آقا این بخش nerd مغز من رو با این تاپیک بیدار کردی
اول یک چیز مهم بگم:
وجود همه انسانها ارزشمنده، و هیچ دلیلی نداره آدمها رو از وجود داشتن و یا ابراز وجود منع کنیم مگر این که وجودشان موجب خطر بشه، که باز هم منع وجود به معنی کشتن نیست، به معنی محدود کردنه (مثلا ساقی مواد مخدر داره یک منطقه رو آلوده میکنه؟ خب زندان بره و در زندان بازیابی شه، امیدوارم بگیری چی میگم).
شما هم برای انجمن، خطر و آسیبی ایجاد نکردی قاعدتا که انجمن حسابت رو محدود نکرده. محدودیت حساب هم تا جایی که میدونم (و حتی تجربهش رو دارم) بر اساس گزارشاتی انجام میشه که باقی کاربرا بفرستن.
نتیجه اینه که اگر کاربری باهات مشکل داشت و این مشکل اونقدر جدی بود، قطعا تا الان اخطارهایی گرفته بودی (ممکن هم هست اخطار گرفته باشی ولی سطح بالایی نداشته باشه) و حسابت محدود و مسدود میشد.
اما بریم سر اصل مطلب. چند شب پیش یکی از دوستانم بهم پیام داد با این مضمون که «در این مدتی که باهم رفیقیم، دوست خوبی بودم؟» و راستش من هیچوقت به چنین سوالاتی حس خوبی نداشتم. این تیپ سوالات از حس ناامنی آدمها میاد. البته، حس ناامنی داشتن؛ چیزی نیست که بابتش به کسی خجالت و حس ناامنی بیشتر بدیما، موضوع اینه که جامعه ما القاء میکنه که ناامن باشیم.
یعنی چی؟ خب خیلی طبیعیه. ما وضعیت مدارسمون اینطوریه که یه رقابت سوپرمسموم بین بچهها ایجاد بشه. بعد هرکی نمره پایین بیاره، معلم یهو بهش میگه «هیچی نمیشی» و ... . تو خونواده این بحث رو داریم. وضعیت معیشتیمون بردتمون در وضعیت بقا.
خلاصهش اینه که هوا خیلی پسه.
دوست خوبم، تو به قدری که فکر کردی تا الان، مفید فایده بودی (اگر بیشتر نبوده) و این هم در نظر داشته باش که فعالیت در انجمن، برات درآمد و نفع مادی نداره که فکر کنی کم گذاشتن ازش، کار بدیه.
و خب درک میکنم در حال حاضر هم، اوضاع روحی روانی آدمها خرابه و خود به خود موجب زدن حرفای عجیب غریب میشه. خلاصه که همین