محدودیت اندازهی فایل به سه پارامتر مهم بستگی داره: ۱- درایور به کار رفته در سیستمعامل ۲- فایلسیستم ۳- اندازهی کلاسترها در فایلسیستم (البته برخی از فایلسیستمها هم هستند که از کلاستر استفاده نمیکنن)
مثلا فایلسیستم NTFS تو ویندوز میتونه فایلهای با اندازهی ۱۶ اگزابایت رو در ساختار خودش ذخیره کنه، اما درایور ویندوز NT تنها قابلیت ساخت پارتیشنهایی با بیشینهی اندازهی ۲۲۶ ترابایت رو داره و بزرگترین فایلی که میتونه ذخیره کنه ۱۶ترابایت خواهد بود.
فایلسیستم متنباز Btrfs که در حال گسترش هست و امکان داره بهزودی سیستمفایل پیشفرض لینوکسیها بشه همین میزان محدودیت داره (۱۶ اگزابایت)
سیستمفایلهای رایج فعلی یعنی extها محدودیتهاشون به قرار زیره:
ext4:
۱۶ ترابایت
ext2 , ext3:
۲ ترابایت
و احتمالا میدونین فایلسیستم FAT32 که در ویندوز زیاد استفاده میشه، حداکثر میتونه از فایلهایی با اندازهی ۴گیگ پشتیبانی کنه!
من تا حالا نشنیدم کسی تو نسخهی جدید هستهی لینوکس به مشکل سایز برخورد کرده باشه، هستههای قدیمی لینوکس (قبل از ۲.۶) محدودیت ۲گیگابایتی داشتن، اما در هستههای فعلی فکر میکنم این محدودیت به ۲ ترابایت رسیده. ولی خوب من کل هاردم ۲ترابایت نمیشه که بخوام این محدودیت رو تست کنم
نتیجه: حرف اون استادشون یا نقل قولی که شده به نظر دقیق نمیاد، برای بهدست آوردن محدودیت ما باید از وضعیت اون سهتا پارامتری که قبلا گفتم اطلاع داشته باشیم. اما هستههای جدید لینوکس باید بتونن تا ۲ترابایت رو بدون مشکل ساپورت کنن.
اگر بخوایم بهطور دقیقتر در مورد اوبونتو صحبت کنیم باید بگم از اوبونتوی ۷.۰۴ بهبعد (که کرنل ۲.۶ بهکار گرفته شد)، بهطور پیشفرض از فایلسیستم ext3 استفاده شد، و اندازهی پیشفرض کلاسترها هم ۴ کیلوبایت بوده که با مراجعه به جداول مشخص میشه که اوبونتو از این ورژن به بعد میتونسته از ۲ ترابایت پشتیبانی کنه.