مشاعـــــــــــــــــره

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

توانا بود هر که دانا بود     ز دانش دل پیر برنا بود
 

يك امتياز منفي براي شعر تكراري...

من که اسباب طرب بر سر عیار ندارم         دل شیدا و تمکن بر دلدار ندارم
هوس شمع به دود پر پردار ندارم             خنک آبی و کمین سایه سردار ندارم
شعر ها از برو آرایه ز عصار ندارم             بر یاران بجز از خنده و زنهار ندارم
هوس شعر ندارم هوس یار ندارم            هوس خاطره سرخ گهربار ندارم

(یاد اشعار کتاب فارسی بخیر)

هرچند مطلع به خوان دوستان نمی خوره اما
این هم نقدا توی همین دو سه دقیقه فی البداهه گفتم از خودم به جهت اینکه بهتر یاد خاطره دوران دبستان کنید و توشه ائی که ازش تا این صفحه آوردید.

و دوميش براي اينكه بايد با 'ي' شروع مي‌كرديد...

[ریچارد استالمن بزرگ!]

یارب آوخ ز همه رنج کز این کار ندارم     طمع ناز ندارم پر پرواز ندارم
آقا اینو محبت کنید بدید بیت اول تا یه امتیاز کمتر بخوره تو برجک من. می رم کم کمک تمرین کنم بلکه ام این قواعد سخت و یاد گرفتم

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

یارب آوخ ز همه رنج کز این کار ندارم     طمع ناز ندارم پر پرواز ندارم
آقا اینو محبت کنید بدید بیت اول تا یه امتیاز کمتر بخوره تو برجک من. می رم کم کمک تمرین کنم بلکه ام این قواعد سخت و یاد گرفتم

سلام 
خوب دوست عزيزم قواعد مشاعره كه كاملا معلومه... 
در ضمن شوخي كردم منظوري نداشتم... 

مخمور جام عشقم ساقي بده شرابي     پر كن قدح كه بي مي مجلس ندارد آبي
وصف رخ چو ماهش در پرده راست نايد     مطـرب بـزن نوايـي ساقـي بـده شـرابي

[ellvllan]

ماییم که گه نهان و گه پیداییم      گه مومن و گه یهود و گه ترساییم
 تا این دل ما قالب هر دل گردد    هر روز به صورتی برون میآیی

اااا آقا شرمنده ما اندر خم میم بودیم که امیرجان زحمتش رو کشید

يك حكايت گويمت بشنو به هوش          تا بدانى كه طمع شد بند گوش‏

هر كه را باشد طمع الكن شود           با طمع كى چشم و دل روشن شود

پيش چشم او خيال جاه و زر             همچنان باشد كه موى اندر بصر

جز مگر مستى كه از حق پر بود       گر چه بدهى گنجها او حر بود

هر كه از ديدار برخوردار شد           اين جهان در چشم او مردار شد

ليك آن صوفى ز مستى دور بود        لاجرم در حرص او شب‌كور بود

صد حكايت بشنود مدهوش حرص       در نيايد نكته‏اى در گوش حرص‏

[saeedmar]

صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین که عاقبت کار از کجاست تا به کجا

[ریچارد استالمن بزرگ!]

اشک دریا و منش کشتی سیمین لنگر              بو که آهنگ تفرج کند آن افسونگر

[saeedmar]

ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذارندم که رندم
نه در میخانه کاین خمار خام است

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

تو را كه هر چه مراد است در جهان داري     چه غم زحال ضعيفان ناتوان داري
بـخـواه جـان و دل از بـنـده و روان بستـان     كه حكم بر سر آزادگان روان داري

[دانیال بهزادی]

یاد باد آن کو به قصد جان ما
   عهد را بشکست و پیمان نیز هم

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

مرا چشميست خون افشان زدست آن كمان ابرو     جهان بس فتنه خواهد ديد از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشـم آن تركـم كـه در خواب خوش مستي     نگاريـن گلشنش روي است و مشكين سايبان ابرو

[دانیال بهزادی]

وطن ای هستی من، شور و سرمستی من
   جلوه کن در آسمان. هم‌چو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم، که هم‌آواز تو منم
  همه‌ی جان و تنم: وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

مــزرع سـبـز فـلـك ديــدم و داس مـه نـو     يادم از كشته خويش آمد و هنگام درو
گفتم اي بخت بخفتيدي و خورشيد دميد     گفت با اين همه از سابقه نوميد مشو

[دانیال بهزادی]

وین میانه یکی نیست بر خالی هسته‌ی من هلو شده
   هست شده یکی آلت که خورده‌ام من از هستی و درد می‌کند بدجور

[saeedmar]

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن        ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها       خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی       بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده       بر آب دیده ما صد جای آسیا کن
خیره کشی است ما را دارد دلی چو خارا       بکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کن
بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد       ای زردروی عاشق تو صبر کن وفا کن
دردی است غیر مردن آن را دوا نباشد       پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم       با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
گر اژدهاست بر ره عشقی است چون زمرد       از برق این زمرد هی دفع اژدها کن
بس کن که بیخودم من ور تو هنرفزایی       تاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن

دیوان شمس - غزلیات

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

نـكـتــه‌اي دلـكــش بـگـويــم خـال آن مــه رو بـبـيـن     عقل و جان را بسته زنجير آن گيسو ببين
عيب دل كردم كه وحشي وضع و هر جايي مباش     گفـت چشـم شيـرگير و غنج آن آهو ببين