مقاله کاملا یه طرفه است. systemd چیزیه که لینوکس سالها بش نیاز داشته. یه سیستم که داره userspace لینوکس رو یکپارچه میکنه. حالا که بعد از سالها همچین چیزی شکل گرفته یه عده از غارشون اومدن بیرون که ای وای فلسفه یونیکس در خطر است! هزار مورد هست که نشون میده تقسیم هرقست به برنامه جدا ایده خوبی برای پیاده سازی سیستم نیست. مثلا تا قبل از systemd، مانت فایل سیستم بدون دسترسی روت و با ConsoleKit یه فاجعه کامل بود.
انتقاد تا به آنجا ادامه پیدا کرده است که جورنال فایل های systemd، که به صورت بایناری ذخیره میشوند، بالقوه فساد پذیر است.
ذخیره سازی باینری به دلیل سرعت بیشتر انجام میشه. کی دوست داره یه دقیقه منتظر نمایش لاگها بشه؟
به علاوه، منتقدین متوجه شده اند که systemd با سایر اعضاء خانواده ی یونیکس ناسازگار است.
به نظرم فقط پشتیبانی از API های لینوکس و ساخت یه مدیر سیستم عالی برای لینوکس از ساختن یه مدیر سیستم متوسط که قراره هم روی لینوکس و BSD کار کنه خیلی بهتره. کلا چند نفر روی دسکتاپ از BSD استفاده میکنن؟ مطمعنم صد هزار نفر هم نمیشن.