ببخشید وسط بحث میام و میخوام در مورد عنوان این موضوع نظر بدم! «سی شارپ بیماری خطرناک برنامه نویسان ایرانی»
از نظر من مهمترین بیماری متخصصین (به طور کلی!)
تعصبه نه سیشارپ یا هر چیز دیگه.
سیشارپ یه زبان استانداردسازی شدهست که از نظر ساختار سادگی خوبی داره و استانداردهایی مثل شیءگرایی، خوانا بودن، سطح بالا بودن و... رو به خوبی پیادهسازی کرده. البته این معنیش این نیست که من طرفدار سیشارپم (جاوا رو ترجیح میدم) ولی مسلما قبول نمیکنم که یه
بیماریه!
از اون گذشته داتنت هم یه فریمورک گسترده و همهکارهست و نمیشه نادیدهش گرفت.
در مورد Performanceش هم میشه به خیلی از بنچمارکها و تستهایی که انجام میشه رجوع کرد. نمیشه گفت کارایی داتنت پایینه و باید قبول کنیم در این زمینه یکی از خوبهاست!
از همهی اینا گذشته، حتی اگه فرض کنیم داتنت یه فریمورک به درد نخوره(!) نمیشه اقبال برنامهنویسا و پروژههایی که باش انجام میشن رو نادیده گرفت. خیلی از نرمافزارا و برنامههای تحت وب توی دنیا با داتنت گسترش داده شدن و میشن و موفق هم هستن. حتی توی ایران هم نمونهش کم نیست. این گستردگی به هرحال نشونهی موفقیت داتنته. یعنی حتما داتنت چیزی توی چنته داشته که یکی از فریمورکهای مطرح دنیاست... حالا شاید این چیزی که توی چنتهش بوده راحتی رابطشه! یا مثلا به قول خیلی از منتقدینش تربیت برنامهنویس تنبل با ویزاردهای بیش از حدش. به هر حال همین هم یعنی یه موفقیت نسبی.
آخرین مورد هم اینکه به هر حال سیاست مایکروسافت این بوده که داتنت رو متنبسته و وابسته به پلتفرم خودش نگه داره (که البته خوب نیست از نظر من) و حالا الان خبرهایی شنیده میشه از تغییر سیاستش که من خیلی از جزئیاتش خبر ندارم. و البته نمیشه Mono رو هم نادیده گرفت.
من طرفدار داتنت نیستم اصلا و فقط حرفم اینه که اظهار نظر قاطع و اصطلاحا صفر و یکی (خوب و بد یا سفید و سیاه) خیلی فنی نیست و بهتره موقع بررسی پروژههایی خصوصا تا این حد بزرگ، خوبیها و بدیها رو در کنار هم ببینیم و در نهایت یه نمرهی معقول بدیم.
ویرایش: و البته به نظرم بد نیست افرادی که میان توی یه خط و بی هیچ ذکر دلیلی میگن داتنت چرته و مسخرهست و مایکروشافتیه و از این حرفا، دلایلشون رو ارائه بدن ببینیم آیا ممکنه یه چیز مسخرهی مایکروشافتی تا این حد اقبال کسب کنه؟ «موفقیت بی دلیل نیست»
خیلی حرف زدم!