دوستان سلام
من امروز ابونتو رو نصب کردم چقدر هم هیجان انگیز بود سی دیش از هلند اومده بود یه سوال دارم البته قبل از اینکه سوالم رو بپرسم جستجو کردم ولی چیزی دستگیرم نشد و اما سوال این sudo یعنی چه و چرا در محیط ترمینال بایستی حتما این عبارت رو تایپ کنیم ؟
مقدمه: 
لینوکس رو از همون اول برای محیط های چند کاربری طراحی و پیاده سازی کردن مثل یونیکس. شاید کسی که زیاد وارد نباشه این رو با این خاصیت ویندوز که می شه چندتا یوزر ساخت اشتباه بگیره و فکر کنه اونجا هم به همین شکله ولی فرق این دوتا زمین تا آسمونه. یکم مقایسه می کنم تا بیشتر این قابلیت روشن بشه. تو ویندوز تفاوت کاربرهای مختلف به شدت محدوده، فقط شامل چند چیز جزئ ميشه، مثل عکس زمینه کار یا قالبی که استفاده شده و ... کلا چیزهایی که اگه سرفه نظر بشن هیچ اتفاقی نمی افته. ولی تو لینوکس هر کاربر یک مالکیت و کنترل مخصوص به خودش رو داره. هر فایل متعلق به یک گروه کاربری خاصه و بنابراین هیچ کاربری نمی تونه تو کار کاربرهای دیگه دخالت کنه. این یعنی محیط چند کاربری، همین باعث میشه که ویروسها و برنامه های مخرب لینوکس نسبت به ویندوز به صفر میل کنه نه تعداد کاربرها و چیزهای دیگه ای که گاها شنیده میشه. بحث در باره ویژگیها و منافعی که از قابلیت بدست میاد انقدر گسترداست که میشه در موردش کتابها نوشت. هر کسی که مدت کوتاهی با لینوکس کار کنه خودش متوجه می شه که این قابلیت برای محیطهای چند کاربری چقدر حیاتیه که ویندوز از اون محرومه.
حالا برگردیم به سوال، اینکه دستور sudo چیه و چرا باید استفاده بشه:گفتیم هر کاربر فقط به فایل های خودش دسترسی داره حالا اگه نیاز باشه که دسترسی
کاربر ریشه (1) رو داشته باشه باید چیکار کنه؟! اینجاس که باید از این دستور استفاده کنه. یعنی به اول دستوری که نیاز به دسترسی کامل داره، دستور sudo رو اضافه کنه. بعد از اجرای دستور با پیشوند sudo مکان نما در ترمینال به خط جدید میره و از کاربر پاسورد در خواست میشه. با وارد کردن کلیدها مکان نما از سرجاش حرکت نمیکنه و تو خروجی ستاره یا کاراکتری نمایش داده نمیشه. این شیوه هم به امنیت بیشتر کمک میکنه تا اگه جاسوسی! اون نزدیکی ها باشه نتونه تعداد حروف پاسورد رو تشخیص بده.
دلیل استفاده از این دستور هم تقریبا روشنه و اون هم اینکه مثلا بعضی از برنامه ها نیاز دارن که فایلهای سیستم رو تغییر بدن یا فایلها خودشون رو تو شاخه هایی کپی کنن که تو حالت عادی اجازه دسترسی ندارن. کلا جاهایی باید از این دستور استفاده بهشه که برنامه ها قصد انجام کارهایی دارن که به اجازه دسترسی ریشه نیاز داشته باشن. و این ما هستیم که با وارد کردن این دستور بهشون اجازه می دیم.
(1) کاربر ریشه یا کاربر روت: کاربری که به همه فایلها تو همه ی شاخه ها دسترسی داره و می تونه اونها رو ویرایش کنه
موضوع: مسائلی که ممکن است یک تازه کار داشته باشد... (دفعات بازدید: 237282 بار)
