مشاعـــــــــــــــــره

[مهدی...]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

[mrmrn]

رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود

[Zartosht]

دیو مهیب خود سری چون ز غضب گرفت دم            امنیت از محیط ما رخت به بست وگشت گم

[سعید رسولی]

من که از آتش دل چون خُمِ مِی در جوشم
مُهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

[مهدی...]

مـــرا امـــید وصــــال تــــو زنده مــــی‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

[abdozzahra]

کسی که در هوس غریب استحاله شود

به پنجه نفس  غربیان مچاله شود
-----------------------------------------------------------

کجایند شورآفرینان عشق

علمدار مردان میدان عشق
------------------------------------------------------------

[Zartosht]

قلدر چاقوکش ایـران ملک بابایت نبود!
اجرت المثــل متاع بچگی‌هـایت نبود

[سعید رسولی]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند‬
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند‬

[foad]

دگر ره چون نداری طاقت نیش
مکن انگشت در سوراخ دم کژ

[سید محمود رضا سجادی]

ژاژ داری تو و هستـــــند ژاژخواران
بی سبب نیست که یازند سوی ژاژ

از اونجایی که ژ یکم سخته یه شعر دیگه هم میذارم. با اون ادامه بدیم بهتره

ژاله از نرگس چکید و برگ گل را آب داد
و زگلبرگ ناز پرورش مال عنـــــــاب داد

[یه انقلابی]

با سلام
دی شب به انتظار تو من و بودم و شراب ***** عمری گذشت بر من مست و نیامدی
یا علی

[سید محمود رضا سجادی]

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم

[یه انقلابی]

با سلام
من و ملازمت آستان پیر مغان **** که جام می به کف کافر و مسلمان داد
پ.ن :
به شیخ شهر فقیری ز جوع برد پناه *** بدان امید که از لطف خواهدش نان داد
هزار مسئله پرسید از مسائل و گفت *** که گر جواب نگویی نبایدت نان داد
نداشت حال جدل آن فقیر و شیخ غیور *** نداد نانش و ببرد آبش تا جان داد
عجب که با همه دانایی این نمی‌دانست *** که حق به بنده نه روزی به شرط ایمان داد
من و ملازمت آستان پیر مغان **** که جام می به کف کافر و مسلمان داد

یا علی

[abdozzahra]

در زمانی که سگی پارس نمود -------------------خاطرت جمع نمیگیرد پا

--------------------------------------------------------------------------------------

دیریست که از حظور او جا ماندیم-----------------در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم-------------------ماییم که در غربت کبری ماندیم(یا مهدی(عج))

[SAM1]

ما نه سـبزيم كه در فصل خزان زرد شويم
آيت ســـبزي خود شاخـه ي شمشاد كنيم
ظلم اگر كــوه بـود ما بكنيـمش از بن
تكيه بر عـزم خود و تيشـه ي فرهـاد كنيم
---------------------------------
آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه ی غیبش دوا کنند