برای اینجور مسایل باید یک الگوی واحد برای همه وجود داشته باشه که همه بهش متعقد باشن و بهش احترام بذارن ولی متاسفانه همچین چیزی نیست. این ترکیب کلمههای «تعالی بشری» و «عدم استفاده بر ضد بشریت» خیلی کلمههای عمومی هستند و برداشتهای زیادی و حتی متضادی میشه ازش کرد. یکی از ویژگیهای یک قانون خوب اینه مفادش کاملا صریح و بدور از «چندبرداشتی» بودن باشه. یه مثال میزنم تا مساله روشن بشه:
مثلا ایران به این معتقد هست که «اعدام در ملاء عام» یک عمل برای تعالی بشری هستش و باعث میشه که دزدان و متجاوزان و ... درس عبرت بگیرن ولی ایالات متحده میگه نه این عمل باعث میشه که قبح کارهایی که دزدان و قاتلان انجام دادن بریزه و یا اینکه کودکانی که شاهد همچین صحنههایی هستن در زندگی آینده و روحیشون تاثیر میذاره پس این کار رو بر ضد بشریت میدونه. نگاه کنید نمیخوام بگم که کی درست میگه یا کی غلط، حالا قانون کدوم کشور رو مییان توش لحاظ میکنن؟ قانون ایران رو؟ قولتون میدم بدون شک قانون ایالات متحده رو. پس اگه به اجماعی برسن - که محاله به هیچ عنوان برسن- بازم به نفع ما نیست چون قانون کشور ما واردش نمیشه. و خوب یا بد فرهنگ مقبول جهانی فرهنگ ایرانی نیست بلکه فرهنگ آمریکایی هست، پس با اینکار یک قدم به جهانیسازی مزخرفشون نزدیکتر میشن. که به قولی «جهانیسازی globalization یعنی جهانی شدن همهی فرهنگها ولی ماالآن شاهد جهانی شدن فرهنگ آمریکایی هستیم یعنی آمریکاییسازی Americanization و نه جهانیسازی». پس به نظر من اینکار غیر ممکنه تا ببینیم نظر شما دوستان آگاه چیه.