سلام.
نمیدونم حس تنوع هست یا چیز دیگه ای اما مدتیه دارم واسه توزیع جایگزین اوبونتو تحقیق میکنم
هر کاربر لینوکسی در طول عمر کاریش، دنبال توزیع عوض کردنه تا به ایده آل ترین توزیع برسه و دیگه لازم نباشه هی عوضش کنه.
همه ی ما بارها و بارها توزیع های مختلف رو تست زدیم و عوض کردیم تا بالاخره بعد از چند سال به اون چیزی که باب دلمونه رسیدیم
. پس طبیعیه
بیشتر دوست دارم توزیع کاملا stable داشته باشم , اوبونتو بعضی اوقات هنگ میکنه و logout میشه
اوبونتوی LTS یا نسخه های معمولی؟
هرچند میزکار یونیتی یکی از جدیدترین میزکارهاس و قاعدتا هنوز به پختگی کامل نرسیده. پس مقداری ناپایداری توش حس میشه. مثل پلاسما۵ که یک سال از توسعهش گذشته و هنوز مونده تا به پایداری خوبی برسه.
من خودم کاربر اوبونتو بودم دو سال و الان رفتم سراغ دبیان. از نظر پایداری میشه گفت اندکی دبیان بهتر ظاهر شده (روی سیستم من). این چیزا رو باید هر شخص خودش تست کنه تا به نتیجه برسه.
برای من تا اینجا دبیان پایدار تر بوده.
بعد از پایداری زیبایی و سرعت اجرا برام اهمیت داره
از نظر سرعت بستگی به میزکار داره. اگه دبیان هم مثل اوبونتو، یونیتی داشت، مسلما سرعتش هم با اون یکسان بود. من الان از i3 استفاده میکنم که سرعت بوتم رو از ۴۰ ثانیه (کوبونتو) به ۱۶ ثانیه (دبیان) رسونده.
منتها این وسط دیگه i3 از نظر خیلیا، زیبا حساب نمیشه. یه مدیرپنجره ی موزاییکی که ۹۰ درصدش رو ترمینال و خط فرمان تشکیل میده.
منتها برای هرکسی یه چیزی ایده آله
اکثر توزیع ها، میزکارهای KDE,XFCE,MATE,GNOME و ... رو دارن که همگی زیبا هستن. چه اوبونتو باشه چه دبیان، چه آرچ باشه چه فدورا، این میزکارها رو دارن.
مانجارو که بر پایه ی آرچ هست، هم KDE داره و هم XFCE.
من با نسخه ی KDE کار کردم. فوق العاده زیبا و پایداره. منتها یه مقدار روی سیستمم سنگین بود که خب به دبیان مهاجرت کردم.
توزیع های deepin و elementary رو دیدم در اینترنت اما از پایداریش اطلاعی ندارم و همچنین توی distrowatch رتبه خوبی نداشتن
نظر شخصی من اینه که تا وقتی توزیع های اصلی وجود دارن، استفاده از توزیع های فورک شده، چندان جذاب به نظر نمیرسه.
المنتری و دپین هر دو از اوبونتو فورک شدهن. پس هیچ فرقی غیر از میزکار، با اوبونتو ندارن.
البته اون آمار distrowatch کاری به محبوبیت نداره. اون آمار باز شدن پیج های خود distrowatch رو نشون میده.
آره. میدونم سخته. خیلیا سردرگم میشن موقع انتخاب یک توزیع. حتی بعضیا هنوز بعد از سال ها کار با گنو/لینوکس، توزیع و میزکار مورد علاقه ی خود رو پیدا نکردن
البته این به هیچ وجه ضعف نیست. این تنوع زیاد، باعث میشه هرکسی با هر سلیقه ای (حتی آدم های مولتی سلیقه ای
) بتونن توزیع های گنو/لینوکس رو انتخاب کنن. منتها اگه ارادهشون قوی باشه خیلی سریع تر میتونن انتخاب کنن.
شما اگه توزیع پایدار میخوای، میتونی اینارو تست کنی:
مانجارو
دبیان
اوبونتو LTS
مانجارو به شرطی برات خوبه که بتونی با آرچ کنار بیایی. آرچ توزیع خیلی خوبیه. ولی خب شمایی که یک سال اوبونتو داشتی، کار با بعضی دستورات آرچ برات سخت میشه و باید کم کم عادت کنی.
و اینکه سیستم اپدیت های زیادی دریافت میکنه. که اگه مشکل ترافیک داری، میتونه یکم عذاب آور باشه (که مشکل از اینترنت ایرانه مسلما)
دبیان به شرطی برات خوبه که توقع آپدیت نداشته باشی. خیلی از بسته ها ممکنه آخرین نسخه نباشن. البته آپدیت های امنیتی به موقع براش میاد.
اوبونتو هم اگه دقیقا همین رو داری و مشکل داره که خب میتونی بالاییارو انتخاب کنی. ولی اگه LTS نداری، پس میتونی LTSنصب کنی تا این مشکلات هم نداشته باشی.
حالا اینکه چه میزکاری داشته باشی، دیگه مربوط به سلیقهس.
ولی یه چیزی من بگم بهت. هر کدوم از این میزکارها رو که نصب کنی:
۱- بهت نمیگن اه اه چرا اینو نصب کردی. کسی حق دخالت نداره.
۲- همه ی این میزکارها دقیقا کار یک میزکار رو انجام میدن.
۳- هر میزکاری رو میشه خوشگل و زیبا کرد. اصن هیچ محدودیتی نداری
۴- بعد از یه مدتی دیگه تنوع و شخصی سازی توی میزکار از چشمت می افته. پس نمیخواد خیلی وسواس داشته باشی.