آیا انجمن فارسی اوبونتو به سمت انحصار طلبی میرود . ؟

[سلمان م.]

دوست عزیز من،
۰. بنده موافق دسترسی آزاد اطلاعات برای تمامی نوع بشر هستم.
۱. من کلمه‌ی آلمان رو زیاد تکرار کردم تا این شبه بوجود نیاد که مطالب روی این وب‌گاه توی ایران هستند، مخاطبان ما ایرانی‌ها هستند ولی محتویات این وب‌گاه توی کشوری غیر از ایران وجود داره،‌ پس در نتیجه ما ملزم به رعایت قوانین اون‌جا هستیم. اگه سرورهای این وب‌گاه توی ایران بود، حرف شما کاملن صحیح بود و هیچ کس نمی‌تونست و نبایستی که اعتراضی داشته باشه. اگه ما قوانینی که از بالا دست (کنونیکال) اومده رو رعایت نکنیم، اون‌ها عطای این وب‌گاه رو به لغاش می‌بخشن. چون با کسی تعارف ندارن.
۲. طبق اون عکسی که شما گذاشتید، بنظر من داره یه چیز دیگه می‌گه، می‌شه لینک دانلود اون کتاب رو از روی وب‌گاه «اِرایلی» بذارید؟ من هرچی گشتم پیدا نکردم.
۳. هیچ کس توای این وب‌گاه نمی‌گه که اوبونتو ویژگی بد نداره. یک سری مباحث مدیریتی هست که شاید شما اطلاع نداشته باشید. یعضی از مسایل هست که توسط نویسندگان بزرگ دنیای گنو/لینوکس گفته می‌شه و خیلی‌ها هم اون رو رعایت می‌کنند. یکی از اصول اولیه برای مدیریت جامعه‌های کاربری نرم‌افزارهای آزاد این هست که از holy wars یا همون دعواهایی که آخر کار به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسند جلوگیری بشه. خیلی از انتقادها هم به این سمت کشیده می‌شوند. مثال‌هایی از این دست رو می‌شه گفت «اوبونتو بهتر است یا ویندوز»، «ای‌مکس بهتر است وی»، و ....

۴. اگر انتقادی علمی و غیرسلیقه‌ای باشه، هیچ عقل سلیمی با اون مخالفت نمی‌کنه، شما بهتره توی این انجمن جست‌و‌جو کنید «اوبونتو جاسوس‌افزار» تا ببینید که چه پست‌هایی بالا می‌یاد (که خودم هم عمده‌اش رو ترجمه کردم و روی همین وب‌گاه گذاشتم)

موفق و پیروز باشید

[aliboy]

گزینه 1 درسته

چه جالب؟!بعضی ها توی این فروم رفتارهای جالبی دارن؟!بدون ناظر و با بودن ناظر

http://forum.ubuntu.ir/index.php/topic,56787.msg452972.html#msg452972

و

http://forum.ubuntu.ir/index.php/topic,55762.msg441972.html#msg441972

[دانیال بهزادی]

جامعه‌ی امروز و جامعه‌ی آزاد را بررسی می‌کنیم البته از دیدگاه خودمان. هر شخصی که فکر می‌کند جامعه‌ی امروز اینچنین نیست، می‌تواند دلایل خود را عنوان کند و اگر منطقی بود ما می‌پذیریم
جامعه‌ی A: جامعه‌ی امروزی با قوانین انحصار فکری(پتنت) و کپی رایت و تفکری غالب بر اکثریت مردم
جامعه‌ی B: جامعه‌ی دانش آزاد
نکته: جامعه‌ی دانش آزاد یعنی هر جامعه‌ای با هر تفکری. ما فقط از دید آزاد بودن دسترسی به دانش و اثرات آن بحث خواهیم کرد.
منابع مالی:
شهر A یک سیستم فرهنگی انحصاری دارد که در آن ناشران حقوق مولفان را خریداری می‌کنند و شرایط گسترش آثار آنان را فراهم می‌کنند مانند تولید و تکثیر آثار آن‌ها با قفل‌های مخصوص برای جلوگیری از کپی‌برداری و پرداخت هزینه‌های شکایات حقوقی نقض حقوق مالکیت فکری، تبلیغات برای معرفی آثار مولفان به جامعه، سیستم ‌پخش و فروش محصولات و پرداخت هزینه‌ی تولید و امرار معاش مؤلف.
شهر B یک سیستم فرهنگی آزاد دارد که در آن مؤلف باید هزینه‌ی زندگی و تولید آثار خود را خودش فراهم کند اما هزینه‌ی تبلیغات ندارد، هزینه‌ی تکثیر و تولید ندارد و سیستم پخش و فروش هم ندارد.
در شهر A مؤلف مستقل باید هزینه‌ی تحصیل، زندگی، تبلیغات، تکثیر و تولید، پخش و فروش را خود به عهده بگیرد.
در شهر B مؤلف باید هزینه‌ی تولید و زندگی خود را به عهده بگیرد.
بازگشت سرمایه:
در شهر A هزینه‌های صرف شده قبل از استفاده‌ی جامعه گرفته می‌شود و ناشر مسئولیتی نسبت به محتوای آثار و رضایت جامعه بعد از فروش ندارد که این باعث بساز و بندازهای زیاد و از دست رفتن محتوای آثار فرهنگی می‌شود. ذکر این نکته هم لازم است که هیچ وقت یک ناشر به اندازه‌ی مؤلف برای محتوای اثر ارزش قائل نیست. بیشتر درآمد حاصله اکثراً به ناشر می‌رسد و مؤلف یا مبلغ ثابتی را در ابتدا دریافت می‌کند یا درصد ناچیزی از سود را دریافت می‌کند البته شرایط نادری هم وجود دارد که به علت شناخته بودن مؤلف و مقبولیت آثار قبلی این مبالغ دریافتی بالاتر است اما همیشه مولفان جدید شرایط ناعادلانه‌ی ناشرها را قبول می‌کنند. لازم به ذکر است که سود ناشران در قانع کردن استعدادهای ناشناخته به لزوم اجرای این شرایط است چون هزینه‌ی کم و سود سرشاری را برای آنان به همراه میآورد. برای بررسی بیشتر این مطلب بهتر است به سراغ مولفان جامعه‌ی خود بروید نه ناشرات و تجار.
در سوی دیگر در شهر B مؤلف بعد از استفاده‌ی جامعه هزینه‌ی خود را دریافت می‌کند پس مسلم است که در قبال محتوای اثر و رضایت جامعه مسئول است البته به صورت اجباری چون در صورت پایین بودن ارزش محتوایی اثر و راضی نبودن جامعه نمی‌تواند هزینه‌ی زیادی را بدست آورد. زنده ماندن فرهنگی مؤلف به مقبولیت در نظر جامه و رضایت جامعه بستگی دارد. از سوی دیگر چون تمام اختیار اثر در دست مؤلف است مسلم راضی به تولید اثری بی‌محتوا نمی‌شود. تمام درآمد به مؤلف می‌رسد و جامعه هزینه‌ی بسیار کمتری برای استفاده می‌پردازد چون بسیاری ازهزینه‌های زائد از چرخه تولید حذف شده است و همچنین استفاده از آثار نیز به شدت افزایش میآبد. در این میان افراد بسیاری که توان مالی استفاده از آثار را ندارند نیز می‌توانند از این محصولات استفاده کنند و افزایش فرهنگ عمومی را برای جامعه به ارمغان می‌آورد.
مقبولیت:
در شهر B استفاده از آثار هنرمندان، آنان را بیشتر از قبل معرفی می‌کند و چون بعد از استفاده‌ جامعه از اثر خود شناخته می‌شوند این مقبولیت ساختگی و بر اثر تبلیغات پوچ نیست.
در شهر A چون قبل از استفاده باید هزینه پرداخت کرد مسلماً نمی‌توان از آثار همه‌ی مولفین استفاده کرد و باید به تبلیغات پوچ که هدفی جز کسب درآمد ندارد، دلخوش بود.
عدالت:
در شهر A چون توان مالی مولفین با ناشران برابر نیست، هر مولفی که بدون پشتوانه‌ی ناشران بخواهد آزادی خود را حفظ کند محکوم به شکست است و این یک واقعیت تلخ است.
در شهر B به دلیل شرایط برابر برای همه‌ی مولفین، آثار است که بررسی می‌شود و به مؤلف ارزش می‌بخشد.
قضاوت:
در شهر A قاضی ناشرانند که مؤلف را با استعداد می‌خوانند و شرایط را برای پیشرفتش فراهم می‌کنند
در شهر B این مردمند که قاضی‌اند و هر مولفی می‌تواند به دادگاه مردم برود و اگر با استعداد شناخته شد در پیشرفت جامعه‌ی خود شریک شود
یکی از بزرگترین مشکلات برای افزایش سطح فرهنگی جامعه افراد کم درآمد و کم‌سواد جامعه هستند زیرا در روش فعلی هم تحصیل علم محدود و هزینه‌بر است و هم استفاده از علم و فرهنگ هزینه‌بر است.
ماندگاری:
در شهر A تا وقتی مؤلف زنده می‌ماند که ناشر از او و همکاری با او راضی باشد
در شهر B مؤلف تا وقتی که جامعه از او حمایت کند زنده خواهد ماند.
اختیار:
در شهر A اختیار محتوای فرهنگی آثار مولفین را ناشران تعیین می‌کنند و این بسیار خطرناک است.
در شهر B اختیار محتوای آثار مولفین در ابتدا به عهده‌ی مولفین و در اصل به عهده‌ی جامعه است.
آموزش:
در شهر B آموزش آنچه می‌دانیم نه تنها چیزی از ما کم نمی‌کند بلکه به حامیان ما نیز اضافه می‌کند.
در شهر A آموزش روش تولید جز اضافه کردن شریکی برای کم کردن سود حاصل دیگری ندارد به همین دلیل اغلب آموزش‌ها برای جایگزین کردن نیروی فرسوده با نیروی جدید است.
هدف نهایی:
در شهر A در بهترین حالت (که مسلماً وجود ندارد) بهبود اثر وابسته به ناشر است و سرنوشت یک جامعه به ناشران و واسطه‌ها بستگی دارد که اولویت اول آن‌ها بازگشت سرمایه است.
در شهر B آثار تولید شده باید با خواست جامعه یکسان باشد و هزینه‌ی تولید نیز به حداقل خواهد رسید.
راه‌های رسیدن:
راه فراهم کردن شرایط برای رسیدن به شرایط اجتماعی شهر A برقراری قوانین محدود کننده، اجرای مجازات‌ و تبلیغات گستره برای قبولاندن تفکر مالکیت فکری به جامعه است.
راه فراهم کردن شرایط برای رسیدن به شهر B آشنا کردن مردم با روش درست حمایت کردن از آن چیزی است که دوست دارند.

این رو از کجا پیدا کردی؟ می‌دونستی من نوشتمش؟

[محسن ح.]

این رو از کجا پیدا کردی؟ می‌دونستی من نوشتمش؟

همین ۱ جمله +۱۰۰۰۰۰ داشت !!!! 

[nixoeen]

اینجا انجمن کاربران ایرانی اوبونتو است . نه کشور دیگر .

کاربران ایرانی، ولی نه حتما کاربران مقیم ایران!

من میخوام یک کتاب بخرم و نمیتونم .من میخوام پول اون رو بدم ولی نمیتونم . این به این معنی است که شما موافق دسترسی آزاد اطلاعات نیستید .

اگر واقعا هدفتون خرید کتاب هست، می‌تونید راهش رو پیدا کنید. اگر همه راه‌ها رو امتحان کردید و نتونستید راهش رو پیدا کنید، به اندازه کافی سعی نکردید! در اون صورت می‌تونید به من پیغام بدید و من بهتون راهش رو نشون می‌دم که از همون ایران بتونید کتاب رو بخرید

تا ۴۵ روز میتونید ببینید و اگر دوست داشتید کتاب رو خریداری کنید .
آیا شما قبل از اینکه به مجوز ها نگاه کنید . پیش داوری نکردید ؟

خیر! من همیشه یادگیری زبان رو قدم اول برای پیشرفت در شرایط فعلی جهان می‌دونم. اینطوری امکان برداشت اشتباه پایین میاد و خودتون هم می‌تونید در اینترنت نقش فعالی در دسترسی آزاد اطلاعات، با ترجمه یا نوشتن مقالات آزاد داشته باشید.
نوشته شده:

Free online edition for 45 days with purchase of this book.

یعنی اگر این کتاب رو بخرید، به مدت ۴۵ روز دسترسی رایگان به نسخه الکترونیکی آنلاین اون هم خواهید داشت.



متاسفانه ما در ایران یاد نگرفتیم که هر چیزی رو از راهش پیگیری کنیم.
علاقه‌مند به دسترسی آزاد اطلاعات هستید؟ اون رو ایجاد کنید! راهش کپی‌ کردن غیر مجاز کتاب‌ها نیست! با سیاست‌های یک کشور خاص مخالفید؟ راهش «مرگ‌ بر» گفتن نیست. با محدودیت سرعت اینترنت مخالفید؟ راهش سکوت یا شکایت توی تاکسی نیست! با فقر مخالفید؟ راهش کمک به گدای توی خیابون نیست. ای کاش یاد بگیریم هر چیزی رو از راهی دنبال کنیم که نتیجه بده، نه با راه حل موقتی که می‌تونه اثرات بدتری از عدم انجام اون داشته باشه.

[sanaderi]

حرف من حرف nixoeen...تشکر!!

[جادی]

منم موافق دسترسی آزاد به اطلاعات آزاد هستم و به همین خاطر نوشته های خودم رو آزاد منتشر می کنم ولی دزدین کار بقیه و انتشار غیرقانونی شون وقتی موافقت کردم که اینکار رو نکنم، خیلی زشته (:

اگر موافق دسترسی آزادی سعی کن محتوای ارزشمند تولید کنی و آزاد در اختیار بقیه بذاریشون مثلا یک جایی توی اینترنت شروع کن به نوشتن یک کتاب آزاد در مورد لینوکس که بقیه حق داشته باشن تغییرش بدن یا کپی کنن یا بخونن یا هر چی که دوست دارن. خلاص (:

[کیان]

منم موافق دسترسی آزاد به اطلاعات آزاد هستم و به همین خاطر نوشته های خودم رو آزاد منتشر می کنم ولی دزدین کار بقیه و انتشار غیرقانونی شون وقتی موافقت کردم که اینکار رو نکنم، خیلی زشته (:

من درک نمی کنم! اگر به کپی رایت معتقد نیستید چرا بهش احترام میذارید! فقط چون برای یک عده دیگه محترمه؟
اگه به دسترسی آزاد معتقید چرا قانون های بازدانده رو رعایت میکنید. عقیده یک چیز، عمل یک چیز دیگه!!!

[vandu]

منم موافق دسترسی آزاد به اطلاعات آزاد هستم و به همین خاطر نوشته های خودم رو آزاد منتشر می کنم ولی دزدین کار بقیه و انتشار غیرقانونی شون وقتی موافقت کردم که اینکار رو نکنم، خیلی زشته (:

من درک نمی کنم! اگر به کپی رایت معتقد نیستید چرا بهش احترام میذارید! فقط چون برای یک عده دیگه محترمه؟
اگه به دسترسی آزاد معتقید چرا قانون های بازدانده رو رعایت میکنید. عقیده یک چیز، عمل یک چیز دیگه!!!

به نظرم اینجا بحث احترام به یک قانون خاص نیست. احترام به حقوق افراده. مثلا اگه شما راننده باشید و تصمیم بگیرید رایگان مسافرکشی کنید، می‌تونید امیدوار باشید که یه نفر مثل خودتون (که پولی از مسافر نمی‌گیره) یه جایی سر راهتون قرار بگیره و بهتون کمک کنه. اما اگه توی یه مسیری هیچکس با چنین مرام و مسلکی پیدا نشد و مجبور شدید سوار تاکسی بشید، مسلما باید پولش رو بپردازید. احیانا نمی‌خواید راننده رو کتک بزنید که! حتی اگر مخالف سازمان تاکسیرانی و تشکیلاتش باشید! :-D

پ.ن: ببخشید مثال از این بهتر به ذهنم نرسید!

[کیان]

به نظرم اینجا بحث احترام به یک قانون خاص نیست. احترام به حقوق افراده. مثلا اگه شما راننده باشید و تصمیم بگیرید رایگان مسافرکشی کنید، می‌تونید امیدوار باشید که یه نفر مثل خودتون (که پولی از مسافر نمی‌گیره) یه جایی سر راهتون قرار بگیره و بهتون کمک کنه. اما اگه توی یه مسیری هیچکس با چنین مرام و مسلکی پیدا نشد و مجبور شدید سوار تاکسی بشید، مسلما باید پولش رو بپردازید. احیانا نمی‌خواید راننده رو کتک بزنید که! حتی اگر مخالف سازمان تاکسیرانی و تشکیلاتش باشید! :-D

با این مثال اصل هر چی انقلاب و حق تظاهراته زیر سوال بردی!

[vandu]

به نظرم اینجا بحث احترام به یک قانون خاص نیست. احترام به حقوق افراده. مثلا اگه شما راننده باشید و تصمیم بگیرید رایگان مسافرکشی کنید، می‌تونید امیدوار باشید که یه نفر مثل خودتون (که پولی از مسافر نمی‌گیره) یه جایی سر راهتون قرار بگیره و بهتون کمک کنه. اما اگه توی یه مسیری هیچکس با چنین مرام و مسلکی پیدا نشد و مجبور شدید سوار تاکسی بشید، مسلما باید پولش رو بپردازید. احیانا نمی‌خواید راننده رو کتک بزنید که! حتی اگر مخالف سازمان تاکسیرانی و تشکیلاتش باشید! :-D

با این مثال اصل هر چی انقلاب و حق تظاهراته زیر سوال بردی!

آخه اون راننده تاکسی که با دریافت پول شخصا حق شما رو پایمال نمی‌کنه که. البته اعتراض به قانونگذار (در صورتی که حقوق بخش قابل توجهی از جامعه رو نادیده بگیره) کماکان سرجای خودش هست. ولی نه به اشکالی که شما فرمودید.
بحث rev (همون revolution) هم دیگه منسوخ شده به نظرم. فکر می‌کنم revـها در شرایط فعلی کمکی به هیچ جامعه‌ای نمی‌کنن. روش صحیح کار تغییر افکار عمومی هست. شما تا یک نفر رو متقاعد (و نه مجبور) به کاری نکنید راه به جایی نمی‌برید. تغییر افکار عمومی هم زمان می‌بره. و تلاش و پشتکار لازم داره.

[sanaderi]

منم موافق دسترسی آزاد به اطلاعات آزاد هستم و به همین خاطر نوشته های خودم رو آزاد منتشر می کنم ولی دزدین کار بقیه و انتشار غیرقانونی شون وقتی موافقت کردم که اینکار رو نکنم، خیلی زشته (:

من درک نمی کنم! اگر به کپی رایت معتقد نیستید چرا بهش احترام میذارید! فقط چون برای یک عده دیگه محترمه؟
اگه به دسترسی آزاد معتقید چرا قانون های بازدانده رو رعایت میکنید. عقیده یک چیز، عمل یک چیز دیگه!!!

دوست عزیز با این تفکری که شما دارید تولید کنندگان نرم افزار،نویسندگان و... زمین گیر مشن به زودی!به نظر من بچه های اینجا به اپن سورس معتقدن نه به حق دسترسی آزاد!یه اثر می تونه پولی باشه!اپن سورس هم باشه!این طور نیست؟!

[Mehdi]

نقل از قوانین و خط مشیِ رفتاری در انجمن‌های فارسی اوبونتو:

۲. شما توافق می‌کنید که هیچ‌گونه ارسال ناقض قوانین حق نشر و طبع (Copyright) بدون اجازه رسمی از صاحبان آن حق نخواهید داشت.
ارسال مطالب از کتاب‌ها، سایت‌ها و سایر منابع به شرط رعایت حقوق مؤلف اولیه مجاز است و شما توافق می‌کنید که در صورت داشتن چنین ارسال‌هایی منبع را به‌صورت کامل ذکر نمائید. درصورتیکه روش صحیح لینک دادن را نمی‌دانید، این راهنما http://wiki.ubuntu.ir/HowtoQuote را مطالعه نمائيد.

۳. انجمن‌های فارسی اوبونتو از پذیرش هر گونه عنوانی که به نحوی قوانین حقوق مؤلفین و مصنفین (کُپی‌رایت) را زیر پا بگذارد معذور است و حق حذف، قفل، انتقال یا ویرایش ارسال‌هایی که این موضوع در آنها رعایت نشده باشد را برای خود محفوظ می‌داند. از مواردی که در شمول این بند قرار گیرند می‌توان به بکارگیری warez، توصیه به استفاده از crackها، مباحث مربوط به crack، خرابکاری و نفوذ، تبلیغ یا انتشار غیر قانونی نرم‌افزار، کتب، تولید Spam (هرزنامه) و موارد مشابه اشاره نمود.

لطفا از روی لطف و مهربانی قوانین رو به دقت مطالعه کنید و بهشون احترام بگذارید!

[جادی]

منم موافق دسترسی آزاد به اطلاعات آزاد هستم و به همین خاطر نوشته های خودم رو آزاد منتشر می کنم ولی دزدین کار بقیه و انتشار غیرقانونی شون وقتی موافقت کردم که اینکار رو نکنم، خیلی زشته (:

من درک نمی کنم! اگر به کپی رایت معتقد نیستید چرا بهش احترام میذارید! فقط چون برای یک عده دیگه محترمه؟
اگه به دسترسی آزاد معتقید چرا قانون های بازدانده رو رعایت میکنید. عقیده یک چیز، عمل یک چیز دیگه!!!

هاها جدی می گی؟ ((((: اگر من معتقدم که خودم قهوه می خورم معنی نداره برم لیوان چایی بقیه رو بریزم زمین (: اگر من معتقدم که وقتی کیک صبحانه ام رو می یارم شرکت باید اونو با دوستام تقسیم کنم ولی اصلا به این معنی نیست که صبح بیام از بقیه که چنین اعتقادی ندارن، کیک هاشون رو یواشکی بدزدم (:

[کیان]

هاها جدی می گی؟ ((((:

نه! همین طوری گفتم دور همیم بخندیم!

اگر من معتقدم که خودم قهوه می خورم معنی نداره برم لیوان چایی بقیه رو بریزم زمین (:

اگر بقیه مجبور شده باشند به زور چای بخورند می تونی بری چایی شون رو بریزی

اگر من معتقدم که وقتی کیک صبحانه ام رو می یارم شرکت باید اونو با دوستام تقسیم کنم ولی اصلا به این معنی نیست که صبح بیام از بقیه که چنین اعتقادی ندارن، کیک هاشون رو یواشکی بدزدم (:

مثال بی ربطی بود. ربطش رو با موضوع کپی رایت (که یک قانونه و نه یک روش اخلاقی) توضیح بده؟