من که اخرش نتونستم ارچ نصب کنم باور کنید ده بار سیستمم فرمت شد ولی ارچ نصب نشد هر موقع یه پیغام مسخره ای داد اخرش اوبونتو هم پاک کردم ویندوز سون نصب کردم کالی 2 رو مجازی نصب کردم فک میکنم اینجوری راحترم از ویندوز هم اصلا خوشم نمیاد ولی لینوکس مجازی روش نصب میکنم بهتر جواب میده قبلا ویرچوال رو اوبونتو نصب میکردم ازش استفاده میکردم ولی الان نصب میکردم صد جور پیغام خطا میداد دیگه خستم کرده بود منم زدم داغونش کردم

اگر واقعا با این وضع راحتی که هیچ
ولی من اساسا با کلمه «نمی تونم و نتونستم» و اساسا صورت های مختلف «ناتوانی» مشکل دارم اگه شما هم مثل من هستی من این تجرباتم رو می نویسم حتما بدردت می خوره
اگر دوستانی - که بهتر از من بلد هستند - چیزی دیگه ای به ذهنشون رسید به من هم یاد بدن ممنون میشم
این رو هم بگم اولین باری که یه کاری رو انجام میدی حساب نیست چون یه کمی حول می شی یه کمی هم می ترسی یه کمی هم ناوارد هستی دفعه دوم خیلی بهتر با شجاعت بیشتر می تونی دفعه سوم که دیگه مثل آب خوردن می شه برات
قبل از هرچیزی روی یه دستگاه دیگه مثل موبایلی چیزی این سایت رو باز کن که وقتی داری نصب می کنی بتونی مرتب بهش نگاه کنی
۱. اینکه ایمیج آرچ رو باید دانلود کنی بعد باید رایتش کنید روی سی.دی و بذارید توی دستگاه که دیگه گفتن نداره
۲.اینکه وقتی سیستم با سی.دی نصب آرچ بالا اومد چندتا گزینه میاد باید یکیشون رو - مثلا ۶۴ بیتی رو انتخاب کنی - بعد از یه سری نوشته یه خط فرمان نشونت می ده که این هم دیگه گفتن نداره
۳. بعد اولین چیز که لازمه اینترنته اگه اینترنت باسیم - lan - داری - که خدا کنه داشته باشی - که هیچی برو مرحله بعدی
اگر نداری - از wifi استفاده می کنی مثلا wifi همسایه - خیلی کاره بدیه نکن - - مشکلی نیست دستور زیر رو وارد کن یه لیست از wifi های در دسترسی رو نشون میده انتخاب می کنی با وارد کردن رمز وصل میشه
wifi-menu
برای اینکه متمئن بشی وصلی یا نه این دستور رو وارد کن اگر وصلی بودی یه سری محاسبات می کنه (۱)
ping -c 3 www.google.com
۴. حالا باید هاردت رو پارتیشن بندی کنی
چندتا راه داره
---- راه اول از خود سی.دی نصب آرچ استفاده کنی
---- راه دوم می تونی از یه نرم افزار دیگه حتی ویندوزی - که الان داری - خیلی راحت گرافیکی من که میگم این کار رو بکن ناراحت هم نباش اگر پارتشن ها fat32 یا حتی ntfs بودن بعدا درست می کنیش - لازم هم نیست که ویندوز رو پاک کنی می تونی همون پاریشنی که ویندوز هست رو ۲۰ گیگ برای root در نظر بگیری بقیه پارتیشن ها رو بسازی
---- راه سوم از یکی از نرم افزار هایی که boot-able هستند استفاده کنید که گرافیکی هم هستند
---- راه چهارم می تونی سی.دی نصب اوبونتو رو بذاری بهاش پارتیشن بندی کنی - یا اصلا چه کارییه یه بار نصبش هم بکن - بعد با پارتیشن بندی که اون کرده آرچ رو بریز
هر راحی رو انتخاب می کنی باید حداقل دوتا پارتیشن بسازی - من باشم سه تا می سازم -
---- اول برای root حدود ۲۰ گیگ - زیاد هم هست - اسمش رو میزاریم sda1
---- برای swap دوبرابر حجم رمت - اگرچه علما نظرات دیگری هم دادن که کاری نداشته باش - اسمش رو میزاریم sda2
---- برای home هرچه که تهش مونده باشه اسمش رو می ذاریم sda3
(۲)
۵ . وقتی که پارتیشن بندی بندی آماده شد باید اون ها رو فرومت کنی - البته اگر قبلا اینکار رو نکرده باشی - پارتیشن home رو یه فقط یه بار فورمت کن - با دستور زیر پارتیشن root به فورمت ext4 تبدیل میشه
mkfs.ext4 /dev/sda1
اصلا تعجب نکن چون لینوکسی ها مثل ویندوزی ها پارتشن رو فورمت نمی کنن اونها فایل سیستم رو می سازند این دستور هم می گه فایل سیستم رو بساز - MaKe File System - برای باقی پارتیشن ها هم فقط کافیه عدد ۱ رو با عدد پارتیشن مورد نظر عوض کنی - اگرچه swap به فومت نیازی نداره در موردش توی شماره ۶ می گم -
mkfs.ext4 /dev/sda3
۶. حالا می رسیم به swap یا همون sda2 فقط دوتا دستور کارش رو تموم می کنه می ره پی کارش
mkswap /dev/sda2
که یعنی از این پارتیشن swap بساز - Make SWAP -
swapon /dev/sda2
که یعنی این Swap که ساختی رو بسواپون - فعلی جدید در زبان فارسی

به این معنی که به سیستم معرفی کن یا هرچی شما چی کار داری دستور بزن تموم شه بره دیگه -
۷. حالا باقیه پارتیشن ها باید به نصاب معرفی بشن (۳)
برای این کار از sda1 یا همون root خودمون شروع می کنیم
mount /dev/sda1 /mnt
وینتوزی ها یه همچین کاری رو نمی کنن پس اصتلاحی هم براش ندارن لینوکسی ها میگن سوار کردن
۸. پارتیشن root یه جایی رو داشت روش سوار بشه همینطور swap ولی برای پارتیشن های بعدی خودتون باید جای درست کنید که سوارش بشن مثلا برای home یا همون sda3 یه فولدر توی روت می سازیم - جایی که باید باشه -
mkdir /mnt/home
که یعنی دایرکتوری home رو در مسیر mnt/ بساز - MaKe DIRectory -
بعد راحت سوارش می کنید
mount /dev/sda3 /mnt/home
(۴)
۹. حالا تازه می رسیم به نصب آرچ برای نصب آرچ باید اول دانلودش کنید برای دانلود باید اول بدونید از کجا باید دانلودش کنید برای این کار دستور زیر رو بزنید
nano /etc/pacman.d/mirrorlist
این دستور ویرایشگر متنی رو باز می کنه که لیست یه سری سرور رو داره شما از همون اول - ده تا یا هر چندتا که خواستی - انتخاب کن بعد علامت # - همون هشتک خودمون - از اولشون بردار با این کار اون سرور ها فعال میشن بعد Ctrl+x - یا هر کلیدی که خودش اون پایین نوشته - سیو کن و بیا بیرون
۱۰. سرور رو که انتخاب کردی حالا این دستور رو بزن که شروع کنه به دانلود آرچ
pacstrap -i /mnt base base-devel
من پیشنهاد می کنم بعد که متمئن شدی که کارش شروع شده بری دنبال کارهای دیگت چون ممکنه خیلی طول بشکه
وقتی تموم شد باز هم پیشنهاد می کنم همین دستور رو یه بار دیگه بزنی - ضرری که نداره شاید وسط دانلود به مشکل خورده باشه بعد حتی اگر یه فایل رو نتونه دانلود کنه هیچ کدوم رو نصب نمی کنه - برای من پیش اومده که می گم - اگر دوباره بزنی ضرری نمی کنی اگر دانلود خراب شده بوده دوباره دانلود میکنه نصب می کنه اگر نه هم که دوباره نصب می کنه هیچ مشکلی پیش نمی آد
۱۱. حالا که آرچ رو به سلامتی نصب کردی باید بتونی بازش کنی ولی اون آرچی که تازه اومده از اینکه کدوم پارتیشن هارد کجا سوار شده خبری نداره باید برای اون هم روشن بشه این کار با یه فایلی به نام /mnt/etc/fstab انجام میشه با دستور زیر می سازیش خیلی راحت
genfstab -U -p /mnt >> /mnt/etc/fstab
این دستور میگه میز فایل سیستم رو از mnt/ تولید کن و به /mnt/etc/fstab انتقال بده - GENerate File System TABle -
(۵)
۱۲. این میز فایل سیستم خیلی مهمه برای اینکه متمئن بشی درست ساخته شده یه امتحانی بکن با این دستور
nano /mnt/etc/fstab
اگر دیدی فایل خالیه دستور مرحله قبل رو یه بار دیگه با دقت وارد کن شاید اشتباهی وارد کرده باشی
۱۳. حالا که همه چی درست انجام شده باید وارد آرچ جدید النصب خودت بشی برای این کار دستور زیر رو وارد کن
arch-chroot /mnt
این دستور می گه root عوض کن - CHange ROOT - با این کار mnt/ تبدیل میشه به /
۱۴. از اینجا به بعد مراحل بحرانی رو پشت سر گذاشتیم رسیدیم به یه سری تنظیمات جزئی اولیش تنظیمات محلی و زبانه با دستور
nano /etc/locale.gen
فایلی با لیست زبان ها باز می شه شما اول en_US.UTF-8 رو پیدا کن # رو ازش پاک کن - هشتگ زدایی کنش یه فعل جدید دیگه در زبان فارسی - بعد بگردی زبان فارسی هم هست - خواستی اون رو هم هشتگ زدایی کن نخواستی هم نکن بعدا توی رابط کاربری گرافیکی خیلی راحتتر می شه این کار رو کرد در ضمن که توی محیط خط فرمان اصلا فارسی به چه دردی می خوره من نمی دونم - فایل رو ذخیره کن و ببند
۱۵. حالا دستور زیر رو وارد کن
locale-gen
بعدش این
echo LANG=en_US.UTF-8 > /etc/locale.conf
و بعد از اون این
export LANG=en_US.UTF-8
مواظب غلط تایپی باش که مثل من خنگ بازی در نیاری یه وقتی

۱۶. حالا باید ساعت رو تنظیم کنی که توی رابط گرافیکی خیلی راحت تر هم می تونی انجامش بدی به هر حال
ls /usr/share/zoneinfo/Asia
رو بزن اسم تهران رو توش پیدا کن یه سلامی بکن - این دستور سرکاری بود

- بعد دستور زیر رو وارد کن
ln -s /usr/share/zoneinfo/Asia/Tehran > /etc/localtime
حالا این دستور رو بزن
hwclock --systohc --utc
۱۷. حالا باید برای کامپیوترت یه اسم انتخاب کنی به جای esme-kampyuter هرچی که دوست داری وارد کن
echo esme-kampyuter > /etc/hostname
۱۸. حالا باید برای بهتر شدن کار نصب برنامه های جدید یه تغییراتی توی یه فایل به نام /etc/pacman.conf بدی با دستور زیر باز کن
nano /etc/pacman.conf
اگر از سیستم ۶۴ بیتی استفاده می کنی خطی رو که با multilib repository رو پیدا کن و خطوط زیر رو زیرش هشتگ زدایی کن
[multilib]
Include = /etc/pacman.d/mirrorlist
به صورت اختیاری ولی توصیه شده این خطوط رو به آخر همین فایل اضافه کن با دقت
[archlinuxfr]
SigLevel = Never
Server = http://repo.archlinux.fr/$arch
فایل رو سیو کن و ببند بیا بیرون
۱۹. حالا باید لیست نرم افزار ها رو برای نصب بروز کنی با فرمان
pacman -Sy
۲۰. بجز اوبونتو - و آل اوبونتو مثل مینت و ... - توی بقیه لینوکس ها - حتی اندرویید که میگن گوش رو روت کنیم همونه - یه کاربری به صورت پیش فرض ساخته میشه به نام root این کاربر دارای قدرت دسترسی خیلی بالایی هست خیلی خطرناکه که برای این کاربر رمز عبور تعیین نشه با این دستور براش رمز عبور تعیین کنید
passwd
۲۱. شما می تونید با همون کاربر root از کامپیوترتون استفاده کنید ولی احتمال این که اشتباها به یه دستوری بزنید کل سیستم رو بپوکونید زیاده به خاطر همین توصیه میشه یه کاربر دیگه با سطح دسترسی کمتر برای استفاده های روزمره درست کنید با دستور زیر
useradd -m -g users -G wheel,storage,power -s /bin/bash name-karbar
بجای name-karbar نام کاربری خودتون رو وارد کنید
۲۲. حالا باید برای کاربر خودتون رمز عبور انتخاب کنید با دستور
passwd name-karbar
۲۳. این کاربری که شما ساختید هیچ دسترسی نداره برای ایجاد دسترسی باید یه فایل رو ویرایش کنید با دستور
ولی اول این دستور
pacman -S sudo
بعد این دستور
EDITOR=nano visudo
بعد خط زیر رو پیدا کنید و هشتگ زدایی کنید - این فایل خیلی جالبه چیز های دیگری هم داره که فعلا کاری باهاش نداشته باشید بهتره -
%wheel ALL=(ALL) ALL
فایل رو ذخیره و ببندید
۲۴. این برنامه میگن خیلی باحاله نصب کنید - من که نمی دونم به چه دردی می خوره -
pacman -S bash-completion
۲۵. حالا باز یه چیز مهم اگر می خواهید سیستمتون وقتی هر بار روشنش می کنید بالا بیاد باید گراب رو نصب و پیکربندی کنید با دستورات زیر
pacman -S grub
grub-install --target=i386-pc --recheck /dev/sda
(۶)
و این دستور مهم که من یادم رفته بودم بگم و واقعا شرمنده ام که اگر وارد نشه بعدا وارد آرچ نمیشه
grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg
۲۶. خوب دیگه کار تقریبا تمومه فقط به مسئله ای هست که باید مطمئن بشید وقتی که سیستم رو ریست می کنید باز هم به اینترنت وصل میشه برای این کار اول باید اسم شبکه ای که باهاش وصل شدید رو بدونید برای این کار دستور زیر رو بزنید
ip link
لیست همه بخش هایی که به اینترنت مربوطه نمایش داده میشه اون هایی که با e شروع میشن با سیم هستند اون هایی که با w شروع میشن بی سیم هستند مثل این مثال eno1 اینترنت با سیم هستند
[swapnil@arch ~]$ ip link
1: lo: mtu 65536 qdisc noqueue state UNKNOWN mode DEFAULT group d
efault
link/loopback 00:00:00:00:00:00 brd 00:00:00:00:00:00
2: eno1: mtu 1500 qdisc fq_codel state UP mode DEFAULT
group default qlen 1000
link/ether f4:6d:04:19:2b:bf brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
حالا بجای eno1 اسم شبکه خودتون رو وارد کنید
systemctl enable dhcpcd@eno1.service
این systemctl دستور خیلی مهمه بعدا خیلی به دردتون می خوره
۲۷. خوب دیگه تموم شد حالا باید با دستورات زیر آماده ریست کردن و شروع آرچی که نصب کردید بشید
exit
با این دستور از آرچی که نصب شدید خارج می شید و به سی.دی نصاب بر می گردید
umount -R /mnt
با این دستور پارتیشن هایی که سوار شده بودن پیاده می شن
reboot
این هم که دیگه خودش خودشو تعریف میکنه سی.دی نصب رو خارج کنید تا بتونه خودش وارد بشه
۲۸. وقتی که سیستم دوباره بالا اومد واردش بشید - من پیشنهاد میکنم این بار با کاربر root وارد بشید - نام کاربر و رمز عبور رو وارد کنید تا وارد بشید
۲۹. چندتا پک هست که باید نصب کنید با دستور زیر
pacman -S xorg-server xorg-server-utils xorg-xinit xorg-twm xorg-xclock xterm mesa
۳۰. حالا درایور کار گرافیک چندتا دستور هست باید ببینید کارت گرافیکتون کدومه هر کدوم که بود دستورش رو وارد کنید - نمی دونم شاید اگر هم همه دستورات را وارد کنید مشکلی پیش نیاد
AMD/ATI
Open source
sudo pacman -S xf86-video-ati lib32-mesa-libgl
Proprietary
sudo pacman -S catalyst lib32-catalyst-utils
Intel
Open source
sudo pacman -S xf86-video-intel lib32-mesa-libgl
Nvidia
Open source
sudo pacman -S xf86-video-nouveau lib32-mesa-libgl
Proprietary
sudo pacman -S nvidia lib32-nvidia-libgl
Proprietary
sudo pacman -S nvidia-340xx lib32-nvidia-340xx-libgl
Proprietary
sudo pacman -S nvidia-304xx lib32-nvidia-304xx-libgl
۳۱. اگر از لپتاب استفاده میکنید برای اینکه از تاچ پد استفاده کنید این پک رو هم نصب کنید
pacman -S xf86-input-synaptics
۳۲. تا یادم نرفته به شماره ۲۶ - همون eno1 - رو یادتون باشه این ستورات رو وارد کنید که دچار مشکل نشید - چون ممکنه توی رابط گرافیکی نتونید اینطوری به انترنت وصل بشید - چون برای من پیش اومده که میگم
pacman -S networkmanager
systemctl enable NetworkManager.service
systemctl start NetworkManager.service
اون دستور بخش ۲۶ رو دوباره وارد کنید ولی به جای enable بنویسید disable
systemctl disable dhcpcd.service
۳۳. حالا دیگه تموم شد باید برید توی ویکی یه رابط کاربری گرافیکی انتخاب کنید نصب کنید حالش رو ببرید - اگر چه من خودم توصیه می کنم cinnamon بریزید خیلی قشنگه توی پست های بعدی می نویسم چطوری -
https://wiki.archlinux.org/index.php/Desktop_environment۳۴. درضمن یه چیزی یادم رفت بگم آرچ علاوه بر مخازنی که خودش داره یه سری مخازنی داره که معروفه به Arch User Repository یا AUR یه داستان جالبی داره برای خودش - که خیلی طولانی میشه بخوام تعریف کنم - همین قدر بدونید بسته هایی که توی مخازن pacman نیست اینجا هست ولی برای نصب از اینجا باید یه برنامه دیگه استفاده بشه با دستور زیر نصبش کنید
pacman -S yaourt
لازم به یادآوری نیست که من فرض کردم شما الآن با کاربر root وارد شدید به همین خاطر خیلی جاها توی دستورها sudo رو نیاوردم
برای استفاده از yaourt مثل مثال زیر فقط بجای esme-barname اسم بسته که می خواهید نصب بشه رو وارد کنید دستور نیاز به sudo نداره من قبلا با sudo میزدم همش از من ایراد می گرفت چندتا سؤال ازتون می پرسه با دقت جواب بدید نصب می کنه چیز مهمی نیست
۳۵. یه چیز دیگه هم هست که یه مدتی پدر من رو درآورده بود یه وقتی که سیستم - مثل اوبونتو یا ... - رو روشن می کنید یه صفحه ای میاد بالا که نام کاربری و رمز عبورتون رو ازتون می پرسه می تونید انتخاب کنید کدوم محیط گرافیکی براتون لود بشه به اون می گن Display manager بیشتر محیط های گرافیکی معروف - مثل گنوم و کی.دی.ای - خودشون برای خودشون یه همچین چیزی دارند - GDM — GNOME display manager - یه چیزی به نام xinitrc که من هم فکر می کردم به درد نمی خوره ولی وقتی slim نصب کردم و هرچی نام کاربری و پاسوردم رو می زدم وارد نمی شد - ارور می داد - متوجه شدم که چیز مهمیه مثل اینکه توی شماره ۲۹ به نام xorg-xinit نصب شده بود شما باید این دستور یک گپی ازش توی home خودتون بسازید که موقع نصب محیط گرافیکی باید اون رو ویرایش کنید تا دچار مشکلی که من شدم نشید
cp /etc/X11/xinit/xinitrc ~/.xinitrc
(۱) فقط یاد باشه مثل من دستور زیر رو نزنی که تا روز قیامت هم بشینی برات سایت گوگل رو محاسبه می کنه
ping www.google.com
(۲) دیگه گفتن نداره نداره که منظور از sda همون اولین مخزن ذخیره اطلاعاته - همون هارد اصلی - در مقابل sdb - که ممکنه هارد دوم باشه یا فلش مموری - sdc و غیره هم ممکنه باشه عددش هم که همونطور که فهمیدید شماره پارتیشن هر هارده - شاید بخواهید تعداد بیشتری داشته باشید - هر جایی خواستی ببینی پارتیشن ها کدوم به کدومه این دستور رو بزنی لیست می کنه برات
lsblk
LiSt BLocK اگر اشتباه نکرده باشم
(۳) یه وقتی اشتباهی که من کردم نکنی در این مرحله آدرس روت آرچی که باید نصب بشه / نیست mnt/ هست اصلا نگران نباشید بعدا درست که نصب کردید خودش میشه / اگر الآن به جای mnt/ وارد کنید / گندش در میاد
(۴) حالا شاید شما بخواهید پارتیشن های دیگه رو هم سوار کنید مثل boot/ - که من کردم - یا var/ در این صورت مشکلی نیست باید فولدر برای سوار شدنشون بسازید بعد راحت سوارشون کنید
(۵) حواست باشه غلط املایی ننویسی من یه بار همین دستور رو اشتباهی زدم اگر حواسم نبود گندش در می اومد
(۶) اگر ۶۲ بیتی نصب می کنید مثل من از --target=i386-pc توی دستور نترسید اگر خیلی می ترسید اصلا اون رو وارد نکنید اینجوری وارد کنید اشکالی نداره
grub-install --recheck /dev/sda
نکنه سرخود اینجوریش کنید
grub-install --target=i64-pc --recheck /dev/sda
دیدی کاری نداشت - الکی مثلا دستم خسته نشد از تایپ کردن -