* انتشار پایدار تنها هر دو سال یکبار
دو سال نیست. الگوی انتشار دبیان «هروقت آماده شد» است. البته نیازی هم به انتشارهای پیاپی نیست و نمیشه این رو عیب دونست
* حتی در زمان انتشار هم نرمافزارها متعلق به شش-هفت ماه قبل هستند و تا زمان انتشار بعدی به روز نمی شوند
این عیب نیست، این ویژگیشه. اگه نگران قدیمی بودن بستهها هستی، میتونید دبیان تستینگ یاناپایدار رو نصب کنی
* عدم ارائه به روز رسانی های دلتا (Delta) مانند Delta RPM
این هم عیب نیست. دلتاها اغلب موجب ناپایداری میشن.
* پایداری کمتر
پایداری کمتر نسبت به چی؟ اوبونتو در حد دبیان تستینگ پایداره و هدفش هم همینه که همینقدر پایدار باشه. اگه کسی پایداری بیشتر میخواد، میتونه مثل دبیان پایدار، نگارشهای LTS که حداقل شیش ماه از انتشارشون گذشته باشه رو نصب کنه.
* آپدیت های زیاد
این هم که واضحه نه تنها عیب نیست، بلکه مزیته.
* پشتیبانی از معماری های کمتر
رو این هم نمیشه اسم عیب گذاشت. اوبونتو معماریهای مرسوم (انواع اینتل و آرم) رو پشتیبانی میکنه و قشر هدفش هم همینهان. هدف اوبونتو مثل دبیان کار کردن روی همهچیز (Universal OS) نبوده، بلکه در دسترس قرار دادن نرمافزار آزاد برای عموم مردم بوده.
* نداشتن فایرفاکس ESR
چرا باید داشته باشه، وقتی خود فایرفاکس رو داره. دبیان هم از نگارش جدید، مثل اوبونتو به جای ESR از خود فایرفاکس استفاده میکنه.
* نرم افزارهای کمتر
کمتر از چی؟ اوبونتو بزرگترین مخزن رو از نظر تنوع نرمافزاری در بین همهٔ توزیعها داره. در واقع تمام مخازن دبیان رو به همراه کلّی برنامهٔ اختصاصی دیگه (مثل یونیتی و متعلّقاتش) داره.
عدم وجود بسته های دی وی دی در اوبونتو
کی گفته؟ اوبونتو هم مثل دبیان دیویدی داره.