گنوم و کی دی ای با دو فلسفه کاملا متفاوت طراحی شدن. گنوم دنبال سادگی حداکثر است و درست کردن بهترین رابط کاربری برای استفاده کننده نهایی و به حداقل رسوندن چیزهایی که ذهن / کاربر رو از کار اصلی اش که استفاده از برنامه ها است، منحرف می کنن. در اصل گنوم سعی می کنه خودش رو از کاربر مخفی کنه و حداقل مزاحمت رو داشته باشه.
در مقابل ک دی ای ایده اش اینه که حداکثر تنظیم پذیری رو به کاربر بده و این یعنی شلوغ شدن بیشتر و بیشتر منوها و تنظیمات و غیره. شما می تونین جزیی ترین چیزها رو از توی تنظیمات عوض کنین اما در عوض در هر برنامه با کلی کلی منو و تنظیم و غیره طرفین که هم فضا رو شلوغ می کنه و هم ممکنه چیزهای واقعا مورد نیاز رو از چشم دور کنه... این فلسفه تا جایی پیش رفته که کی دی ای دیگه به خودش می گه «مجموعه برنامه» یا چنین چیزی چون از براوزر تا مسنجر تا ترمینال تا ادیتور و برنامه خوندن ایمیل و ... جزو خودش شده. این فرق داره با گنوم که این برنامه ها رو داره، این برنامه ها در گنوم «جزو» گنوم نیستن بلکه بهش اضافه می شن اما توی کی دی ای جزو مجموعه کی دی ای به حساب می یان.
من شخصا برای لذت بردن از لینوکسم ترجیح می دم دائما به خیلی از توزیع ها و میزکارها سر بزنم (: هم آپدیت می مونیم در موارد متنوع و هم کل جریان فان است (: