مشاعـــــــــــــــــره

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

در گــوش دلــم گـفـت فـلـك پنهانـي     حكمي كه قضا بود زمن مي‌داني
در گردش خويش اگر مرا دست بدي     خـود را بـرهـاندمـي زسرگـردانـي

[ellvllan]

در گــوش دلــم گـفـت فـلـك پنهانـي     حكمي كه قضا بود زمن مي‌داني
در گردش خويش اگر مرا دست بدي     خـود را بـرهـاندمـي زسرگـردانـي

زیبا بود
یا گرو بستست با یاران بدین        که بترساند مرا زین همنشین 

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

در گــوش دلــم گـفـت فـلـك پنهانـي     حكمي كه قضا بود زمن مي‌داني
در گردش خويش اگر مرا دست بدي     خـود را بـرهـاندمـي زسرگـردانـي

زیبا بود
یا گرو بستست با یاران بدین        که بترساند مرا زین همنشین 

خيام كارش درسته...
نـاگـهـان پـرده برانـداختـه‌اي يعنـي چـه     مسـت از خـانـه بـرون تاختـه‌اي يعني چه
زلف در دست صبا گوش به فرمان رقيب     اين چنين با همه در ساخته‌اي يعني چه

[ellvllan]

هان و هان گر حمد گویی گر سپاس         همچو نافرجام آن چوپان شناس
حمد تو نسبت بدان گر بهترست               لیک آن نسبت بحق هم ابترست
چند گویی چون غطا برداشتند                کین نبودست آنک می‌پنداشتند
این قبول ذکر تو از رحمتست               چون نماز مستحاضه رخصتست
با نماز او بیالودست خون                       ذکر تو آلوده‌ی تشبیه و چون
خون پلیدست و ببی می‌رود               لیک باطن را نجاستها بود
کان بغیر آب لطف کردگار                       کم نگردد از درون مرد کار
در سجودت کاش رو گردانیی                      معنی سبحان ربی دانیی
کای سجودم چون وجودم ناسزا                      مر بدی را تو نکویی ده جزا

تا اینجا رو داشته باشید 

[alaodin1]

از آن روز این خانه ویرانه شد                         که نان آورش مرد بیگانه شد

فردوسی

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

در سنبلش آويختم از روي نياز     گـفتـم مـن سـودازده را كـار بسـاز
گفتا كه لبم بگير و زلفم بگـذار     در عيش خوش آويز نه در عمر دارز

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

زلف آشفته و خوي كرده و خندان لب و مست     پيرهن چاك و غزل خوان و صراحي در دست
نرگسـش عربـده جـوي و لبـش افسوس كنان     نيـم شـب دوش بـه باليـن من آمد بنشست

[Aliir]

تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک سای تو   پرده‌ی غنچه می‌درد خنده‌ی دلگشای تو
حافظ

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

ويرانه‌ي تن از چه ره آباد مي‌كني     معموره‌ي دلست كه ويران نمي‌شود

[saeedmar]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد        چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت       آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار       طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر       وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد
ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب       نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد
آن که پرنقش زد این دایره مینایی       کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت       یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

حضرت حافظ

[mrmohsen]

دل من در پی یک واژه ی بی خاتمه بود
اولین واژه که آمد به نظر فاطمه بود

دوباره د

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

در آرزوي بوس و كنارت مردم     وز حسرت لعل آبدارت مردم
قـصـه نـكنـم دراز كوتـاه كنـم     بـازآ بـازآ كـز انتـظـارت مـردم

[دانیال بهزادی]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است و دگرگونه نخواهد شد

[saeedmar]

دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا
گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم
منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم
آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

ماييم و مي و مطرب و اين كنج خراب     جان و دل و جام و جامه در رهن شراب
فـارغ ز امـيـد رحـمـت و بـيـم و عـذاب     آزاد ز خـــــاك و بـــــاد و از آتــــش و آب