0 کاربر و 1 مهمان درحال مشاهده موضوع.
این مدت مشاعره ها را می خونم و لذت می برم و ناگه یاد این شعر زیبای استاد برجسته ایرج میرزا افتادم که درخور توجه است:شـــــنيدم يـــــاوه گـــــويي هـــــرزه پـــــويي گــــــدايي، ســــــفله اي، بــــــي آبرويــــــي چــــــو اشــــــعار حجــــــابم را شــــــنيده حجـــــاب شـــــرم و عفـــــت را دريـــــده زبـــــان بگـــــشاده بـــــر دشـــــنام بنـــــده بــــه زشــــتي يــــاد كــــرده نــــام بنــــده ولــــي مــــن هــــيچ بــــد از وي نگــــويم بــــــه جــــــز راه ادب راهــــــي نپــــــويم