانی کردن نیست؟ اصلا مگه قدرت رهبری داشتن به خودی خود چیز خوبی به حساب میاد؟ من فکر میکردم مسؤولیت داشتن نه تنها مفید نیست، که تازه بار اضافه هم روی دوش آدما میذاره و سختیهای خودش رو داره.
آیا اینکه یه جامعهای نمیخوان ۱ نفر یا ۱ گروه رو به عنوان رهبر خودشون قبول کنن، معنیش اینه که دارن در حق اون شخص و گروه اجحاف میکنن؟
ویرایش: کلی میگم. وگرنه که توی این مورد خاص خودم طرف استالمنم، البته نظر من تأثیری نداره.