با سلام
من واقعا از دوستان خواهش می کنم که کنجکاوی من در مورد نظر مراجع رو فراموش کنند (چون کاملا یک بحث جدا و تخصصی دیگر است.) ممنون
بحث بنده فارغ از جنبه درستی اینکار از دیدگاه نرم افزار آزاد (که اساسا دلیل و فلسفه وجودی آن را زیر سوال جدی میبرد و قبلا بحث کردم) و امکان انجامش (که دوستان بحث کردند) این است که
آیا اساسا نیازهای کاربر جدید و عادت کرده به نرم افزارهای انحصاری با این تامین میشود یا نه؟
آیا گنو/لینوکس دیگر کاربران جدی خود را (حتی در ایران) با این شیوه جذب کرده است یا با ارایه روشها و راه کارهای خلاقانه و نو کاربر جذب شده است؟
دوستمون فرمودند که کاربر امنیت و پایداری و محاسن گنو/لینوکس رو به همراه نرم افزارهای انحصاری آشنای خود با هم خواهد داشت. (نزدیک به این مضمون)
آیا اساسا این محاسن یعنی پایداری و امنیت و ... گنو/لینوکس با این شرایط حفظ می شود؟
حتی اگر تمامی هدف این کار کسب منفعت مالی باشد (که اجمالا بد نیست) باید به نیازهای کاربر پاسخ درست و شاید بهتر است بگویم بهترین پاسخ داده شود.
آیا باید نگاه ما به کاربر مانند نگاه تولید کنندگان انحصاری باشد؟ (که وابستگی به کمپانی را طلب می کنند)
با این نگاه هرچه کاربر ناشی تر و نادان تر باشد برای ما بهتر است (همون مثال نصب ویندوز و پول گرفتن دوستمون)
با نگاه کاملا بازاری این شیوه تا زمان محدودی بازار رو به سمت شما سوق می دهد و شما برای بقای در رقابت باید کاربر رو نادان تر و محدودتر کنید
این خود بتدریج باعث کاهش محبوبیت و بازار فروش نخواهد شد؟
این درحالی است که گنو کاربران را به دانایی بیشتر تشویق می کند تا هم مشکلات خود را رفع کنند و هم برای ادامه راه جمعی کمک نمایند (البته در صورت توان)
آیا بهتر نیست با بررسی نیاز کاربران گوناگون، برای نیازهای واقعی آنها ایده و فکر خلاق ارایه داد؟ و پول آموزش این فکر و خلاقیت رو از دیگران دریافت کرد؟
پروژه Emacs رو بخاطر بیارید.
آیا به واقع امکان انجام اینکار با احترام به اصول نرم افزارهای آزاد امکانپذیر نیست؟