Tell W3C: We don't want the Hollywebیه نامه برام اومده از طرف بنیاد نرمافزارهای آزاد که من عضوش هستم. میگه باید نتفلیکس رو بایکوت کنیم. شرکت Netflix برای پخش فیلم و سریال و اینهاست که انگار تو امریکا خیلی محبوبه. من عضو نتفلیکس نیستم، ولی با این حال به این موضوع فکر کردم.
اولش فکر میکردم که چرا باید کسی که عضو نتفلیکس هست و اون قدر براش مهمه که به خاطرش پول میده، به خاطر یه کمپین که بنیاد نرمافزارهای آزاد راه انداخته، عضویت نتفلیکساش رو کنسل کنه. ولی الان هر چی بیشتر فکر میکنم میبینم که دلیل این کمپین اون قدر مهمه که جداً ارزشش رو داره.
دلیل بایکوت نتفلیکس اینه که این شرکت داره به کنسرسیوم جهانی وب فشار میاره تا «دی-آر-اِم» رو جزئی از استاندار وب کنه. من دو سال پیش با این «فناوری» دی-آر-اِم (DRM) برخورد کرده بودم.
خلاصهٔ این «به اصطلاح فناوری» اینه که شما یه موسیقی یا ویدیو یا کتاب الکترونیکی یا بازی کامپیوتری رو میخرید، ولی هر بار که میخواهید چیزی رو که خریدید باز کنید، باید از شرکت سازندهاش اجازه بگیرید. یعنی باید به اینترنت وصل باشید و یه نرمافزاری خودبهخود وصل میشه به سرورهای اون شرکت و چک میکنه که آیا نسخهٔ آهنگ/فیلم/کتاب شما «اصل» هست، و فقط اگر اصل بود به شما اجازهٔ پخش میده.
حالا این چه مشکلی داره؟ مشکلش اینه که اگه اینترنت نداشته باشید، نمیتونید اون چیزی رو که خریدید باز کنید! یا اگه اون شرکت تصمیم بگیره که دیگه فلان محصولش رو که پنج سال پیش منتشر کرده تأیید نکنه، شما حتی اگه وصل بشید به سرورهای اون شرکت، اجازهٔ پخش رو به شما نمیده (این مورد کاملاً شایع هست). مشکل دیگهاش اینه که اون نرمافزاری که روی کامپیوتر شماست و وصل میشه به اینترنت، مثل یه جعبهٔ سیاه میمونه که هر کار دیگهای هم میتونه روی کامپیوترتون بکنه، مثلاً میتونه ناگهان یکی از چیزهایی رو خریدید از کامپیوترتون پاک کنه (که این هم پیش اومده). مشکل من این بود که میخواستم یک کتاب صوتی آموزش زبان رو که خریده بودم، روی موبایل قدیمیام پخش کنم و برای این کار لازم بود کتاب رو به mp3 تبدیل کنم. ولی به هیچ روش سرراستی امکان این کار وجود نداشت (آخرش تونستم، ولی خیلی به زحمت).
این بود که من دیگه تصمیم گرفتم کلاً این «فناوری» ضد کاربر رو تحریم کنم. دیگه اگه ببینم که یک سایتی یا فرشگاهی محصولات دارای دی-آر-ام داره، از دوکیلومتریاش هم رد نمیشم.
الان یه سری از شرکتهای معلومالحال (نتفلیکس، گوگل!، مایکروسافت) میخوان دی-آر-ام رو جزئی از استاندارد صفحههای وب کنند! یعنی بعد از یه مدتی مجبور بشیم که روی اینترنت هم دی-آر-ام ببینیم و برای دیدنش مجبور باشیم مرورگرهای کدبسته و انحصاریای که مثل جعبهٔ سیاه میمونند رو بهکار ببریم. مدتهاست که اینترنت زیر سلطهٔ فلشپلیر بود و برای دیدن بیشتر ویدیوها مجبور بودیم نرمافزار کدبسته و ناامن و بالقوه جاسوسی فلشپلیر رو نصب کنیم. همین تازگیها ولی استاندارد HTML5 گسترش پیدا کرده که باهاش میشه بدون فلشپلیر روی اینترنت ویدیو تماشا کرد. فکر میکردیم که با HTML5 به زودی از شر فلشپلیر خلاص میشیم، ولی حالا با این استاندارد تازه که دارن برای تصویبشدنش لابی میکنن، همهٔ اون رشتهها پنبه میشه.
برای اطلاعات بیشتر
این صفحه رو ببینید.