در این درگه که گه که که و که که می شود ناگه مشو غره به امروزت که از فردا نی آگه !
زیبا بود از که خیلی زیبا توی شعر استفاده شده
هر گیا را، كش بود میل عُلا در مزید است و حیات و در نما
چون كه گردانید سر سوی زمین در كمی و خشكی و نقص و غبین
میل روحت، چون سوی بالا بود در تزاید، مرجعت آنجا بود
ور نگونساری، سرت سوی زمین آفلی حق لا یحب الآفلین