مشاعـــــــــــــــــره

[Bersam]

مائیم و می و مطرب و این کنج خراب        جان و دل و جام و جامه در رهن شراب
فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب               آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

[Aliir]

با بدان منشین که صحبت بد   گرچه پاکی تو را پلید کند
خورشید بدین بزرگی را   پاره‌ای ابر ناپدید کند

[ellvllan]

درمیان گریه خوابش در ربود        دید در خواب او که پیری رو نمود
گفت ای شه مژده حاجاتت رواست       گر غریبی آیدت فردا ز ماست
چونک آید او حکیمی حاذقست       صادقش دان کو امین و صادقست

[Bersam]

تا چند زنم بروی دریاها خشت        بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود       که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت

[ellvllan]

تو ز سر مستان قلاویزی مجو                    جامه چاكان را، چه فرمایی ؟ رفو !!

[ریچارد استالمن بزرگ!]

واخلایی و احبابی ذروا من حبه مابی                         مریض العشق لا یبری و لا یشکو الی الراقی

[دانیال بهزادی]

یاد باد آن کو به قصد جان ما *** عهد را بشکست و پیمان نیز هم

[اکبر خان]

ماییم و آستانه عشق و سر نیاز             تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست.

[ریچارد استالمن بزرگ!]

تعالى واسقطي مطرا على عطشي وصحرائى                وذوبي في فمي كالشمع وانعجبي باجزائي

[دانیال بهزادی]

یکی درد و یکی درمان پسندد * یکی وصل و یکی هجران پسندد

[saeedmar]

در غم عشق تو ای صنم روز و شب ناله ها می کنم من

وز قد و قامتت هرزمان صد قیامت به پا می کنم من

دست بر زلف تو می زنم روز خود را سیه می کنم من

گر به فلک می رسد آه من از غمت

چشم تو دل می برد

دلربا یار

[Bersam]

رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند        مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند

[اکبر خان]

دردمندان بلا زهر هلاهل دارند               قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی

[دانیال بهزادی]

یکی در بیابان سگی تشنه یافت * برون از رمق در حیاتش نیافت

[Bersam]

یکی در بیابان سگی تشنه یافت * برون از رمق در حیاتش نیافت

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد        چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات       آخر به دل خاک فرو خواهی شد