مشاعـــــــــــــــــره

[ریچارد استالمن بزرگ!]

دوش وقت سحر از قصه نجاتم دادند             وندران ظلمت شب آب حیاتم دادند

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

درياب كه از روح جدا خواهي رفت     در پـــرده‌ي اسـرار فـنـا خـواهــي رفـت
مـي نـوش ندانـي از كجـا آمده‌اي     خوش باش نداني به كجا خواهي رفت

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

يه روز كامل گذشت هيشكي جواب نداد.

تو غره بدان مشو كه مي مينخوري     صد لقمه خوري كه مي غلام ست آنرا

[ellvllan]

آتش است این بانگ نای و نیست باد           هر که این آتش ندارد نیست باد
دال به رفیق

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

دور است كاروان سحر زينجا     شمعي ببايد اين شب يلدا را

[Thinker's designer - محمدمهدی محمدی]

این بنا را ساختیم ، اما چه سود   خانۀ بی صحن و سقف و بام بود

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

در خـواب بـدم مـرا خردمنـدي گفت     كز خواب كسي را گل شادي نشكفت
كاري چكني كه با اجل باشد جفت     مـي خـور كـه بزيـر خاك مي بايد خفت

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

تـركـيـب پـيـالـه‌اي كــه در هـم پيوسـت     بــشــكســتـن آن روا نــمـي‌دارد مـسـت
چندين سر و پاي نازنين از سر و دست     از مهر كه پيوست و به كين كه شكست

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

تا بود بار غمت بر دل بي هوش مرا     سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

[saeedmar]

آه از آن نرگس جــادو که چه بازي انگيخت 
آه از آن مست که با مردم هوشيار چه کرد

[saeedmar]

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود
رسم عاشق کشی ُ شیوه ی شهر آشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
گرچه می گفت که زارت بکشم می دیدم
که نهانش نظری با من دلسوخته بود

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

دشمن به غلط گفت كه من فلسفيم     ايـزد دانـد كـه آنچـه او گفت نيم
ليكـن چـو در ايـن غـم آشيان آمـده‌ام     آخر كم از آنكه من بدانم كه كيم

[saeedmar]

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
                                                                      رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
نخـفـتـه‌ام ز خيالي کـه مي‌پزد دل من
                                                                      خـمار صدشـبـه دارم شرابخانه کجاست
چـنين کـه صومعـه آلوده شد ز خون دلم
                                                                      گرم به باده بشوييد حق به دست شماست
از آن بـه دير مـغانـم عزيز مي‌دارند
                                                                      کـه آتشي که نميرد هميشه در دل ماست
چـه ساز بود که در پرده مي‌زد آن مـطرب
                                                                      کـه رفـت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست
نداي عـشـق تو دوشم در اندرون دادند
                                                                      فـضاي سينـه حافـظ هنوز پر ز صداست

ت

[.:::_| Smart Boy |_:::.]

تا كـي غم آن خـورم كه دارم يا نه     وين عمر به خوشدلي گذارم يا نه
پر كن قدح باده كه معلومم نيست     كايـن دم كـه فـرو بـرم بر آرم يا نه

[saeedmar]

همت عالی طلب،جام مرصع گو مباش
                                   رند را آب عنب یاقوت رمانی بود
(حضرت حافظ)