آسونترین توزیعی که کار رو راه بندازه نسخهٔ XFCE از مینت هست که مروری بر ویژگیهای آخرین نسخهاش اینجاست:
http://www.linuxmint.com/rel_maya_xfce_whatsnew.phpخوبی مینت اینه که همهٔ کدکهای صوتی و تصویری و درایورها و... روش هست و نیازی به اینترنت پیدا نمیکنه. محیطش هم ساده است در این حد که دکمهٔ استارتش مثل ویندوز ۹۸ اون پایین سمت چپ صفحه است! (البته هر جای دیگهای هم بود جابهجاکردنش کاری نداشت.)
و خب خوبی دیگهش هم اینه که محیط XFCE سبکه و به حافظهٔ خیلی زیادی نیاز نداره. من خودم همین چند ماه پیش Xubuntu 12.04 رو (که اون هم محیطش XFCE هست) روی دو تا کامپیوتر نصب کردم که حافظهٔ یکیشون ۵۱۲ مگ بود و حافظهٔ اون یکی ۱۲۸ مگ! البته روی دومی کند بود، ولی دستکم از ویندوز اکس پی قبلی (که پر از ویروس و آنتیویروس و... شده بود) سریعتر اجرا میشد. اون کامپیوترها هر دو به اینترنت وصل بودند و برای همین میتونستم کدکهای صوتی تصویری رو از اینترنت بگیرم. (بنابراین مجبور نبودم به جای اوبونتو مینت رو نصب کنم.)
ولی اگه بخوای توزیعی نصب کنی که حتی سبکتر باشه، فکر کنم (بر اساس ویکیپدیای انگلیسی) محیط LXDE حتی از XFCE هم سبکتره و به حافظهٔ کمتری نیاز داره. فقط مشکل اینه که من توزیعی که محیطش LXDE باشه و همهٔ کدکها هم روش نصب باشه نمیشناسم. چارهای که به ذهنم میرسه اینه که روی یک سیستمی که اینترنت داره، به طور موقت Lubuntu رو نصب کنی (که همون اوبونتوئه با محیط LXDE) و همهٔ نرمافزارهای لازم رو از اینترنت بگیری و روش بریزی. بعدش همهٔ بستههای بارگرفتهشده روی این سیستم موقت رو کپی کنی روی یک سیدی یا حافظهٔ فلش. بستههای بارگرفته در این جا هستند:
/var/cache/apt/archives
بعد روی کامپیوتر قدیمی Lubuntu استاندارد رو نصب میکنی، و بعد همهٔ اون بستهها رو با فرمان
sudo dpkg -i *.deb
نصب میکنی.